Bloesem

Een wat!?

'Ik ben een wat!' Schreeuw ik tegen Evi.
'Een all in one fairy,' zegt ze volkomen rustig. 'Maar hoe kan dat ik heb niet eens krachten laat staan vleugels!' Zeg ik keihard. 'Ja ik heb ook geen idee waarom je nog geen vleugels had op je geboorte', ze kijkt bedenkend. 'Maar wat boeit het , want je hebt ze wel je moet ze alleen oproepen.' '
'Jij hebt makkelijk praten! hoe moet dat dan! ' schreeuw ik geërgerd .
'Ooh gewoon je denkt aan dat je vliegt en als het goed is komen ze dan tevoorschijn, maar ik weet het zelf eigenlijk ook niet zo goed ik had ze namelijk altijd al.' Zegt ze op een lieve toon. Ik zet woest mijn handen in mijn zij en draai me om. 'En wat moet ik nu doen.' Hij heeft heeft het vast al door' zeg ik boos.
'misschien wel niet.' Zeg ze nog steeds volkomen rustig. 'Maar wat als hij het wel weet! Dan ben ik er geweest!' Schreeuw ik. 'Daarom moet je je krachten beoefenen ' zegt ze. 'Hoe doe ik dat dan! Roep ik en ik draai me nors terug. Het hart zal het je leren. 'Het hart zal je het leren?' Herhaal ik. 'Je moet iemand in vertrouwen gaan nemen bloesem iemand moet het weten.' Zegt ze nog altijd overdreven rustig.
Ik knik ik denk dat ik al weet wie.
Opeens gaat de storm in me liegen en wordt ik weer rustig. 'Bloesem je mag op school niks meer laten merken en trek liever niet meer met Koran Black op graag.' Zegt ze moederlijk. Goh dat had ik zelf nog niet bedacht . Denk ik lachend. Oefenen met je krachten kan alleen hier anders is het te gevaarlijk. En oja alleen de persoon die het hart vertrouwd kan met je mee door de poort,' zegt ze en ze verdwijnt weer. 'Ze laat me wel vaak met vragen achter ,' zeg ik mopperend. En ik strompel naar de poort.

Sorry voor het korte hoofdstuk gaat niet zo goed met iemand uit mijn familie vandaar.