"Manyağım...manyak ettin lan.!" Cihangir'in bağırarak söyledikleriyle yavaşça ona döndüm.
"Ne diyorsun oğlum sen." Abim elini sertçe Cihangir'in omzuna koyduğunda Ayliz müdahale etmeye çalışıyordu.
"Delirdi bu çocuk." Saffet beyde bunları söyleyip ikiliyi ayırmaya gittiğinde ben hala Cihangir'e bakıyordum.
"Bakma lan.!" Abim bağırdığında Cihangir bana bakmaya devam etti.
"Lan Cihangir.! Sikerim o gözünü."
Abim ona atılmaya çalıştığında Ayliz ve Saffet bey tutuyordu.
Bizse hala gözlerimizi kırpmadan birbirimize bakmaya devam ediyorduk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Cihangir Arslanoğlu
**********************
"Teyze biz soyguna uğradık." Salona ne zaman geldiğini bilmediğim Güneş'in söylediklerinden sonra herkes durup bana bakınca yerimde kıpırdandım.
"Ne, ne soygunu Deniz noldu bir şey oldu mu.?" Sıla hızla yanıma gelip omuzlarımdan tuttuğunda Cihangir'de bana doğru bir kaç adım atıp yaklaşmıştı.
"Deniz, ne soygunu.?" Abim, Saffet bey ve Ayliz'in ellerinden kurtulup Sıla'nın yanına gelerek koluma dokununca başımı kaldırıp ona baktım.
"Yok öyle soygun değil Güneş yanlış anlamış."
"Dayı soygun ne demek.?" Sus artık Güneş demek istiyordum.
"Deniz." Dedi Cihangir.
"Soyguna uğramadık ben lafın gelişi öyle söyledim dondurma aldık." Yer yarılsa da içine girsem.
"Evet dondurma aldınız sonra." Sıla'ya baktım.
"Dondurma aldık." Tekrar ettiğimde bu sefer Cihangir'de hareketlendi.
"Sonra ne Deniz bir şey mi oldu.?" Cihangir'in Sesi yükselmişti.
"Dondurmaya fazla para verince bende soyguncu dedim söylenerek Güneş'te oradan duydu." Kimseden ses çıkmadığında halının desenlerini izleyerek dudaklarımı dişliyordum.
"Bu kız küçüklükten beri böyle değişmiyor ki." Abim söylene söylene biraz uzaklaştığında Sıla'nın ağzından kaçan gülme sesiyle başımı kaldırdım.
