Anubis Avonturen

Seizoen 1 - Hoofdstuk 5

  28-04-2010
"Fijn vriendje heb je. Laat hij je zomaar in de steek." Nienke slikte.
"Hij is mijn vriendje niet," zei ze zacht. De jongen pakte haar stevig bij haar armen.
"Zou ik ook zeggen als ik jou was. Ik snap sowieso al niet wat zo'n lekkere meid als jij met hem moet. Hij brengt mensen alleen maar in de problemen, net als jij nu." Hij streelde met een vinger van haar wang naar beneden. Nienke werd banger en haar ademhaling versnelde.
"Jammer dat zijn vluchtpoging mislukt hè?" zei de jongen met een grijns op zijn gezicht. Nu begreep Nienke het een stuk beter. Roy was dus voor hem op de vlucht? "Maar waar hij ook heen gaat, hij komt niet van me af hoor je dat?" Nienke knikte en wilde weglopen, maar hij pakte haar nog steviger vast.
"Laat me los," riep ze in paniek.
"Dat vriendje van je moet zijn schulden zo snel mogelijk hebben afgelost, anders voelt zijn vriendinnetje de gevolgen ervan." Ook al was Nienke zijn vriendin niet, toch wist ze dat hij haar bedoelde. Nienke wilde wegrennen, maar trok haar dicht naar zich toe. Nienke kreeg het beangstigende gevoel weer terug en begon zich te verzetten. Ze wilde om hulp roepen, maar ze kon niks uitbrengen. Hij pakte haar hoofd tussen zijn handen.
"Dan is dit nog maar een begin," zei hij dreigend. Zijn hoofd kwam dichterbij en een seconde later voelde Nienke zijn tong op haar gezicht die langzaam naar boven bewoog. Nienke werd misselijk en wilde gillen, maar er kwam geen geluid uit haar mond.
"Tot ziens," waren zijn laatste woorden voordat hij weg liep. Nienke reageerde niet en bleef starend voor zich uit kijken.

Joyce zat alleen in een stoel op school. Patricia zat aan de andere kant van het lokaal, ze merkte niet op dat Joyce haar wang helemaal rood was. Ze was heel stil en keek verdrietig voor zich uit. Ze had niet gedacht dat Tim zo agressief kon zijn, helemaal niet tegen haar. Ze vond het ook vreemd dat ze een afspraak had met Bart, terwijl Tim kwam opdagen. Ze hoopte dat Bart niet boos op haar was, het was niet haar bedoeling om de drugs aan iemand te laten zien, maar toch is het gebeurd.

"Hallo, met Ronald."
"Ronald, met Roy. Je moet me helpen, er is iets met Nienke. Ze reageert niet, ze kijkt wat voor haar uit en is heel slap." Toen Roy Nienke voor de school zag belde hij gelijk Ronald.
"Wat? Wat is er gebeurd?"
"Ze hebben me gevonden, mijn vluchtpoging is mislukt. Ik denk dat die gek Nienke bedreigd heeft, maar ik weet het niet zeker."
"Wat?" hoorde hij Ronald aan de andere kant van de lijn roepen.
"Reageert ze helemaal niet?"
"Helemaal niet.." antwoordde Roy in paniek. Het was even stil aan de andere kant van de lijn.
"Shit, euh. Ga met haar naar het gebouw van Geschiedenis, daar zit haar vriend op school. Ik kom daar ook wel heen, maar ik weet zijn nummer niet." Roy twijfelde even of hij daar wel naartoe zou gaan.
"Ik kan haar ook naar ons huis brengen, dan.."
"Nee, jij komt naar het gebouw van Geschiedenis! Dan zie ik je zo, doei!" De verbinding was verbroken en Roy zat te twijfelen, waar moest hij nu heen?

EXTRA POST: 28-04-2010
Uiteindelijk is Roy toch maar met Nienke naar het Geschiedenis gebouw gegaan. Hij liep schuin achter haar en had zijn handen om haar armen heen. Ronald kwam snel aanlopen.
"Nienke?" Hij schudde haar heen en weer en keek haar recht in haar ogen aan, maar ze reageerde niet. Het enige wat ze deed was recht voor haar uit kijken.
"Ze lijkt wel in shock.. Wat heeft die gast met haar gedaan?" vroeg hij bezorgd. Roy haalde zijn schouders op.
"Ik heb het niet gezien," antwoordde hij zacht. Ronald trok zijn wenkbrauwen op.
"Hoezo viel hij Nienke dan lastig?" Roy was even stil. Na eventjes begon hij zacht te praten.
"Ik euh.. ik rende weg toen ik hem zag." Ronald zijn mond viel open.
"Wat zeg je nou? Je liet haar gewoon met hem alleen?" Roy schaamde zich heel erg.
"Ik weet ook niet wat me bezielde.." Ronald schudde teleurgesteld zijn hoofd.
"Nienke, zeg eens wat." Ze reageerde nog steeds niet.
"Is Fabian hier ergens binnen?" vroeg Roy. Ronald knikte.
"Ik heb geen idee waar, we moeten binnen anders even vragen bij zo'n balie."

Rachida zat in de les niet op te letten. Het enige waaraan ze dacht was aan Nienke. Ze had geen idee waar ze bleef. Plotseling kreeg ze een smsje. Ze verwachtte Nienke, maar toen ze op haar telefoon keek zag ze de naam 'Jeroen' staan. Ze opende snel haar smsje. 'Ik wil je vanmiddag spreken. 16 uur in het park? X Jeroen.' Rachida's gezicht fleurde op en gelijk was ze Nienke even vergeten.