Osmanlı'nın Aşkı

Bölüm 15; Kara Bir Aşk.

"Hayır, hayır, hayır...", diye tekrarladım. Adamdan geri çekildim. Hala o muydu anlayamıyordum. Ama birden içeri gün ışığı vurdu ve yüzlerimizi görebildim. Ben ilk defa onun gözlerine baktım, o da ilk defa yüzümü açıkta gördü. Bu Mehmed'di.

Mehmed: Lale?

Lale: Mehmed?

Lale: nasıl... nasıl olur...

Mehmed: Lale... bu sen misin?

Lale: benim...

Mehmed ve Lale birbirlerini görünce ağlamaya başladı. Yıllarca süren hasret ikisini de ele geçirmişti. Mehmed hala Lale'ye inanamayarak bakıyordu, tıpkı Lale'nin ona baktığı gibi.

Lale: hayır, hayır, olamaz...

Mehmed: Lale, Lalem... çok, çok özledim...

Lale: inanamıyorum, hayır...

Mehmed: inan, bana inan. Şu halime bak ve inan. Seni deli gibi özledim. Herkes senin öldüğünü söylerken inanmamı beklediler. Ama ben Lale'm ölmemiştir dedim.

Lale Mehmed'in her bir tek kelimesinde teker teker gözyaşlarını döküyordu. Sanki gerçek değilmiş gibi, sanki yine bir rüyaymış gibiydi herşey.

Mehmed: bir ses ne kadar özlenir? Ne kadar hasret kalınır bir sese? Sesini duymazsam ölecekmişim gibi. Ben her gece her yerde senin kokunu, senin varlığını aradım. Ama nereye dönsem yoktun.. kafayı yedim, kendimi kaybettim ben...

Lale: peki ya ben? Ben kaç can verdim biliyor musun? Ben neler verdim, canımdan bir parça aldılar benden, kopardılar! Ölüp ölüp dirildim her defasında. Kaç kere ölmek istedim, ki denedim de, ama, ama yapamadım....

Lale neyden bahsettiğini kendisi çok iyi biliyordu, lakin bunu Mehmed'e şimdilik söylemeyecekti.

Lale: her gece senin hasretinle boğuldum ben! Neler yaşadım bilmiyorsun!

Lale: HİÇ BİR ŞEY BİLMİYORSUN!

Lale'nin ağlaması şiddetlendi.

Lale: ben üç kere hançerlendim! Ölmek istedim, al beni dedim, al, al...

Mehmed Lale'nin kendini durduramadığını görünce ona yaklaştı.

Mehmed: Lale... Lalem.... yapma, burdayım ben, yanındayım....

Lale: rüyasın sen! Yine rüya görüyorum! Uyanmak istiyorum, daha fazla delirmek istemiyorum!

Lale Mehmed'in kollarında çırpındı, itti ve ağladı. Ama Mehmed Lale'nın saçlarını okşamaya başladı. Lale baygın gibi Mehmed'in kollarında kaldı. Soluklanmaya başladı. Mehmed Lale'nin kokusunu bir kez daha içine çektiğinde yaşamın ne olduğunu bir kez daha tattı. Birbirlerine sarıldılar ve okşadılar.

Mehmed: artık bende yavaş yavaş öldüğüne inanmaya başlamıştım biliyor musun?

Mehmed: neden gelmedin? Yanıma neden gelmedin!

Lale: katilimin oluğu yerleri nasıl gelirdim? Beni anlamıyorsun...

Mehmed: seni anlıyorum... seni hissediyorum, Lale. Aramızdaki aşkı damarlarımın içinde akan kandan hissediyorum.

Lale: öldüm ben, Mehmed... öldürdüler beni...

Mehmed: birlikte tekrar yaşamayı öğreneceğiz, Lale. Sana bunu yapanlara asıl ölümün ne olduğunu bizzat ben göstereceğim..