yalan

ikimizin arasında küçük bir sır

Sanat okulu seyran'ın kaçış yeri gibi bir yer haline gelmişti. Bunaldığında,stresli olduğunda ya da kafasını dağıtmak istediğininde buraya geliyordu. Resim yapmanın insan üzerinde iyileştirici bir gücü olduğuna inanıyordu. Artık bu sanat okulu ferit içinde bu anlama gelecekti..

........

Handan çıkıp seyranın yanına gittim sanat okulunun en iyi terapi olduğunu söylüyordu,belki bana da iyi gelir diye kendimi onun yanına attım. Burası çok güzeldi. Seyran gerçekten harika bir ressam. Okulda bu kadar başarılı olmasına şaşmamalı. Benim geldiğimi görünce yanıma yaklaştı. Bi süre sakince,sessizce oturduk. Artık konuşmam gerekiyordu galiba, Seyran üst üste sorular sormaya başladı.

"Ferit neyin var,niye bu kadar üzüldün. Alt üstü şirkette çalışacaksın. Tamam istememeni anlıyorum ama bu kadar çökmen normal değil sanki ha?"

"Seyran sorun şirkette çalışmak değil. Dedem beni varisi ilan etmiş. Bugün kolsuz ustayla konuştum belki bana yardımcı olur diye ama adam azarladı beni. 45 yıl sonra ilk kez başka birinin tasarımı piyasaya çıkıyor dedi. Daha önce babam ve abim de kolsuz ustanın yanına gitmiş biliyor musun. Ustam onlarda pek ışık görmeyince şirkette devam etmişler. Dedem beni ceza olsun diye yollamamış oraya yani . Abim bu sefer yüzüme bakmayacak ve abim üzüldüğü için babam da beni mahveder artık."

"Niye öyle söylüyorsun o senin abin. Tamam biraz kıskanıyor galiba ama bence bu kadar büyük bir sorun olmaz ayrıca baban seni niye mahvetsin ferit. O abinin olduğu kadar senin de baban."

"Seyran abimin hissettiği şey basit bir kıskançlık değil. Doğduğumdan beri nefret ediyor benden. En ufak hatamda evde herkese söyler, ceza almam için elinden geleni yapardı biz küçükken. En ufak başarımda deli gibi ağlar ,ben kötü hissedene kadar durmazdı. Annem ve babam her olayda bak aklına gelebilecek her olayda onun tarafını tutar. Özellikle babam. Bir gün olsun abime gösterdiği tahammülü bana göstermedi. Hep işeyaramaz muamelesi yaptı bana. Abimin üzülmesinden hep beni sorumlu tuttu. Artık bu davranışlara katlanamıyordum. Lisede üst üste bi kaç başarı elde ettim. Hem spor hem sanatta. Dedem de güzel bir karne hediyesi verdi bana,bir araba..
Sanki kendi arabası yokmuş gibi kocaman abim oturdu çocuk gibi ağladı babama. Bu evde hiç değer görmüyorum,her şey feritin olsun istiyorsunuz falan dedi. Amerika 'da üniversite okumaya gitme sebebim bile bu. Bana diyor ama bu evde sevilen tek kişi abim. Hep usluydu,hep uyumlu... Ben ise başbelasıyım ailem için. Mesele çalışmak değil yani"

Seyran şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Böyle bir şey beklemediği kesindi. Abimi herkes aklı başında iyi çocuk beni ise allahın bu aileye cezası olarak görürdü ,ama asıl problemli hep abimdi. Ben sadece üstüme yapışan bu düşüncenin hakkını vermiştim ve bu deli yuvası evden başka türlü uzaklaşamayacağımı fark etmiştim...

.........

Seyran ne diyeceğini bilemediği için ve şaşkınlıktan konuşamadığı için kendine iyi gelen şeyi feritte de denemek istedi. Elinden tutup adamı yerden kaldırdı. Önce dolu dolu sarıldı bu genç adama. Ferit sarılırken seyran'ın saçlarını okşuyor,kafasını boynuna gömüp kokusunu içine çekiyordu. Bu kısa an ikisine de enerji vermişti bile. Seyran geri çekilip elindeki fırçalardan birini ferite verdi ve ne yapması gerektiğini detaylıca anlattı. İkili yer yer kahkaha atarak yer yer itişerek resim yapıyor,okulu süslüyordu. Her zamanki gibi seyran merdiven ile tavana çıkmış resim yaparken feritin telefonu çaldı. Ferit fırçayı bırakıp pencere kenarına gitti.Kolsuz usta yarın hana gelmeden önce şirkete gitmesini ve dedesinin ona vereceği dosyayı hana getirmesini söyledi. Ferit telefonu kapatırken seyran'ın pencere kenarında duran telefonuna art arda mesajlar geldi. Seyran'ın duymadığını fark edince göz ucuyla baktı telefona. Bilinmeyen bir numaradan -yusuf olduğunu tahmin etti hemen ferit- yarın okul çıkışı onunla muhakkak konuşması gerektiğini eğer konuşmaya gelmezse yalıya geleceğini söyleyen bir mesaj gördü. Sınirlense de seyran'ın telefonunu karıştırdığını düşünmesini istemediği için sakince seyran'ın yanına gitti. Yüzünden sinir akıyordu ama çaktırmamaya çalıştı. Seyran bir sorun olduğunu fark etmişti ve ısrarla sormasına rağmen tatmin edici bir cevap alamadı. Belli ki bu gün ferit iletişime açık değil diye düşündü ve eve gitmeye karar verdiler.