Bloesem

Verrader

EVI

Met mijn armen overelkaar zit ik in de hoek van een kamer. Ik ben alleen en nog verdomd lang alleen ook. Ik kan niks doen want de kamer is leeg. Ik kijk om heen en zie voor de zoveelste keer de grijze muren waarvan het lijkt dat ze elke seconden dichter bij kunnen komen. Ik sta op en loop naar de andere kant van de kamer richting de deur. "Laat me er uit!" schreeuw ik. Niemand antwoord. Ik schreeuw nogmaals. "Laat me er uit!" Ik sla met mijn vuisten op de deur. Na een tijdje buiken geef ik het op een laat me via de deur omlaag glijden. Ik maak me klein en verstop mijn gezicht in mijn handen. Tranen stromen over mijn wangen en ik voel me dood moe. Ik voel hoe ik weg zak , ik probeer er tegen te vechten maar het werkt niet . Langzaam zie ik Madelief weer voor me die in de hoek zit. Ja daar is hij weer mijn nachtmerrie die elke nacht terug komt . Als de vervelendste flashback ooit.

----------------

Nachtmerrie

-----------------

Madelief zit in de hoek ze trilt. Ik wil opstaan maar plots schreeuwt ze dat ik moet blijven zitten. "Door jouw ben ik hier, ik heb jouw hulp niet nodig," bromt ze. Ik schrik van wat ze zegt en krimp ineen. "Je bent echt waardeloos, dienaar van het licht ben je toch?" ze zegt het meer dan dat ze het vraagt maar toch knik ik. "Slappeling," lacht ze. Ik voel hoe ik boos word en ga staan. "Wie denk je wel dat je bent?" zeg ik woest. "Wie denk je dat ik ben?" zegt ze met een vals lachje. Ik kijk haar apart aan, waar doelt ze op? "Krijg ik nog antwoord!" schreeuwt ze. Ik schrik van haar reactie en voel een traan over mijn wang lopen. "Jij bent Madelief, vriendin van Bloesem en dus een vriendin van mij," Ik zie heel even dat ze verbaasd is maar ze herpakt zichzelf snel weer. "Fout!" grijnst ze. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en plots zie ik het. "Je bent Nanne Black," zeg ik verschrikt. Ik zie hoe haar glimlach vergroot en hoor geschater vanuit een andere richting. Ik draai mijn hoofd naar het geschater en zie in de deuropening Koran staan. "Hoe hebben jullie dit zo klaar gespeelt?" vraag ik bang maar toch oprecht nieuwsgierig. "Ja hoe zal ik het zeggen?" Lacht Koran. Hij doet alsof hij denkt en gaat dan verder. "Mensen van het licht zijn nogal goedgelovig." Boos stamp ik richting Koran om hem een stomp te verkopen maar net als ik uit wil halen voel ik een zwaard tegen mijn keel. Geschrokken kijk ik achter me en zie Madelief of beter gezegd Nanne. "Wij zijn uitgespeeld voor nu maar we zien je snel weer als Bloesem aan onze zijde staat," lacht Nanne en haald het zwaard van mijn keel af. Ze loopt richting Koran en geeft hem een high five. "Nu even dit menselijke lichaam ergens loodsen en dan naar de Koning," zegt ze terwijl ze haar lichaam bekijkt alsof het afval is. Nanne gooit de deur dicht en gooit hem op een toverslot. "Onstappen is onmogelijk dus doe geen moeite," zegt ze en loopt samen met Koran weg . Ik had dit moeten weten! Mijn benen begeven het en ik val neer. Ik heb gefaald. Bloesem is verloren..................