Anubis Avonturen

Seizoen 7 - Hoofdstuk 42

  15-11-2014
Die maandag was Nienke vrij van stage en mocht ze Esther mee naar huis nemen. Esther had tot nu toe nog niemand willen spreken. Nienke kwam bij haar op bed zitten.
"Ik weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen," zei ze eerlijk. "Ik vind het zo verschrikkelijk voor je." Esther knikte en kwam met moeite van het bed.
"Gaat het?" vroeg Nienke.
"Ja," antwoordde Esther. "Fijn dat je me mee wilt nemen."
"Ja, natuurlijk." Nienke keek haar vol medelijden aan. Ze merkte dat Esther dat juist niet wilde.
"Hoe is het nu tussen Fabian en jou, nu hij alles weet?"
"Eh, we hebben als groep alles verteld. Ik heb Fabian nog bijna niet alleen gesproken. Hij heeft er moeite mee. Al zegt hij het niet."
"Hij moet het echt begrijpen."
"Dat komt ook wel goed," zei Nienke die het niet over zichzelf wilde hebben. Het was niks bij wat Esther had meegemaakt. "Heb... heb je de uitslagen van de testen al?" vroeg ze voorzichtig.
"Ja, ik heb gelukkig geen enge ziektes opgelopen. En ik ben ook niet zwanger, al kon ik dat meteen al uitsluiten." Ze pakte haar spullen. "Gaan we nu?"
"Ja, is goed." Nienke wist totaal niet hoe ze zich tegenover haar moest gedragen. Ze kreeg sterk het idee dat ze het er helemaal niet over wilde hebben. Alsof het nooit gebeurd was.

Jason zat thuis op de bank. Esther wilde niet dat hij hem kwam ophalen. Daarbij kwam hij ook net van het politiebureau. Hij had vast gezeten en heel veel verklaringen moeten afleggen. Het ging een lang proces worden, maar Johnny en de rest bleven nog wel een tijdje vastzitten. Fabian kwam bij hem zitten en gaf hem drinken.
"Bedankt," zei Jason.
"Hoe gaat het met je?" vroeg Fabian. Jason haalde zijn schouders op.
"Ik heb het veel te ver laten komen." Hij staarde voor zich uit. "Dan was dit allemaal niet gebeurd."
"Jij had het geld betaald. Dat dit allemaal ging gebeuren kon je niet weten."
"Ik had Esther moeten beschermen. Ik had ze naar een geheime plek moeten sturen."
"Je had dit nooit kunnen weten," zei Fabian. "Je moet jezelf niet zoveel verwijten."
"Natuurlijk wel!" reageerde Jason gefrustreerd en geëmotioneerd. "Ze hebben mijn vrouw verkracht. Voor mijn neus. Heb je enig idee hoe verschrikkelijk dat is? Dat ze haar uitkleden, aan haar zitten terwijl ze het uitschreeuwt? Terwijl ze ligt te huilen en je helemaal niets kunt doen? Totaal machteloos bent?" Jason moest even slikken en een traan wegpinken. "Dat is niet goed te praten. Ik had dit kunnen voorkomen." Fabian wist hier even niets op te zeggen. Misschien had hij gelijk, misschien ook niet. Het feit bleef dat dit verschrikkelijk was. Vooral voor Esther. Mick kwam er even later ook bij zitten. Eigenlijk wist hij verder ook niet veel te zeggen. Het werd nogal ongemakkelijk toen Esther samen met Nienke thuis kwam. Jason stond meteen op en liep naar haar toe,
"Hoe is het. Wil je wat hebben? Kan ik iets voor je doen?"
"Behandel me alsjeblieft niet als een patiënt, ja? Ik ga met Jay knuffelen, pak wat eten en ga dan naar mijn kamer." Jason knikte. Hij wilde haar graag helpen, maar zij wilde niets van hem hebben. En dat kon hij ook wel begrijpen.
"Heeft Lynn al gegeten?" vroeg Nienke aan Fabian.
"Ja, ze is nu bij Appie." Nienke baalde ervan dat hij niet naar haar toeliep om haar gedag te zeggen, of een kus te geven. Amber zorgde er onbewust voor dat de ongemakkelijkheid wat weg werd genomen. Ze liep gestrest rond.
"Waar zijn die schoenen nou gebleven? Had ik ze dan toch op school laten liggen?"
"Schatje, chill een beetje," zei Mick. "Anders ben je als de modeshow zover is helemaal de weg kwijt." Fabian keek toe hoe hij Amber vastpakte en haar niet meer liet gaan.
"Nee echt, ik moet ze vinden."
"Eerst een kus." Ze gaf hem een kus. En liep toen weer verder. Fabian zag dat Nienke weggelopen was. Hij zat er nog alleen met Mick, die zat te zappen. Hij zuchtte.
"Al met haar gepraat?" vroeg Mick alsof hij zijn gedachten kon lezen.
"Niet op de manier zoals jij bedoelt. Ik snap niet hoe jij je er zo snel overheen kunt zetten."
"Ik snap niet dat jij dat niet kunt," zei Mick. "Ik zou dat juist veel meer moeten hebben. En Robbie ook. Want de grootste reden waarvoor Amber en Patricia niets hebben gezegd is voor Nienke, omdat zij niet wilde dat jij het te horen kreeg. En ik snap dat je dat moeilijk vindt, maar ze deed het om jou te beschermen. En hoe vaak heb jij wel niet dingen gedaan om haar te beschermen? Jij zou dat als geen ander moeten snappen." Hij had Fabian stil gekregen, maar was nog niet klaar. "En ik geef haar gelijk. Als jij dit allemaal al eerder wist, dan was je je echt druk gaan maken en dat kon je er gewoon niet bij hebben. Dus wees gewoon blij met haar."
"Dat ben ik ook, dat weet je. Daarom juist. Ze heeft zichzelf ontzettend in gevaar gebracht. Wat die mannen allemaal gedaan hebben..."
"Dat snap ik, maar ze hebben ook een hoop voorkomen. Ga met haar praten, toe." Hij gaf Fabian een zetje.