Anubis Avonturen

Seizoen 4 - Hoofdstuk 28

15-02-2012
Er ging een grote schok door Amber heen. Ze keek met open mond en grote ogen naar Helga die de eerste prijs in ontvangst nam. Mick en Nienke hadden een hand op haar schouder gelegd en spraken haar lieve woorden toe, maar die hoorde ze niet. Ze keek alleen maar verbaasd voor zich uit. Was dit nou een nachtmerrie, of was dit echt? Dit kon niet echt zijn, dacht ze; niet na al het werk dat ze had gehad. Ze had dit gewoon moeten winnen, dat hadden zoveel mensen tegen haar gezegd. Ze keek naar Helga die enthousiast haar prijs omhoog hield. Er klonk hard applaus en gejuich. Amber zag groen van jaloezie. Nog voordat ze docent de avond afsloot, stond Amber op en verliet de zaal. Mick en Nienke liepen achter haar aan.

Patricia zat in de 'Stam' alleen aan de bar te hangen en een beetje te kletsen met barman Peter.
"Meid, ik weet precies wat je aan het doen bent," reageerde Peter toen ze haar zoveelste drankje bestelde.
"Hoezo? Ik houd jou gewoon gezelschap."
"Daar trap ik niet meer in. Is er iets aan de hand?"
"Nee, hoor. Ik kan ook wel weer gewoon weggaan hoor, als je het niet leuk vindt dat ik er ben."
"Natuurlijk vind ik het leuk dat je er bent. En niet zo bot tegen mij doen, hè? Je moet juist blij met mij zijn. Dankzij mij heb je Scott ontmoet." Patricia keek hem met een blik aan die ze zelf ook niet eens begreep.
"Of heb je problemen?" vroeg Peter alsof hij haar blik wél begreep.
"Nee." Ze sloeg haar glas in één keer achterover. Peter keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.
"Weet je het zeker?" Patricia zuchtte. Ze gaf haar glas aan hem.
"Als je mij nog een wodka geeft, vertel ik het." Peter aarzelde, maar gaf haar uiteindelijk een wodka. Patricia keek om zich heen of niemand haar kon horen en boog zich iets meer over de bar heen.
"Ik heb met iemand anders gezoend."
"Och, meid. Dat is nou helemaal niet slim van je. En nu?"
"Ja, weet ik veel. Ik verpest altijd alles."
"Dat is niet waar. Je moet de reden nagaan. Was dit omdat je veel gedronken had zoals je nu doet en niet nadacht? Of spelen er echte gevoelens mee?" Patricia hield zich even stil waaruit Peter zijn conclusies kon trekken.
"Ai, lastige situatie." Hij hielp ondertussen een klant die twee biertjes bestelde. "En hoelang is dit al aan de gang?"
"Die zoen sinds gister, maar die gevoelens al heel lang, denk ik. Maar voor Scott ook, dat is nou juist het verwarrende." Ze keek hem aan.
"Ik kan alleen maar zeggen, volg je hart, want je hart weet dondersgoed wat hij wil." Patricia staarde hem aan, maar ze kon er op zich niet veel mee, of wel?
"Je houdt je kop tegen iedereen, hè?" Peter begon te lachen.
"Ik beloof het."

Mick en Nienke troffen in de auto een huilende Amber aan.
"Dit kan gewoon niet. Ik had moeten winnen. Ik had daar op het podium met die prijs moeten staan. Ik had daar moeten staan pronken met mijn jurk en ik had het applaus in ontvangst moeten nemen!" Ze was helemaal hysterisch.
"Lieverd, je kunt niet overal de beste in zijn."
"Nee," vulde Nienke Mick aan. "Rustig maar. Wij vonden je heel goed."
"Wat heb ik daar nou aan! Ik heb niet gewonnen en dat is allemaal jouw schuld! Als je je kind wat beter had opgevoed, dan had ze niet aan mijn jurk gezeten!" Nienke schrok van de boosheid van Amber, maar ook van de woorden die ze zei.
"Amber, ga nu niet Nienke de schuld geven, dat is niet eerlijk."
"Het is toch zo? Ik zei dat de jury streng was en ze hebben waarschijnlijk die fout in die jurk gezien. En daardoor heb ik niet gewonnen en daardoor sta ik nu niet met die prijs in mijn handen."
"Je bent overstuur, laten we naar huis gaan." Mick startte de auto.
"Ja, zonder prijs! Zonder iets, zonder wat dan ook! Ik kan net zo goed niet meer terugkomen hier. Ze weten toch niet wie ik ben. Oh ja, misschien van 'Dat meisje dat flauwviel.'"
"Doe niet zo dramatisch," reageerde Nienke. "Ze hebben allemaal gezien wat voor mooie jurk je gemaakt hebt. Je hebt echt wel laten zien dat je daar thuis hoort, hoor."
"Oh ja? En waarom heb ik dan niet gewonnen?"
"Niet iedereen kan winnen toch? Dat is nou eenmaal zo. Ik weet hoeveel werk je eraan hebt gehad en hoe belangrijk het voor je is, maar er waren veel jurken. De kans was groter dat je niet won."
"Jij doet er wel heel makkelijk over, hè? Net zo makkelijk als dat Lynn die chocoladepasta over mijn jurk smeerde." Nienke zuchtte. Ze kon niets goeds meer zeggen. Amber begon weer heel hard te huilen.
"En nu heb ik helemaal geen geld meer en kan ik al die bestellingen die ik heb gedaan wel afzeggen."
"Bestellingen?" vroeg Mick verbaasd. "Heb je toch weer op internet geshopt? Je zou daarmee stoppen."
"Ja, lekker makkelijk gezegd," huilde ze. "Ik had gewoon kunnen winnen, dan kon ik alles kopen!"
"En je hebt niet gewonnen!" riep Mick die er zat van werd. "Accepteer dat gewoon." Dat maakte Amber alleen nog maar bozer en bozer. Het werd een niet zo gezellige reis naar huis.