Anubis Avonturen

Seizoen 2 - Hoofdstuk 12

22-08-2010
Fabian kwam naar haar toe en omhelsde haar.
"Het komt goed." Dit was de zoveelste keer dat hij dat zei, maar dit moest Nienke toch echt eerst zien voordat ze het geloofde. Maar het feit dat Fabian haar gerust probeerde te stellen maakte het wel beter. Ze maakte zich los uit zijn omhelzing en zoende hem vol op zijn mond. Het voelde veilig en vertrouwd, iets wat ze nu even nodig had.
"Wat ga je doen?" vroeg Fabian toen hij zag dat ze spullen bij elkaar had gepakt.
"Amber wil dat de kamerruil voorbij is. Dit wordt dus de laatste nacht."
"Oh, nee toch?" reageerde Fabian somber. "Dat wil ik helemaal niet." Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan.
"Ik ook niet," antwoordde Nienke eerlijk. Op dat moment werden ze geroepen voor het eten.
"Ik hoef niet." Fabian begreep het wel, maar hij was het er niet mee eens.
"Je moet wel even eten Nien. Kom alsjeblieft mee." Nienke zuchtte. Ze wist dat hij gelijk had en wilde er niet tegenin gaan dus besloot ze toch maar aan tafel te schuiven.

Aan tafel was het alles behalve een gezellige boel. Alleen Patricia en Joyce lachten met elkaar. Hun dag kon niet meer stuk, zelfs niet door de stemming in huis.
"Vanavond gaan Joyce en ik hier film kijken hè?" reageerde Patricia.
"Wat? Waarom?" vroeg Mick meteen.
"Dat hebben we al weken geleden gereserveerd," antwoordde Joyce. In het huis moesten ze vaak de TV 'reserveren' om er zeker van te zijn dat ze op dat tijdstip TV konden kijken. Natuurlijk hadden de meesten ook een TV op de kamer tegenwoordig, maar in de woonkamer was het meestal gezelliger.
"Daar weet ik niets van," reageerde Mick.
"Dan weet je het nu," antwoordde Patricia. Iedereen merkte dat Mick geïrriteerd was. Zij wisten ook wel dat Mick zijn game wilde spelen. Amber probeerde hem gerust te stellen.
"Kom je vanavond gezellig bij mij op de kamer?"
"Oeh," reageerde Jeroen. "Gezellig." Mick twijfelde, maar wilde het niet laten merken.
"Oké," antwoordde hij. Nienke keek naar Amber. De betekenis van haar gezichtsuitdrukking kon zij alleen weten. Ze was niet tevreden met het woord 'oké'. Logisch ook, vond Nienke. Hoe het uit Mick's mond kwam, dat was alles behalve enthousiast. Toch was ze ervan overtuigd dat Amber het wel gezellig ging maken vanavond. Net als zij met Fabian?

Noa was die avond met Tracey, Chanel en Stephanie naar een gezellige kroeg gegaan. Ze hadden wat gedronken en plezier gehad, daarna gingen ze weer naar huis. Ze moesten allemaal de volgende dag weer naar school. Noa dacht naar huis te gaan, maar ze kwam haar leraar, Rens, tegen. Hij bood haar een drankje aan wat ze natuurlijk niet kon weigeren. Ze kon op school erg goed met hem opschieten en in vrije tijd was dat niet heel anders. Hij was gezellig, zoals altijd en ze kon goed om hem lachen. Op een gegeven moment stak hij een sigaretje op en bood haar ook één aan. Noa sloeg het niet af. Ze had het nog nooit verteld, maar door Tracey en Chanel heeft ze 'geleerd' te roken. Ze was niet verslaafd, maar ze vond het wel lekker. Rens vroeg waarom ze de laatste tijd niet vaak meer op school was. Noa kon eigenlijk geen antwoord geven, want ze wist het niet precies. Al gauw ging ze over op een ander onderwerp. Dit was gewoon een hele gezellige avond voor Noa.

Amber was blij toen Mick bij haar op bed lag. Ze merkte dat ze hem gemist had toen ze tegen hem aan lag. Hoe vreemd was dat? Ze woonde met hem in één huis, maar toch had ze hem gemist. Ze voelde eindelijk weer vlinders toen ze met hem zoende, iets waar ze op gehoopt had. Ze was er namelijk niet meer zeker van of ze het nog wel bij hem voelde. Ze zette zich boven op hem en legde haar handen onder zijn trui. Hij trok haar vest uit en zij zijn trui en broek. Op een gegeven moment duwde hij haar iets van zich af.
"Wat is er?" vroeg ze buiten adem.
"Het lukt niet," antwoordde hij zacht waarna hij zijn kleren weer aantrok.
"Hoe bedoel je?" Amber keek hem teleurgesteld aan. Hij legde zijn hand op haar wang en gaf haar een kus op haar voorhoofd.
"Het ligt niet aan jou." Amber kon het niet geloven toen hij gewoon opstond. "Ik voel me gewoon niet zo lekker."
"Wat heb je dan?" Ze stelde deze vraag wel, maar wist ondertussen dat hij niet de waarheid sprak. Zij wist dondersgoed waarom hij zo deed. Ze kon hem blijkbaar niet meer opwinden, dat was er aan de hand. Ze baalde nog erger toen hij gewoon de kamer uitliep. Ze dacht zo'n gezellige avond te hebben, maar dat was juist niet het geval.