Anubis Avonturen

Seizoen 1 - Hoofdstuk 3

31-03-2010
Patricia en Joyce lagen wat te draaien in bed. Ze hadden geen woord meer tegen elkaar gezegd maar toch voelden ze van elkaar dat ze niet konden slapen. Uiteindelijk vond Patricia dat zij het initiatief maar moest nemen.
"Joyce? Het spijt me, echt." Joyce draaide zich naar een toe en keek haar aan. "Ik had je niet zo mogen noemen, echt sorry. Ik was gewoon zo bezorgd en toen floepte ik dat eruit." Joyce begon te glimlachen.
"Het is al goed. Ik begrijp het wel."
"Echt?"
"Ja, echt," antwoordde Joyce terwijl ze haar omhelsde. Na een tijdje pakte Joyce de ketting van haar nachtkastje. "Kijk eens wat ik heb gekregen?" Vol trots liet ze het aan Patricia zien, die met grote ogen naar de ketting kreeg.
"Van wie heb je die?" vroeg ze vol verbazing.
"Van Bart," antwoordde Joyce glimlachend.
"Wauw, die is super mooi!" Joyce knikte enthousiast. "Ik ben heel blij voor je. Ik meen het," zei Patricia. Joyce omhelsde haar weer, ze was blij dat ze haar beste vriendin weer terug had.
"Heb jij Robbie eigenlijk nog gesproken? Nadat hij zomaar ophing." Patricia schudde beschamend haar hoofd.
"Ik bel hem morgen wel."
"Goed zo! Zullen we nu slapen?" Patricia knikte en even later vielen ze in slaap.

De enige die niet kon slapen was Noa. Met betraande ogen staarde ze naar het plafond. Ze had nooit gedacht dat Jeroen zo in elkaar zou zitten. Natuurlijk had ze al vaak genoeg van Amber gehoord dat Amber Jeroen nooit, maar dan ook nooit, als vriendje zou willen hebben. En nu begreep Noa eigenlijk waarom niet. Ze snapte niet hoe Jeroen haar zo kon behandelen. Een paar weken terug waren ze onafscheidelijk, maar nu spreken ze elkaar niet eens meer. En eerst begreep ze het even niet, maar daar kwam ze al snel zelf achter. Ze hoopte eerst dat het niet waar zou zijn en ze weet het ook niet honderd procent zeker, maar het kon gewoon niet anders: Jeroen is verliefd op iemand anders. Noa moest nu een besluit maken. Wilde ze terugvechten? Ze schudde haar hoofd, 'dat is hij niet waard,' dacht ze bij zichzelf. Er bestond maar één mogelijkheid...

Nienke werd midden in de nacht wakker toen Fabian zich omdraaide. Ze moest lachen toen hij in zijn slaap haar een kus gaf. Nienke keek even over hem heen en zag toen dat het bed van Amber nog net zo opgemaakt was als voordat ze in slaap viel. Ze sprong uit haar bed en kleedde zich wat warmer aan. Ze zocht zo snel mogelijk haar mobiel, maar dat duurde even. Fabian werd nu ook langzaam wakker.
"Wat doe je?" vroeg hij slaperig.
"Amber, ze ligt nog steeds niet in haar bed." Fabian was te moe om ook Nienke's bed uit te gaan.
"Ik ben zo terug," zei Nienke en ze verdween de kamer uit. Fabian draaide zich weer om, onwetend dat Nienke haar jas mee de kamer uit had genomen.

EXTRA POST: 31-03-2010
Nienke wist niet dat Amber ondertussen gewoon met Rosanne en Nina op stap was geweest. Ze hadden Shirley ook gevraagd mee te gaan toen ze eindelijk haar telefoon opnam, maar ze zei dat ze nog steeds ziek was. Ze liet helemaal niets los over haar stiefvader die dreigend bij haar voordeur stond. Toen ze de discotheek uitkwamen was het Rosanne's idee om weer even langs te gaan bij Shirley's huis en aangezien ze alle drie ongeveer dronken waren stonden ze niet veel later voor het huis.
"We moeten Shirley bevrijden van haar stiefvader," zei Rosanne.
"Denk je dat hij altijd zo eng is?" vroeg Amber. Nina begon te lachen.
"Het lijkt wel een sprookje. 'Shirley bevrijden uit haar torenkamer'. De rest begon nu ook te lachen. Op dat moment ging Amber haar telefoon. Op haar schermpje zag ze dat Nienke belde. Alhoewel ze op dit moment niet zo helder kon nadenken, kon ze zich wel herinneren dat Nienke haar met Fabian haar eigen kamer heeft uitgestuurd. Maar toch was ze nieuwsgierig waarom Nienke haar midden in de nacht belde.
"Met Ambolinia," zei ze lachend, waarna de rest oom keihard moest lachen.
"Amber? Waar ben je?" vroeg Nienke ongerust. Zij had ook wel door dat Amber gedronken had.
"Om precies te zijn bij Lepellaan 11. En laat me raden, jij bent thuis? Lekker privacy gehad met Fabian?" Ze hoorde Nienke zuchten aan de andere kant van de lijn.
"Het spijt me, ik wilde je niet wegsturen. Je bent toch geen stomme dingen aan het doen hè?"
"Nee, ik sta gewoon voor het huis van een vriendin!" Nienke herinnerde zich weer dat Amber het daar vanmiddag over had, want zij had wel bijna helemaal geluisterd.
"Oké, ik kom nu naar je toe!" Amber keek verbaasd op en wilde antwoorden dat ze niet moest komen, maar Nienke had al opgehangen.
"Oh, we krijgen gezelschap," zei Amber droog.