Anubis Avonturen

Seizoen 2 - Hoofdstuk 14

19-09-2010
"Meike?" vroeg Amber verbaasd. Hij herkende haar eerst helemaal niet omdat ze er anders uitzag. Haar haar zat in de war, ze zat onder de blauwe plekken en ze keek anders uit haar ogen. Amber was nu wel zo slim om te weten waarom ze er zo uitzag.
"Heeft hij dat gedaan?" Meike keek haar even ernstig aan, maar daarna keek ze schichtig om zich heen.
"Ik moet gaan," zei ze buiten adem.
"Nee, wacht." Amber trok haar aan haar arm. "Je gaat met mij mee naar huis."
"Nee, dat kan niet. Hij zoekt me daar. Ik wil niet dat..." Ze stopte midden in haar zin en keek weer om haar heen.
"Zoekt hij je? Ben je gevlucht?" Meike knikte.
"Wij zorgen ervoor dat hij je niet vindt. Kom, ga mee. Appie is doodongerust." Ze zag dat Meike twijfelde. Amber pakte een muts uit haar tas. "Zet deze op en spring achterop, dan fiets ik zo snel mogelijk naar huis." Ze was haar gesprek met Laurens alweer even vergeten. Meike sprong achterop waarna Amber zich haastte naar huis.

"Zeg Faab. Wat doe je eigenlijk op internet?" Fabian zuchtte. Appie stelde de hele tijd onnodige vragen. Op deze manier kon hij nooit informatie vinden over de buiksteken van Nienke. Hij las dat het door spanning of stress kon komen en dat klopte eigenlijk ook wel. Ze moest de komende maanden geen stress meer hebben. "Nou?" Op dat moment klikte Fabian internet weg.
"Niets. Ik verveel me gewoon."
"Hm, ik denk nu niet meer." Fabian begreep niet wat Appie bedoelde, totdat hij Nienke de woonkamer binnen zag gelopen. Ze glimlachte en ging meteen op zijn schoot zitten.
"Ben je weer wat vrolijker?" vroeg hij lief. Het was overbodig want ze zag er een stuk vrolijker uit. Toch schudde ze haar hoofd.
"Nee, want ik moet nog steeds die extra opdracht doen. Als jij er nou voor zorgt dat ik dat niet hoef te doen." Fabian begon te lachen.
"Ik denk dat jij dat beter kunt doen met je vrouwelijke charmes," reageerde Appie. Blijkbaar vond hij het nodig om zich overal mee te bemoeien.
"Nee," reageerde Fabian direct. "Je moet leren van je fouten. Jij was te laat met inleveren, dus moet je die extra opdracht maken."
"Nou, lekker ben jij."
"Weet ik," lachte Fabian terwijl hij over haar rug wreef.
"Oh, Antje Arrogantje," zei Nienke. "Lekker omdat je zo achter me staat. Een normale vriend zou mij steunen."
"Steunen?" lachte Fabian. "Jij zou een klap voor je billen moeten hebben." Hij sloeg lachend op haar billen. Nienke sloeg haar armen om hem heen en gaf hem een kus. Fabian bekeek haar goed.
"Hé, nu heb je weer een andere trui van mij aan?" Nienke begon te lachen.
"Deze heb jij toch nooit overdag aan en hij is lekker warm. En jij vindt het toch niet erg."
"Oh nee?" vroeg Fabian lachend. Op dat moment hoorden ze de voordeur opengaan.
"Ap!" hoorden ze Amber roepen. "Kijk eens wie hier is!" Terwijl Appie opstond richtte Fabian zich op Nienke en legde hij zijn hand op haar buik.
"Wil je binnenkort een echo hebben?" Er verscheen een glimlach op haar gezicht en ze knikte stralend waarna ze hem zoende.

Appie keek zijn ogen uit toen hij zag wie er in de hal stond naast Amber.
"Meike?" Hij bleef even verstijfd staan, maar rende daarna al gauw naar haar toe en vloog haar om de hals. "Meike! Hoe gaat het?" Hij pakte haar hoofd tussen zijn handen. Toen zag hij hoe ze eraan toe was. "Wat heeft hij gedaan?" vroeg hij zacht.
"Ap, ze is net binnen," zei Amber. Appie knikte, hij begreep het. Zolang Meike maar bij hem was vond hij alles goed.
"Hoe gaat het?" vroeg hij toch voorzichtig. Ze had nog niks gezegd.
"Wel goed." Appie keek haar ongelovig aan.
"Volgens mij gaat het niet zo goed. Wil je naar m'n kamer?"
"Misschien is het beter als ze zich even kan opfrissen?" vroeg Amber. Op dat moment kwamen Fabian en Nienke de hal ingelopen.
"Hé Meike. Je bent er weer!" zei Nienke opgelucht. "Hoe gaat het?"
"Het gaat wel," antwoordde ze. Fabian keek naar Appie, die erg opgelucht leek te zijn.
"Kom, je mag wel wat kleren van mij lenen." Amber nam Meike mee naar boven.

Die avond had Meike zich kunnen opfrissen, maar ze wilde alleen maar bij Appie op de kamer blijven. Eigenlijk sliep ze bijna de hele tijd en liet ze niets los. Appie had het idee dat het helemaal niet goed met haar ging. Haar ouders waren doodongerust, maar hij mocht absoluut niemand bellen. Dat vond Appie heel moeilijk, maar als zij dat nu wilde respecteerde hij dat. Amber zat de hele avond met Fabian en Nienke spelletjes te doen aan de eettafel. Nienke was blij dat ze Amber weer even vrolijk kon zien en vond het leuk om samen met haar vriend en haar beste vriendin spelletjes te doen. Jeroen zat in de woonkamer TV te kijken. Hij wachtte op Noa, want ze zou heel even naar vriendinnen gaan, maar ondertussen was ze al de hele avond weg. Op een gegeven moment hoorden ze de voordeur en ontzettend veel gelach. Jeroen hoorde dat het Noa was en dacht dat ze iemand had meegenomen, maar ze was alleen.
"Hé mensjes! Alles goed?" Lachend kwam ze binnengelopen. Nog voordat Jeroen kon opstaan zat ze op zijn schoot. "Wat ben jij toch een lekkerding." Het drietal aan tafel begon te lachen. Jeroen kneep zijn neus dicht.
"Is ze dronken?" vroeg Fabian. Jeroen schudde zijn hoofd.
"Nee, ik ruik tabak of wat dan ook." Noa begon te lachen, niemand wist waarom. Jeroen keek haar boos aan, hij wilde haar helemaal niet zo zien. Alsof Noa merkte dat hij boos was, drukte ze zijn lippen op die van hem en begon hem wild te zoenen.
"Noa, wat heb je gedaan?"
"Zullen we naar je kamer?" vroeg ze. Fabian, Nienke en Amber zaten lachend toe te kijken. Op dat moment ging de telefoon van Noa. Zij was te druk bezig met Jeroen, dus Jeroen pakte haar mobiel en nam hem op. Hij zei niets, want hij hoorde nu direct iemand hijgen.
"Noa, wat zag je er weer lekker uit in de zwartje topje," hoorde hij de stem hijgend zeggen. Jeroen schrok en keek met grote ogen voor zich uit.