Anubis Avonturen

Seizoen 5 - Hoofdstuk 31

10-06-2012
"Amber," zuchtte Nienke. "Ik weet dat je een hekel eraan hebt om in een tent te slapen, maar nu moet je je er even overheen zetten."
"Ik kan dit toch geen week volhouden?"
"Doe alsjeblieft niet zo verwend," reageerde Patricia. "De meeste mensen van ons zijn vroeger altijd met een tent op vakantie geweest. Volgens mij zijn jij en Mick de enigen die dat nooit hebben gedaan. Mick hoor je toch ook niet klagen?" Patricia zei precies wat iedereen dacht. Amber wist niet meer wat ze moest zeggen. Mick liep naar haar toe en pakte haar koffer over.
"Kom, probeer het gewoon. We gaan het heel leuk hebben." Uiteindelijk ging Amber over stag en liep ze met de rest mee naar de tenten. De ouders van Fabian namen afscheid en daarna gingen ze hun tenten inrichten.

Amber en Mick sliepen samen in een tent, net als Patricia en Joyce, Appie en Matthijs en Fabian, Nienke en Lynn. Fabian en Nienke zetten als eerste het campingbedje voor Lynn neer.
"Ik hoop dat ze hier een beetje kan slapen," zei Nienke die nog niet zeker wist hoe Lynn het ging vinden.
"Volgens mij kan ze overal wel slapen," reageerde Fabian. "Maak je maar geen zorgen. Ik denk dat Amber het moeilijker heeft." Nienke lachte kort.
"Patricia had wel gelijk; ze is verwend."
"Ja. Ze wist wel dat we in een tent moesten slapen. Ze verwachtte denk ik een hele luxe tent, met een douche en een hemelbed enzo."
"Ja," lachte Nienke. "En met een kledingkast en airco." Ze lagen allebei in een deuk. Ondertussen hoorden ze Amber en Mick ruzie maken over het luchtbed die niet op de goede plek stond.
"Ik ga niet met mijn hoofd bij dat gat in de tent, want daar lopen beesten door," hoorden ze Amber zeggen. Nienke begon weer te lachen.
"Dat wordt nog wat." Fabian zette Lynn in het campingbedje. Ze keek door het gaas van het bedje naar Fabian en Nienke en trok een pruillipje. Ze begon te huilen terwijl ze zich optrok aan de stokken van het campingbadje.
"Oh jee," zei Nienke. "Ze voelt zich vast opgesloten." Ze pakte Lynn weer uit het bedje en legde haar in haar armen.
"Nien, daar moet ze even aan wennen," zei Fabian.
"Ik vind het zielig."
"Ze moet hierin slapen, dat kan niet anders." Lynn begon nu heel hard te huilen. "Ze is hartstikke moe."
"Ja, maar als ze zo hard moet huilen dan gaat ze niet slapen. Al helemaal niet in het campingbedje." Nienke pakte de speen en gaf die aan Lynn waardoor ze wat rustiger werd. Ze drukt haar tegen zich aan en gleed met haar vinger of de wenkbrauwen van Lynn waardoor haar ogen al snel dichtvielen. Plotseling kwam Mick met zijn hoofd in de tentopening.
"Gaan jullie mee de buurt verkennen?" Fabian keek naar Nienke. Ze had door dat hij 'nee' wilde zeggen, maar ondertussen best graag wilde. Ze knikte naar hem.
"Ga maar, ik zorg wel dat Lynn echt gaat slapen." Fabian glimlachte en gaf haar een kus.
"Amber blijft ook hier, hoor," zei Mick. "Ze wil de tent naar haar zin maken, voor zover dat kan." Nienke lachte.
"Oké, tot straks."

Nadat de meesten de omgeving hadden verkend en Amber en Nienke hun verblijfplaats/veld een beetje gezellig hadden gemaakt, was het tijd om te eten. Fabian en Mick hadden patat opgehaald. Met z'n allen zaten ze het op grote kleden voor de tenten op te eten.
"Het strand is echt vlakbij," vertelde Joyce. "En er is een grote winkelstraat vlakbij."
"Alsof we geld hebben om te winkelen," lachte Appie.
"Nou en."
"Appie heeft wel gelijk," zei Fabian. "We hebben nog wel wat geld over van Nona en Yfke, maar we kunnen niet heel veel doen. We moeten beslissen wat we wel en wat we niet gaan doen."
"We hoeven niet alles met z'n allen te doen, toch?" vroeg Patricia. "Joyce en ik willen sowieso nog een avondje of meerdere avonden op stap, en dat kan Nienke niet met Lynn." Nienke voelde zich aangevallen, maar liet dat niet merken. Die blik in Patricia's ogen leken wel wat te zeggen. Alsof Patricia duidelijk wilde maken dat zij die avond nog wel weg kon, omdat ze geen kind had/wilde en als ze die wel had dat ze er dan net zo bij zat als Nienke. Patricia wist dat Nienke daar af en toe nog moeite mee had, maar toch zei ze het. Fabian nam het al snel voor haar op.
"Als Nienke ook mee wil, dan kan dat. Er moet in ieder geval iemand bij Lynn blijven."
"Jij of Nienke," reageerde Patricia weer. "Het is jullie kind." Fabian snapte niet helemaal waarom Patricia dit zo duidelijk moest maken, maar hij ging er verder niet op in.
"We hebben hier een lijst van de activiteiten op de camping." Hij pakte de lijst erbij. "Vanavond is er een spooktocht en..."
"Wow, vet!" riep Appie. "Daar gaan we aan meedoen, toch?"
"Ja, dat lijkt mij ook leuk," zei Joyce.
"Ik weet het niet," zei Amber. "Misschien kan ik maar beter hier blijven."
"Niks ervan Ambiebambie, jij gaat gewoon mee." Appie had er nu al zin in. Vooral als Amber mee ging. Hij kon haar altijd laten schrikken.
"Ik ga ook mee," zei Mick tegen Amber. "Ik bescherm je wel." Fabian las verder.
"Je kunt je als groep opgeven en je om half elf 's avonds melden op het terras van restaurant 'van der Veen'. Daar start om elf uur de spooktocht."
"Cool, dan zijn wij één groep," zei Amber enthousiast.
"Ik neem aan dat Lynn niet mee kan, dus Nienke moet wel hier blijven," zei Patricia. Nienke voelde zich weer aangevallen, maar ze was te lief om er iets van te zeggen. Dat wilde niet zeggen dat het haar niets deed. Zij wist dat ze niet mee kon en dat vond ze best erg, maar moest Patricia dat zo zeggen? Fabian pakte haar hand.
"Als jij wil gaan dan blijf ik hier bij Lynn." Nienke schudde haar hoofd. Ze voelde haar mond trekken en kon eigenlijk wel in huilen uitbarsten, maar dat wilde ze absoluut niet.
"Ik blijf wel bij Lynn." Ze stond op. "Ik ga even bij haar kijken." Fabian had ook wel door dat Patricia raar deed tegen Nienke. Hij had geen idee waarom, maar hij had wel medelijden met Nienke.
"Oké, eh. Morgenavond is er Bingo." Appie begon te lachen, maar Matthijs leek het wel leuk.
"Bingo is een leuk spel."
"Bingo is voor losers," reageerde Appie.
"Niet waar," reageerde Joyce. "Misschien winnen we wel wat. Patries? Jij gaat ook meedoen, hè?"
"Ja, hoor. Ik heb toch altijd geluk," reageerde ze sarcastisch.
"Er wordt ook een voetbaltoernooi gehouden."
"Leuk," reageerde Patricia. "Daar kunnen de jongens mooi aan meedoen. Wij vermaken ons wel aan de kant." Joyce en Amber begonnen te lachen. Fabian merkte dat Nienke nog in hun tent was en gaf zijn papier aan Appie.
"Lees jij maar verder." Hij stond op en liep naar de tent. Daarin zag hij Nienke op het luchtbed zitten.
"Ze slaapt goed, hoor," zei ze. Fabian glimlachte.
"Gelukkig maar." Hij ging naast haar zitten.
"Gaat het?" Nienke knikte.
"Ja, hoor." Hij sloeg een arm om haar heen.
"Je kan gewoon mee gaan met die spooktocht, hoor. Ik blijf bij Lynn."
"Nee, dat is het niet. Ik wil wel gewoon bij Lynn blijven, maar waarom moet Patricia dit zo duidelijk maken?"
"Ik weet het niet. Ik had het ook door." Er viel even een stilte. Nienke legde haar hoofd op zijn schouder.
"Ik blijf bij Lynn, oké?" vroeg hij.
"Nee, ik blijf bij Lynn." Ze begonnen te lachen.
"Zullen we gewoon samen blijven dan?" Nienke keek hem aan en glimlachte.
"Dat lijkt me gezellig." Ze drukte zijn lippen op die van hem en een tijdje waren ze verwikkeld in een tongzoen, totdat ze Amber hoorden schreeuwen.
"Nien! We kunnen met Lynn meedoen aan wolvenjacht." Fabian keek naar Nienke.
"Ze had misschien ook door dat Patricia onredelijk deed."
"Ja, lief van Amber," zei Nienke. Fabian gaf haar weer een kus.
"Volgende keer gewoon voor jezelf opkomen hè, als Patricia weer onredelijk doet." Nienke knikte. Daar had Fabian gelijk in.