Bloesem

Gesloten portaal

'We gaan.' Zegt Evi en ze stapt door het portaal. 'Daar gaan we dan .' Mompel ik tegen mezelf. Hand in hand met Madelief stap ik met onze koffer door het portaal. Zodra we in mijn wereld zijn sluit ik het portaal door te denken dat hij moet sluiten. Het blijft raar dat deze wereld doet wat ik wil. Denk ik.
We lopen richting de boom en ik laat de trap verschijnen. We lopen naar boven en ploffen op de stoelen. 'Dit is jullie nieuwe thuis!' Zegt Evi . 'Hier slaap ik daar slaapt Madelief en daar slaap jij.' Zegt ze terwijl ze op drie prachtige bedden wijst. 'Wat mocht ik nou niet weten!' Zeg ik want ik kan er niet meer tegen. 'Weet je zeker dat je het wilt weten Bloesem?' Vraagt Evi. Ik knik. 'Herinner je al de soorten goden nog ?' Vraagt Evi. Ik knik. 'Ik ben er een van.' Zeg ik trots. 'Eh nou het zit zo je bent er eigenlijk twee van.' Evi zegt het met een aparte stem. Ik kijk haar apart aan. 'Ik snap je niet helemaal Evi.' Zeg ik. 'Nou je bent twee goden.'  Evi bijt op haar lip. 'Dat kan niet !' Schreeuw ik in paniek. 'Blijkbaar wel.' mompelt Evi.  'Welke ben ik dan?' Vraag ik toch nieuwsgierig . 'Niet schrikken Bloesem.' Waarschuwt ze me. 'Je bent. De god der hel.' Ze zegt het met angst in der stem. Ik kijk haar niet begrijpend en geschokt aan. Meent ze dat nou? 'Hoe?' Kan ik enkel uitbrengen. 'Ik weet het niet goed maar je hebt dus wel de sterkste zwarte magie die der is.' Ze zegt het angstig. Ik schrik van haar angst in haar stem. Ik kijk naar Madelief die in de hoek zit, zodra ze ziet dat ik kijk kijkt ze snel naar de grond. 'Bloesem zolang je het niet onder controle hebt ben je gevaarlijk voor iedereen in heel de dimensie.' Ze zegt het bloed serieus.
Ik ben helemaal overspannen heel de wereld om mij heen begint te draaien . Hoe dan! Denk ik. Hoe kan dat? En hoe krijg ik het is hemelsnaam ondercontrole? Nadat ik het woord hemelsnaam heb gezegd word de waas blauw ik schrik er van. Ik ben nondiju een moordende god der hel. Terwijl ik dat zeg wordt de waas zwart. Ik vindt het vreemd maar denk er niet langer over na. Dan zie ik het hart voor me ze begint tegen me te praten: 'lieve bloesem dit is niet het enige er is nog veel meer aan de hand maar wat moet je zelf achter komen.' En plots verdwijnt het hart weer. En stopt de wereld met draaien. 'Gaat tie Bloesem?' Vraagt Madelief bezorgt. Ik knik. 'Het gaat wel.' Maar ik weet donders goed dat het niet zo is .

Beste lezers hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk! Ik zou het leuk vinden als je een reactie plaatst groetjes Anouk .