VURGUN

34. BÖLÜM

İyi okumalar...

Kapıyı sonuna kadar açıp gülümsediğimde karşımdaki kişiyle sarsılmıştım.

Hayır.

Beynimden vurulmuşa dönmüştüm.

O, önce gözlerime sonra karnıma baktıktan sonra dik duran omzuları çökmüştü...ayakta duramıyor gibi kapının kenarına tutunduğunda kapıyı kapatmak için bir hamle yapacağım sırada karşıdan gelen Serkan'la göz göze gelmiştik.

Cihangir gibi şaşkınlıkla bana bakarken adımları olduğu yerde durmuştu.

Ağzı şaşkınlıkla aralandığında tekrar karşımdaki adama baktım.

Karnıma bakıyordu.

Cihangir karşımda duruyordu ve ondan sakladığım bebeğimi öğrenmişti.

                            \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

5 ay sonra karşımdaydı.

Kapıyı sertçe kapatacağım sırada üzerime yürüyerek elini kapıya koydu.

"Sakın.! Sakın böyle bir aptallık yapma." Dedi bağırarak.

"Sen hangi yüzle bana sesini yükseltiyorsun.!"

Cihangir konuşmamla karnımdaki bakışlarını gözlerime çıkartmıştı ama sustuktan sonra tekrar karnıma bakmaya devam etti.

"Cihangir, sakin olun ikinizde."

Serkana döndüm.

"Al bu arkadaşını evimden götür...Defol.!"

Kapıyı tekrar suratına çarpacağım sırada elini kapıya vurdu.

"Biliyor muydun...BİLİYOR MUYDUN SERKAN.!"

Bağırdığında irkilerek iki adım geriye gittim.

"Saçmalama amına koyayım bilsem senden saklar mıyım çocuğunu."

Cihangir öfkeyle gözlerime bakarken ben de aynı şekilde ona bakıyordum.

"Polis çağırırım defol git evimden de hayatımdan da defol.!"

Yüzüme öfkeyle bakmaya devam ediyordu.

"İçeriye geç konuşacağız."

"Abimin katiliyle konuşacak bir şeyim yok benim."

"Sen.bana ne yaptığının.farkında mısın.?" O kadar sert konuşmuştu ki keşke bağırsa dedirtecek türdendi.

"Peki sen bana ne yaptığının farkında mısın.!"

"Cihangir, bağırma kıza..bilmiyor hiçbir şey." Serkan yanımıza gelip onu kolundan tuttuğunda Serkanı sertçe itmişti.

"İçeriye geç." Dedi sertçe.

"Evime giremezsin." Kapıda dikilip ona bakmaya devam ederken o gözlerini karnımdan ve benden çekemiyordu.