Anubis Avonturen

Seizoen 7 - Hoofdstuk 43

  23-06-2015
Na het avondeten kwamen Fabian en Nienke weer thuis. Het huis was versierd en Noa had lekkere hapjes neergezet.
"Welkom thuis, getrouwd koppel." Ze zag hoe gelukkig Fabian en Nienke waren. "Hoe was het hotel?"
"Geweldig," reageerde Nienke. "Heerlijk eten, heerlijk bed en een heerlijk bubbelbad."
"Klinkt heel goed."
"Slaapt Lynn?" vroeg Nienke meteen.
"Ja, ik heb haar een uur geleden in bed gelegd en ze sliep meteen."
"Oké, ik ga even bij haar kijken." Ze rende naar boven. Ze had het gevoel dat ze Lynn al veel te lang gemist had. Voorzichtig opende ze haar kamerdeur en liep naar haar bedje.
"Hé, schatje," fluisterde ze terwijl ze over haar wang aaide. "Mama is hier." Het duurde even voordat Lynn haar ogen een beetje open deed.
"Mama?"
"Ja, schat. Heb je het leuk gehad bij meneer en mevrouw van Swieten?"
"Ja. Meneer Sjieten ging een boer laten."
"Nee, toch. Dat kan niet."
"Ja, echt. En ik ging heel hard lachen en ik kreeg ook een pop."
"Echt waar? Dan moet je die morgen maar even laten zien."
"Ja, ook aan papa."
"Ook aan papa." Ze stopte haar goed in en kon merken dat ze heel moe was.
"Mama geen prinsessenjurk meer aan?"
"Nee, die dag is voorbij."
"Mama zo mooi." Nienke glimlachte en aaide haar over haar hoofd.
"Slaap lekker." Ze gaf haar nog een kus. Ondertussen sliep ze alweer. Ze vond haar een schatje.

Nienke liep de meidengang uit en hoorde twee stemmen tegen elkaar schreeuwen. Het kostte haar een seconde om te horen dat het die van Appie en Amber waren. Ze liep de trap af naar de woonkamer.
"Hé, hé. Er slapen kinderen boven," zei Nienke.
"Ja, Appie," zei Amber. "Gedraag je niet zo belachelijk."
"De enige die zich belachelijk gedraagt ben jij. En de enige die hier niet volwassen is geworden ben jij."
"Hoor wie het zegt," lachte Amber. "Wie legt hier nog scheetkussens op een stoel?"
"Het feit dat je dit al niet een begrijpt zegt al heel wat." Hij liep weg.
"Ach, rot op."
"Doe ik toch?" Hij gooide met een klap zijn kamerdeur dicht. Matthijs kwam een seconde later diezelfde kamer uit.
"Dat klinkt als serieuze ruzie."
"Man, wat weet jij daar nou van. Ga toch lekker met Jessica in een hoekje zitten kleffen."
"Amber," waarschuwde Fabian. "Doe even normaal."
"Oh, nou moet ik normaal doen?"
"Wat is er met jou aan de hand. Serieus," zuchtte Jeroen die de keuken uit kwam.
"Niks!" riep Amber. "Bemoei je er niet mee."
"Dat gaat een beetje lastig als je het hele huis bij elkaar schreeuwt."
"Rot toch op."
"Ik ook al?" lachte Jeroen. Amber stampvoette richting haar kamer en gooide de deur ook met een klap achter zich dicht.
"Ik denk dat we dit gevaarlijke beest aan Mick moeten overlaten," zei Jeroen. "Die is natuurlijk weer aan het sporten."
"Ik ga wel," zei Nienke.
"Succes."

Nienke deed voorzichtig de kamerdeur van Amber open.
"Ga weg," zei Amber zonder dat ze zag wie er binnen kwam. Ze lag met haar hoofd onder de kussens.
"Ik ook?" vroeg Nienke.
"Jij bent het toch met de anderen eens."
"Wie zegt dat? Ik snap het eigenlijk niet eens. Waarom is Appie boos?"
"Linde heeft op jullie bruiloft teveel Wodka gedronken. En hij zegt dat dat mijn schuld is."
"En is dat niet zo?"
"Begin jij nou ook al?"
"Hij zegt het toch niet voor niets?"
"Fijne vriendin ben jij."
"Ik beschuldig je toch niet," zuchtte Nienke. "Uiteindelijk heeft ze het zelf opgedronken, want ik kan me niet voorstellen dat jij het onder dwang bij haar naar binnen hebt gegoten. Maar misschien heb je wel invloed op haar gehad. Ik zag je namelijk wel bij haar." Amber hield zich stil. Nienke legde haar hand op haar rug. "Vertel me nou gewoon wat er is. Ben je jaloers? Is dat het? Vind je het moeilijk dat Appie zich met een ander meisje bezighoudt?" Het bleef even stil. De kussens lagen nog steeds op haar hoofd en Nienke hoorde haar snikken.
"Hé." Nienke aaide over haar rug.
"Ik weet het niet. Ik ben echt niet verliefd op hem, als je dat denkt."
"Nee, dat denk ik ook niet. Maar hij had wel altijd alleen maar oog voor jou. Beste maatjes. En dat is natuurlijk anders nu."
"Alle leuke dingen wil hij nu met haar doen," snikte Amber.
"Ja, omdat hij super verliefd is. Jij doet eigenlijk ook alle leuke dingen met Mick. Maar als hij niet kan, en dat is helaas vaak zo, dan vraag je Appie. Maar je moet er nu aan wennen dat Appie ook niet altijd meer kan. Het verandert toch niet zoveel tussen jullie? Jij blijft altijd zijn beste maatje. Ik denk dat Linde daar niet tegenop kan."
"Denk je?"
"Ja. En als je Linde lastig blijft vallen, dan verandert dat wel. Want je ziet hoe Appie reageert."
"Ik moet het goed met hem maken," zei ze terwijl ze overeind kwam. "Ik koop iets leuks voor hem. Iets wat echt bij hem past."
"En je moet hem uitleggen hoe je je voelt."
"Ik denk toch niet dat hij het begrijpt."
"Nu begrijpt hij het helemaal niet," zei Nienke terwijl ze Amber's tranen wegveegde. "Oké?" Amber knikte en omhelsde haar.
"Oké."
"Hoe ging het vandaag?" vroeg Nienke.
"Goed. Het was een hele leuke fotoshoot. Maandag horen we wie er naar de volgende ronde mogen."
"Wat spannend!"
"Net zo spannend als jouw huwelijksnacht?" Nienke moest lachen. Die zag ze niet aankomen.
"Lang niet zo spannend," grapte Nienke.
"Echt? Vertel, vertel!" Amber werd gelijk enthousiast. "Waren jullie niet doodmoe?"
"Jawel, maar hij kon niet meer wachten om mijn jurk uit te trekken."
"Zei hij dat?" lachte Amber. "Die Fabian. En vond hij je lingerie mooi?"
"Ja. Hij had er geen woorden voor, zei hij." Ze werd er weer verlegen van. "Hij is zo lief," zuchtte ze verliefd. "Het was echt een perfecte dag. Zonder jou was het nooit zo mooi geweest. Heb ik je al bedankt?"
"Al duizend keer," lachte Amber.
"Nog niet genoeg. Wacht even hier." Nienke stond op en rende de kamer uit. Even later kwam ze terug met Fabian en een mand.
"Wat is dat?" vroeg Amber nieuwsgierig.
"Omdat je ons zo goed geholpen hebt," zei Fabian die haar de mand overhandigde. In de mand zaten allemaal typische Amber spullen. Een haarborstel, lippenstift, nagellak, bodylotion, gezichtsmaskers, oogschaduw en vele andere beautyproducten.
"Wow, te gek. Dank jullie wel!" Ze omhelsde haar vrienden. "Dat was toch niet nodig?"
"Tuurlijk wel," zei Nienke.
"Oké, misschien ook wel," lachte ze. Fabian pakte de hand van Nienke.
"Ik moet jou iets laten zien." Hij nam haar mee naar de woonkamer en liet haar achter de computer zitten.
"Kijk. Hier in de buurt is net een huis te koop. Drie slaapkamers een tuin en bovenal, niet te duur. Moet je kijken hoe mooi."
"Wow, dat ziet er inderdaad mooi uit. Maar konden we niet beter huren?"
"Nee, we kunnen prima kopen."
"Schat, ik verdien niet veel hè?"
"Maar ik wel."
"Jij leert daarnaast ook nog verder. Zoveel zekerheid heb je niet. Ik ben echt bang dat we het niet kunnen betalen."
"Jij begint binnenkort toch weer bij Time-Out? Volgens mij is het geen probleem. Ik ga het allemaal wel even uitrekenen. En gelijk even reageren." Nienke begon te lachen en liet hem op de stoel zitten.
"Doe maar." De bel ging. Nienke liep naar de deur en deed hem open. Het was Jason die Jay op zijn arm had. Hij leek een beetje in paniek.
"Is Esther hier?"
"Eh, nee?"
"Ook niet geweest?"
"Nee. Is er iets aan de hand?" Fabian stond nu ook achter Nienke.
"Ze zou Jay vanmorgen bij mij op komen halen, maar ze kwam niet opdagen. Nu heb ik gevraagd bij haar huisgenoten en wat blijkt is dat ze vannacht helemaal niet thuis is geweest." Nienke schrok en keek Fabian aan. Was Jason terecht bezorgd?