Weg!

80 13 1
                                    

Ik loop de hut in en schrik me dood. Aan de muur hangt een pijl met een briefje . Heel de hut ligt over hoop. Ik ren naar het briefje toe en lees het hard op. 'Als je vriendinnen je lief zijn ga je morgen mee met Koran want we weten wie je bent. P.s. Je kunt het beter maar doen.' Ik kijk schichtig om me heen. 'Hoe heeft dit kunnen gebeuren ik heb niks gehoord?' Mompel ik in mezelf verwijtend. 'Misschien hebben ze je net weggelokt lief kind, misschien hebben ze wel uitgetest of jij het was?' Ik hoor de stem van het hart in mijn hoofd praten. 'Ik heb u nodig hart, wat moet ik nou doen ?' Ik zeg het hardop geen idee wat ik anders zou moeten doen. 

'Stop je kracht weg, breng het dieper in jezelf zo is het voor hun lastiger om het te vinden.' Zegt de stem. 'Maar hoe?' Vraag ik in paniek. 'Bloesem haal rustig adem en sluit je ogen en kijk in jezelf, duw de kracht die je nu niet wil . Je zal hem niet meer kunnen gebruiken, maar hij komt terug als je en echt nodig hebt.'

Ik doe wat het hart me in fluistert. Ik sluit mijn ogen en denk aan mijn krachten. Op mijn netvlies verschijnen opeens allemaal bewegende bollen. Ze hebben allemaal een andere kleur en de ene is klein maar de ander juist weer heel groot. Sommige zijn net confetti stipjes zo klein. Ergens tussen in zie ik een mega grote zwarte bal die een soort van elektrische cirkel omzichtig heeft. Ik vindt hem eng en lelijk.

'Duw hem weg Bloesem, doe het maar.'
Ik duw denken de bal weg, ik zie hem weg schieten tot hij steeds kleiner wordt en uit eindelijk verdwijnt.
'Open je ogen maar bloesem.' Hoor ik het hart zeggen. Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Ik loop richting de bedden die grote gaten hebben, waarschijnlijk van nagels, denk ik. Snikkend ga ik op mijn bed liggen. 'Hoe  heb ik dit laten gebeuren de porten waren toch gesloten?

Plots voel ik iets onder mijn hoofd. Ik kom snel overeind en kijk. Er ligt een briefje. Als een raket zo snel open ik hem.

'Lieve Bloesem,
Ik weet dat je ons wil redden, maar eerst moet je iets belangrijks weten. Ze weten enkel dat jij de godin van het duister bent verder weten ze niks. Neem hier in je voordeel en laat niks merken wie je naast dat nog meer bent.

G

Ik zie enkel nog de G staan want de onderkant is afgescheurd. Ik lees de brief nog en paar kaar maar weet het dan zeker. Ik moet echt gaan....


BloesemWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu