Bloesem

De hel?

Ik voel dat we reizen. Niet zomaar reizen maar werelden reizen. Ik herken het gevoel, het is het zelfde gevoel als het gevoel die ik had als ik door mijn muur stapte of toen ik van Florania was gestuurd . Er was enkel een ding anders aan dit gevoel, er was veel negatieve energie. Ik begin een wazig beeld te zien dat zich uiteindelijk verscherpt maar het blijft donker. Het ziet er eng uit. Voor me zie ik een paars kleurig eng kasteel. Als ik om mij heen kijk zie ik  paars gekleurde huizen. Het had wel iets weg van de nether in minecraft, een spel die Madelief geweldig vindt. Ik vraag me plots af waar Koran gebleven is, en ik kijk goed om mij heen. Ik zie ik Koran op de grond liggen in diepe slaap. Langzaam haal ik mijn schouders op en begin te lopen. Koran laat ik liggen ik heb nu even geen zin in hem. Ik loop richting het kasteel en zie vele wezens die ik nog nooit gezien heb. Opeens wordt ik aangestoten door twee kleine demonen kinderen. Het meisje die tegen mij aan botste kijkt verschrikt op. "Sorry mevrouw het spijt me." Zegt ze beleefd. "Het geeft niks meisje, hoe heet je eigenlijk." Vraag ik. "Ik heet Bloor en die jongen daar is mijn broer Brend." Ze wijst naar een jongen van ongeveer mijn leeftijd. Hij kijkt me met open mond aan. "Wat is er ?" Vraag ik lachend. "Ooh niks ik verbeeld het me vast." Antwoordt hij. "Wat verbeeld je je?" Vraag ik. "Nou ik dacht even dat je de witte wolvin was maar dat kan vast niet." Antwoordt hij. Ik glimlach. "Waarom zou dat niet kunnen dan?" Vraag ik zo onschuldig mogelijk. "Nou de witte wolvin zou pas komen als de zwarte wolf zijn krachten zou verliezen. "Heeft hij dat dan niet?' Vraag ik nieuwsgierig. Hij kijkt me onderzoekend aan maar zegt dan uiteindelijk: "Niet dat ik weet."

Even twijfel ik of ik het hen zou zeggen maar besluit uiteindelijk van niet. Snel verzin ik wat om al mijn vragen wat minder verdacht te maken. "Ik ben nieuw hier." Zeg ik uiteindelijk maar. Het meisje loopt naar haar broer toe en gefluisterd hem wat in zijn oor . De jongen begint te lachen en het meisje loopt / rent weg. Even volg ik haar met mijn ogen tot dat ze tussen de huizen verdwijnt. "Wat gaat ze doen? " vraag ik aan Brend. "Iemand aan jouw voorstellen nou ja die is ze aan het halen." Antwoord hij. Ik verander terug. Het  doet nog steeds zeer denk ik. Brend kijk zoekend om zich heen. "Wat zoek je vraag ik?" "Een bank om op te zitten." Zegt hij en hij wenkt me terwijl hij naar iets toe loopt. Ik loop hem maar gewoon achterna en als hij gaat zitten doe ik hetzelfde zonder te kijken waar ik op zit. Had ik beter wel kunnen doen want even later schrik ik me dood als ik zie dat het een opgezette krokodil is. Brend moet lachen. "Wat is er zo grappig?" Zeg ik nep boos tegen Brend en hij kijkt nep schuldig terug.

"Hoi daar ben ik weer!" Zegt Bloor . "Hoi Bloor." Zeg ik. Plots stap er een netjes gekleden jongen achter haar vandaan ik gok hem 14 jaar. "Hoi beauty." Zegt hij en buigt om mijn hand te kussen. Ik schrik ervan en wil mijn hand terug trekken maar doe het niet. "Wat doet zo'n schoonheid hier?" Vraagt hij . Ja wat deed ik hier eigenlijk? "Ik zou het niet weten mijn jonge heer." Zeg ik met een giebel. "Waarom lacht gij Ooh zo schone jonkvrouw ?" Vraagt hij. Ik begin weer zachtjes te giebelen als ik bedenk wat Madelief had gezegd wat een jonge heer op aarde was. Opeens komt de klap weer binnen. Haar vriendinnen! "Mijn vriendinnen ze zijn hier ze zijn gevangen genomen !" Roep ik en spring op. De jongen kijkt mij aan en zijn ogen worden spleetjes. "Uw bent de witte wolvin is het niet?" Vraagt hij. Ik knik alleen maar en wil weg rennen maar hij grijpt mijn hand vast. Ik kijk hem strak in zijn ogen aan.

Bedankt voor de 2 K lezers echt bedankt!!! Heb weer een beetje inspiratie maar ben er nog niet :)