Anubis Avonturen

Seizoen 6 - Hoofdstuk 38

21-06-2013
Een week later was er weer veel veranderd. Noa en Jeroen hadden veel met elkaar gepraat. Na de echo waren ze het er allebei over eens: ze gingen de baby houden. Nona en Yfke waren al op de hoogte, maar het was ook tijd om het aan iedereen te vertellen. Amber en Mick gingen op 'eerste' date en Patricia en Joyce werkten veel in 'De Stam'. Zo ook deze avond. Zij konden goed toekijken hoe de date van Amber en Mick verliep. En ze zagen zeker hoe Mick zich uitsloof voor Amber.
"Wat denk je," zei Joyce. "Komt het nog goed tussen hen?"
"Dat denk ik wel. Ze zijn allebei apart en raar, dus dat gaat soms fout, maar ze passen wel bij elkaar. En Mick doet zijn best. Dat is grappig om te zien." Joyce lachte.
"Ja, dat is best leuk." Terwijl ze mensen hielpen en glazen schoonmaakten hielden ze vooral Mick en Amber in de gaten.

"Best raar dat we hier zitten, hè?" vroeg Mick. "Hier hebben we veel herinneringen."
"Oh ja? Ik dacht dat dit onze eerste date was?"
"Je wil het echt zo gaan spelen?"
"Nee, het was jouw idee. Daarom ga ik mee. En ik wil graag merken waarom je voor mij zou kiezen."
"Ik wilde niet voor niets met je trouwen."
"Trouwen meneer Zeelenberg?" vroeg Amber. "Dat lijkt me toch nog veel te vroeg. Dit is ten slotte onze eerste date. Ik weet nog niets van je. Op wat voor soort vrouw val je?" Er verscheen een glimlach op Mick's gezicht. Hij boog wat meer over de tafel.
"Ik val op mooie blonde vrouwen die een tikkeltje gek, impulsief en heel lief zijn. Ik val op iemand die mij elke dag weer vrolijk maakt."
"Hm, die lijkt mij lastig te vinden."
"Zeker," reageerde Mick. "Er is er maar één van. Het enige wat ik hoef te doen is er zuinig op te zijn."
"En lukt je dat?" vroeg Amber, nog steeds in haar rol.
"Ik heb wat fouten in het verleden gemaakt. Ik laat me soms nogal leiden door mijn gevoel, maar ik heb er zeker wat van geleerd. Ik heb niet andermans hart gebroken, maar ook die van mezelf. En ik moet het weer maken." Die woorden deden Amber wat en ze schoot even uit haar rol. Mick zag dat en pakte haar hand. Amber keek hem aan en probeerde weer in haar rol te komen. Ze trok haar hand terug.
"En hoe zit het qua fysiek contact bij vrouwen die je eigenlijk nog niet kent?" Die vraag overviel Mick.
"Dat hoort er niet te zijn. Alleen als de aantrekkingskracht mega groot is en dat is het alleen bij die ene vrouw die ik beschreef. Ik denk met mijn hoofd."
"Dat is een hele slimme opmerking," lachte Amber die weer uit haar rol schoot. Mick pakte haar hand weer vast. Amber voelde zich de afgelopen tijd vreselijk. Ze kon eigenlijk niet zonder Mick. En nu ze hem zo had gehoord: hij kon ook niet zonder haar.

"En ze leefden nog lang en gelukkig," zei Joyce die samen met Joyce nog steeds stond toe te kijken.
"Correctie: Ze leefden waarschijnlijk nog lang en gelukkig, want met dit stel weet je het maar nooit." Ze begonnen te lachen.
"Hé Joyce." Er stond een jongen aan de bar. Joyce kende hem. Het was Jordy. De jongen waar ze laatst mee gezoend had. En niet één keer, maar meerdere keren. Ze voelde de aantrekkingskracht, maar ze kon dit niet maken. Hoewel het niet helemaal aan was tussen haar en Kelvin, het was ook niet officieel uit.
"Heb je zin om nog wat met me te drinken als je hier klaar bent?"
"Eh, ik weet niet hoelaat ik klaar ben. Het kan laat worden."
"Dat geeft niet. Dan wacht ik wel." Hij glimlachte naar haar. Joyce smolt bijna, maar ze mocht er niet aan toegeven. Toch kon ze geen 'nee' zeggen. Toen hij wegging keek ze naar Patricia die haar met opgetrokken wenkbrauwen aankeek.
"Wat?" vroeg Joyce lachend.
"Het is wel een lekkerding."
"Ik weet het," zuchtte Joyce. "Wat moet ik nou."
"Uitzoeken natuurlijk. Wat je met Kelvin hebt kan ik nu geen relatie noemen."
"Hij heeft heel veel meegemaakt."
"Jij ook. Maar hij maakt je niet gelukkig. En misschien kan Jordy je gelukkiger maken. Dat moet je dus uitzoeken." Joyce keek bedachtzaam. Dit was een lastige situatie. Of niet en had Patricia gewoon gelijk?

Nienke kwam thuis van haar musicalles en liep meteen naar Fabian's kamer. Ze deed de deur open.
"Dat dacht ik wel," zei ze toen ze Fabian achter zijn bureau zag zitten. Fabian draaide zich om en lachte.
"Als ik zo doorga ben ik over een half jaar afgestudeerd."
"Dat is echt knap." Ze sloot de deur, gooide haar tas op zijn bed en ging op zijn schoot zitten. "Jij raadt nooit wat ik te horen heb gekregen." Ze gaf hem een kus.
"Nou?"
"We gaan de musical Belle en het Beest opvoeren met de groep. En ik mag Belle spelen."
"Echt waar? Wat goed! Ik had ook niet anders verwacht. En je lijkt erop." Nienke glimlachte.
"Maar dan moet ik wel met de prins zoenen."
"Met het beest toch?"
"Nee, dan is hij al veranderd in de prins." Fabian keek haar bedachtzaam aan.
"Moet je echt zoenen?" Nienke knikte. "Wat voor zoen? Een tongzoen?"
"Een nep tongzoen."
"Een neppe? Hoe gaat dat?" Nienke begon te lachen.
"Happen." Ze hapte in de lucht en Fabian keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.
"Het ziet er inderdaad heel nep uit," lachte hij.
"Nee, het lijkt echt heel echt. Ik doe het even bij jou. Je moet me gewoon nadoen." Ze legde zijn lippen op die van hem en opende haar mond. Daarna begon ze net als een vis een beetje te happen.
"Het is apart," zei Fabian daarna. "Maar wel bijna echt."
"Dus?" vroeg Nienke.
"Dus doe het maar niet." Nienke begon te lachen.
"Vind je het een probleem?"
"Ik vind het niet prettig, als ik eerlijk ben. Maar ik wil je niet tegenhouden."
"Heel fijn," zei Nienke sarcastisch. Fabian keek haar aan.
"Geef me nu eens een echte dan?" Nienke bracht haar hoofd weer naar hem toe. Ze zoende hem passievol. Zo goed kon het alleen maar bij hem voelen.