Anubis Avonturen

Seizoen 1 - Hoofdstuk 2

17-03-2010
Nienke zag dat Rachida tussen de twee jongens insprong. Ze hoorde hen wel wat tegen elkaar roepen maar ze kon het niet verstaan. Snel rende ze erop af.
"Nienke, godzijdank, help me alsjeblieft. Mijn broer is aan het flippen."
"Ik ben niet aan het flippen, ik vertel hem gewoon de waarheid," zei hij terwijl hij kort naar Jeroen wees.
"Jij blijft bij mijn zusje uit de buurt ja?!" Nienke ging naast Jeroen staan en gaf hem even een niet-begrijpende blik. Terwijl Rachida haar broer wegduwde vroeg Nienke zacht.
"Waar ben jij in hemelsnaam mee bezig?" Ze had wel door waarom Jeroen zo vroeg weg was vanochtend en ze kon eigenlijk ontzettend kwaad op hem worden.
"Nou?" vroeg ze toen Jeroen geen antwoord gaf.
"Ik weet het niet," antwoordde Jeroen. Nienke keek hem ongelovig aan.
"Je weet het niet? Volgens mij weet je het dondersgoed. Hoe kun je Noa dit aandoen!" Jeroen zag dat Rachida nog steeds met haar broer aan het praten was. Hij wilde iets zeggen maar Nienke gaf hem niet de kans.
"Ik ben niet van plan om te gaan liegen tegen Noa hoor!"
"Nee, dat hoeft ook niet. Dit is niet wat het lijkt. Ik hou van Noa en ik blijf bij haar." Nienke was enigszins gerustgesteld, maar ze wist dat Rachida er anders over dacht.
"Het spijt me zo van mijn broer," zei ze toen ze er weer bij kwam staan.
"Het geeft niet," zei Jeroen vriendelijk. Nienke stond daar van te kijken. Normaal zou Jeroen heel bot reageren. Nienke zuchtte.
"Zullen we gaan?" Nienke trok Rachida mee die ondertussen zwaaide naar Jeroen.

Amber zat in de klas druk te praten met drie andere meiden. Ze hadden net groepjes van vier gemaakt waar ze een heel project mee moeten uitvoeren. Het project is om voor een belangrijke modeshow die over acht weken plaatsvindt kleding te ontwerpen en te maken. Amber's groepje krijgt binnenkort een thema toegewezen en daar moet hun kleding mee te maken hebben. Dit is echt geweldig voor Amber en daarbij kon ze het ook nog heel goed vinden met haar groepsgenoten. Ze heten Rosanne, Nina en Shirley. Het valt Amber op dat Shirley nogal stil was.
"Hoe kom je eigenlijk aan die blauwe plekken?" vroeg Amber. Ze zag het eigenlijk vanaf het begin al, maar durfde het nu pas te vragen.
"Ik ben van de trap gevallen," antwoordde ze zacht. Amber trok een moeilijk gezicht. Ze moest er niet aan denken dat zij van de trap zou vallen. Één keer heeft ze Jeroen van de trap zien vallen, maar die zat niet zo onder de blauwe plekken als dat Shirley nu zit.

Toen Mick aan het eind van de middag thuiskwam zag hij Amber vrolijk in de hal huppelen. Plotseling vloog ze Mick om zijn nek.
"Ik heb school nog nooit zo leuk gevonden!" Mick lachte en toen Amber zich losmaakte uit hun omhelzing beseften ze pas hoe dicht ze bij elkaar stonden. Amber voelde haar hart steeds sneller kloppen toen hij haar zo aan bleef kijken.
"Ik eh.." begon Amber. "Ik.." Maar Amber kon niet verder praten toen Mick haar plotseling begon te zoenen. Ze gingen ze in elkaar op dat ze niet doorhadden dat er iemand de hal inliep.
"Zoo, gaat ie lekker?" Mick en Amber keken geschokt opzij en zagen een grijnzende Jimmy staan. "Zijn jullie nu een stel? Of had je jezelf weer eens niet onder controle?" vroeg hij terwijl hij Mick aankeek. Mick stapte dichter op hem af.
"Kijk naar jezelf mafkees." Boos liep hij richting zijn kamer terwijl Amber alleen met Jimmy in de hal achter bleef.
"Ik hoop niet dat je gevoelens voor hem hebt," zei hij grijnzend. "Ja, ik snap wel waarom hij zich niet kan beheersen als jij in de buurt bent." Hij streek even met zijn vingers over Amber's wang. "Waar blijft Nienke eigenlijk?" Amber antwoordde niet en rende snel de trap op naar haar kamer.

Vanaf het moment dat Jeroen thuiskwam voelde hij dat het helemaal niet goed zat tussen hem en Noa. Noa negeerde hem compleet en toen hij probeerde met haar te praten gooide zij haar kamerdeur voor hem dicht. Hij gaf het toen op en liep weer naar beneden waar hij Nienke tegenkwam op weg naar haar kamer.
"Wat heb jij tegen Noa gezegd?"
"Helemaal niets, dat moet jij doen," zei Nienke kil terwijl ze doorliep.

Die avond zat Nienke rustig in haar dagboek te schrijven. Ze had zich al lekker omgekleed in haar nachtjurkje met haar badjas eroverheen. Op het moment dat de deur plotseling openging sprong ze helemaal op van de schrik.
"Hee, rustig ik ben het maar." Nienke glimlachte en ging weer rustig zitten. Fabian ging naast haar zitten en sloeg zijn arm om haar heen. "Was het leuk vandaag?" Nienke knikte stil. Fabian merkte dat ze nogal stil was.
"Zeker weten?"
"Ja, echt waar," zei ze glimlachend en plotseling zoende ze Fabian vol op zijn mond. Fabian was er iets door overdonderd maar dat nam niet weg dat hij het niet fijn vond. Ze tongzoenden een tijd lang en op een gegeven moment voelde Fabian dat hij meer wilde. Hij schoof haar pyjamajurkje iets omhoog en liet zijn hand daaronder glijden. Nienke leek mee te werken maar dat was maar voor even.
"Nee," zei ze geschokt toen ze Fabian van zich af duwde. Fabian snapte niks van haar reactie.
"Wat is er?" Nienke slikte even.
"Ik eh.. ik wilde eigenlijk gaan slapen."
"Nu al?" vroeg Fabian verbaasd.
"Ja, ik ben moe." Fabian probeerde zijn teleurstelling te verbergen, wenste haar welterusten en verliet haar kamer..