ASKER&DOKTOR
🍂
"Ben o askere aittim,asker ise vatana aitti...🥀"
(İzmitli bir asker adam ile Mardinli bir doktor kadının hikayesi!!!)
🍂
Mardindi orası! Cahilliğin geliştiği ama aklın gelişmediği bir şehir.Milyonlarca insanların kanı aktılan şehird...
Bugün yeni bi bölümle sizinleyim.Umarım beğenir ve zevk alırsınız.
Bol bol yorum yaparak bana destek olabilirsiniz🌹
ŞİMDİDEN İYİ OKUMALAR!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yolun geri kalanına kırgın devam edeceğiz."
🍂🍂🍂
Gözlerimi ilk defa kabus görmeden açtım.Bunun nedenini de anlamadım.Gözlerim alışık olmadığı bir tavanı görmekle başladı.Dün yaşadıklarım aklıma tek tek üşüştü.
İsmaili babam olarak görmek,panik atağım,ağlamam,ismailli itişim sonra bayılışım...
Kendimden utanmıştım ama elimde olan birşey değildi.Ben mi dedim panik atağım olsun diye?
Gözlerimi ovuşturduktan sonra yattığım yerde dikleştim.Netleşen etrafa baktım.Galiba bu ismailin odasıydı.Yataktan ayaklarımı sarkıtım ve hafifçe yere bastım.Çokta canım yanmıyordu.Ağırlığım fazla üzerine vermeden ayağı kalktım.
Önce biraz deneme yaptım.Ayağım gelişme göstermişti.Buna sevinmiştim.Yavaşça ve temkinli adımlarla kapalı kapıya doğru ilerledim.
Acaba saat kaçtı? İsmail nerde yatmıştı?
Kapıyı açıp salona giriş yaptım ama ev çok sessizdi.O an gözüme birşey çarptı.Masanın üzerinde vazonun altında beyaz bir not duruyordu.Oraya ilerleyip kağıdı elime alıp inceledim.
Bücür,kısa süren bir göreve gideceğim.Acil olmasaydı seni asla yalnız bırakmazdım ama önemliydi.Sakın korkma,valizin odamda,acıkırsan mutfak senin ve komodinin üzerinde telefon var,hat ekli.Benim,nevanın,kuvars komutanımın ve yakubun telefon numarasını ekledim.Bir sıkıntı olursa kuvars komutanımı,birşeye ihtiyacın olursa nevayı ararsın.Kendine iyi bak ve ayağının üstüne basma.destan yazmışım ulan.
Yakışıklı İsmail.
Yakışıklı kelimesi ile kıkırdadım.Başımı iki yana salladım ve kağıtı buruşturup çöpe attım.Guruldayan karnımın sesi ile ona hak verdim.
"Haklısın canım midem,hiç düzgün yemek yiyemedik.Oysa en sevdiğimiz şey YEMEK." dedim iştahla.
Mutfağa gideceğime ismaillin odasına geri gittim.Ayağım dediğim gibi iyileşme ve gelişme göstermişti.Yürüyordum ama tüm ağırlığımıda üzerine vermiyordum.Odaya girip kenarda duran ve hafif çamur olan valizimin önüne eğildim.
Fermuarını açıp içinden rastegal kırmızı uzun kolu ama ince olan bir kırmızı crop ve beyaz kumaş pantolan aldım.Yatağın üzerine bırakıp yine temkinli adımlarla lavaboya ilerledim.Kapıyı açıp içeri girdim.Musluğu açmak için elimi uzattım ki kendi yansımamla karşı karşıya kaldım.
