Anubis Avonturen

Seizoen 4 - Hoofdstuk 24

  09-09-2011
Toen Nienke en Amber in het water lagen had Amber nog steeds niet verteld waarom ze nou zo bot deed tegen Mick. Nienke probeerde er nu op een andere manier achter te komen.
"Heeft Mick je kleren weggegooid? Of je schoenen?" Amber keek haar niet begrijpend aan.
"Nee, hoezo?"
"Omdat je boos tegen hem doet." Amber zuchtte.
"Wat maakt jou dat nou uit?"
"Omdat ik het zielig vind."
"Jij vindt altijd alles zielig."
"Zeg het nou gewoon," lachte Nienke. Amber klom de boot weer op.
"Weet je wat het is, Nien. Fabian verkiest jou altijd boven alles en iedereen. En Mick doet dat niet bij mij, dat frustreert mij. Dat is alles wat ik erover te zeggen heb." Met die woorden liep ze weg terwijl ze Nienke in het water achterliet.
Mick zag Amber aan komen lopen. Toen hij zag dat ze om hem heen wilde lopen, hield hij haar tegen.
"Wat is er nou aan de hand?" Amber werd er helemaal gefrustreerd van en floepte het er uit.
"Moet jij niet in je eentje gaan jetskieën ofzo?" Fabian stond ernaast en keek verbaasd op van Amber's reactie. Mick leek het ineens te begrijpen.
"Oh, ben je daar boos om? Je hebt zelf gezegd dat je bij Patricia en Joyce op wilde."
"Dat wilde ik helemaal niet!" reageerde Amber hysterisch.
"Waarom zei je dat dan?" Mick begreep er steeds minder van. Amber maakte een bromgeluid.
"Laat maar, je snapt er ook helemaal niks van!" Ze duwde hem weg en liep naar binnen. Mick keek beduusd voor zich uit.
Patricia zat op de rand van de boot en had het allemaal gehoord. Ze lachte hardop.
"Ik begrijp niet wat hier zo grappig is?" nam Fabian het voor Mick op.
"Ze wilde liever bij Mick op de jetski blijven."
"Waarom zei ze dan dat ze bij jullie ging?"
"Omdat," lachte Patricia. "Omdat ze graag van jou wilde horen dat jij graag wilde dat ze bij jou bleef." Mick trok zijn wenkbrauwen op.
"En hoe kon ik dat weten?"
"Daarvoor moet je vrouw zijn, denk ik," lachte Fabian.
"Tjonge, raar gedoe." Mick liet Amber maar even afkoelen. Het kwam wel weer goed.

Joyce kleedde zich om in de slaapkamer toen Kelvin binnenkwam.
"Oh, sorry." Hij wilde weer weggaan, maar Joyce pakte hem bij zijn arm.
"Het geeft toch niet. Ik vind het helemaal niet erg." Er verscheen een glimlach op zijn gezicht.
"Oké, ik dacht dat.. nou ja.."
"We zijn al best een tijd bij elkaar en ik vertrouw je volledig. En ik denk dat ik over m'n angst heen ben, van Bart enzo." Ze sloot de deur en gaf hem toen een kus. "En ik voel echt dat ik meer wil, met jou."
"Weet je het zeker? Je hoeft het niet te doen om.."
"Hé, ik wil het. Eigenlijk al heel lang. Ik zeg niet dat het nu opeens heel makkelijk is, maar ik weet echt dat ik het wil." Ze voelde tonnen vlinders in haar buik toen hij haar over haar wang streelde en verliefd aankeek.
"Je bent lief. Maar je moet het echt zeker weten."
"Ik weet het zeker." Op dat moment werd er op de deur geklopt. Joyce glimlachte nog even naar Kelvin voordat ze open deed. Het was Mick die even de kamer in keek.
"Hebben jullie Amber gezien?" Joyce schudde haar hoofd. Dat was genoeg voor Mick om nog verder te zoeken.
"Kelvin!" werd er van boven geroepen. "Moet je eens kijken!" Het was de stem van Appie.
"Ze hebben vast een vis gevangen." Hij gaf haar een kus en liep de kamer uit. Joyce keek hem verliefd na, totdat ze Noa het aanrecht zag opruimen. Enthousiast liep ze naar haar toe.
"Noa, heb jij condooms?" Noa, die net een slokje water nam, verslikte zich door die onverwachte vraag.
"Voor jou?"
"Ja, ik wil het." Noa zag hoe Joyce straalde. Ze had haar nog bijna nooit zo gezien.
"Ik heb ze niet. Heb je nu meteen nodig dan?"
"Nee, maar ik wil ze wel klaar leggen."
"Ja, snap ik. Je kunt ze nu nog kopen."
"Misschien heeft iemand anders ze?"
"Denk niet dat de stellen van ons ze nog gebruiken. En het lijkt mij niet dat Appie en Patricia ze hebben." Op dat moment kwam Amber binnengelopen.
"Ontloop jij Mick ofzo?" lachte Noa. "Hij is al een hele tijd op zoek naar je."
"Ja. Hij moet eerst maar eens goed nadenken."
"Amber, heb jij misschien condooms?" vroeg een ongeduldige Joyce. Amber begon te lachen.
"Is het eindelijk zover?" Iedereen wist hoe Amber erover dacht. Ze snapte er niets van dat het zolang duurde voordat Joyce meer wilde met Kelvin. Ze snapte het gevoel van Joyce helemaal niet.
"Doe niet zo flauw," zuchtte Noa die het voor Joyce opnam. "Geef gewoon antwoord op haar vraag."
"Mijn antwoord is: nee."
"En Nienke dan?" Amber lachte weer totdat ze Fabian het trappetje af zagen komen. Het viel meteen stil. Hij keek hen vragend aan.
"Praat maar gewoon door hoor," lachte hij terwijl hij zijn slaapkamer in liep. Toen hij binnen was, begon Amber weer met praten.
"Schat, zelfs zij gebruiken die dingen allang niet meer. Jij bent toch ook aan de pil?"
"Ja, maar dat is nu nog niet veilig genoeg."
"Nee." Noa was het met Joyce eens. "En ze heeft geluk gehad dat ze geen ziekte van die enge Bart heeft gekregen. Ik snap wel dat ze voorzichtig is."
"Ja, nou ik ook heus wel hoor," reageerde Amber kattig. "Dan moet je ze maar even gaan kopen."
"Nu?"
"Ja, voordat we uiteten gaan. De winkels zijn vlakbij." Op dat moment kwam Fabian zijn kamer weer uit met zonnebrand in zijn handen.
"Wat ga je kopen dan?" vroeg hij nieuwsgierig.
"Niets," zei Joyce snel en verdween haar kamer in om haar portemonnee te pakken. Fabian keek naar Amber en Noa die hem heel raar aankeken. Hij schudde lachend zijn hoofd en liep weg.