VURGUN

35.BÖLÜM

İyi okumalar...

"Bırak." Dedim karnıma dokunmaya çalışan adama.

Derin bir nefes verip elini çektiğinde ona sinirle baktım bacağımdaki elini ittirmek için kolumu kaldırdığımda duyduğum sesle elim havada kaldı.

"Deniz."

Abim gelmişti.

5 aydır ölü olarak bildiğim ve bana yaşadığını söylemeyen abim buradaydı.

||||||||||||||||||||||||||

Cihangir ışık hızıyla önümden kalkıp abimin yanına gittiğinde ayağa kalkıp onlara arkamı döndüm.

Ayliz'le ikisi gelmişti.

Beni görmelerini istemiyordum.

"Lan bırak kardeşimle konuşacağım.!"

"Gelme dedim lan gelme ırzını siktiğim.!" Demişti Cihangir kükreyerek.

Nefes alışverişlerim sıklaştığında Saffet bey yanıma geldi.

"Bahçeye çıkalım mı.?"

"Başım dönüyor." Dediğimde telaşla beni tuttu.

Gözlerimi kapatıp açtığımda Saffet bey Cihangir'e seslendi.

"Deniz." Cihangir yüzümü elleri arasına aldığında ona baktım.

"Yanıma yaklaşırsa seni mahvederim." Dedim.

Başını sallayıp alnımdan öpeceği sırada kendimi geri çektim ama bırakmadı.

"Cesur zorluk çıkartma kız hamile. Seni görmek istemiyor bugün yeterince başını ağrıttınız rahat bırakın çocuğu." Saffet bey gür sesiyle konuşmuştu ama benim hayvan abim insanca konuşmaktan anlamadığı için zorluk çıkartıyordu.

"Deniz.!"

"Kucağıma alacağım seni." Cihangir'e itiraz edeceğimde beni kucağına almak için eğilmişti bile.

İzin vermedim.

"Dokunma bana."

Kaşları çatıldı.

Tekrar doğrulduğunda boyundan dolayı yüzüne bakabilmek için başımı kaldırmıştım.

"Deniz sabrımı zorluyorsun sınırdayım."

Sesi çok sertti ve tahminimce herkes bizi duyuyordu.

"Ben de sınırdayım o yüzden bana yaklaşma.!" Abim ve Ayliz'in yanından geçmemek için bahçeye çıktığımda derin bir nefes alıp acıyan ayağıma baktım.

Kenarını çıkarken kapıya vurduğum için kanıyordu.

"Deniz." Selin'in sesiyle arkamı döndüm.