ဒေါက်! ဒေါက်!
စောနကကြားနေရတဲ့စင်္ကြံတစ်လျှောက်က
ခြေသံတွေဟာရပ်သွားပြီး။ အခန်းတံခါးတစ်ခုကိုသွားခေါက်သည်
"ဘယ်သူလဲ!"
"ငါပဲ! karina yu"
"Ms,karinaလား..."
karinaမှန်းသိတော့ နှစ်လက်ဖွင့်အခန်းတံခါး
ကြီးဟာ ချက်ချင်းပွင့်လာခဲ့သည်။
"ဝင်ပါ...Ms,karina..."
ရိုရိုကျိုးကျိုးဖြင့်အဲ့ကကောင်လေးဟာ
karinaအရှေ့ကလမ်းဖယ်ပေးရင်း ပြောသည်။
"အတွင်းရေးမှူးjungဒီမှာပဲနေခဲ့ပါ
ငါပြန်လာမယ်"
"ဟုတ် ceo"
karinaဘာမှပြန်မပြောပဲပြုံးပြရုံသာ
ပြုံးပြလိုက်၍အထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။
"နောက်ဆုံးတော့ ရောက်လာပြီပေါ့
karina yu..."
karinaကိုကျောပေးထားရင်း ပြောနေတဲ့
အဲ့လူရဲ့နောက်ကျောကိုkarinaစိုက်ကြည့်၍
"ကျန်တဲ့လူတွေကနောက်ကျနေတာလား
မလာတာလား"
"ငါမလာခိုင်းထားတာ"
"ဘာလို့?"
"မင်းနဲ့ပဲနှစ်ယောက်ထဲစကားပြောချင်လို့ပေါ့"
အဲ့စကားတစ်ခွန်းကိုပြော၍ အဲ့လူဟာ
အရှေ့သို့လှည့်လာခဲ့ပြီး karinaမျက်နှာကို
ကြည့်သည်
"အဟက်! ရှင်ရုပ်ပြောင်းသွားသလိုပဲ"
တစ်ချက်ရယ်ရင်း karinaဟာစားပွဲရှေ့က
ထိုင်ခုံတစ်ခုံတွင်ထိုင်ကာ စားပွဲပေါ်
ခြေထောက်တင်သည်
"မင်းကတော့ပိုလှလာတာပဲ"
"အဲ့ဒါ ကျွန်မသိပါတယ်...။ ၈နှစ်တောင်
ကြာသွားပြီပဲ"
"ဟုတ်တာပေါ့..။ အချိန်ကြာသွားပေမယ့်
မင်းစိတ်ကတော့ဒီကိစ္စအတွက်မပြောင်းလဲဖို့
ငါမျှော်လင့်မိတယ်"
ဒါကိုကြားတော့karinaမျက်နှာဟာ
တင်းမာသွားခဲ့သည်...။ ပြီးနောက်အဲ့လူကို
ကြည့်၍
"kim jeonhee...ရှင်ဒါကိုဘယ်အချိန်
စမှာလဲ..။ ကျွန်မကတော့ အဲ့မိသားစုကို
ဖျက်ဆီးပစ်ချင်လွန်းလို့သေတော့မယ်"
YOU ARE READING
𝐑𝐞𝐯𝐞𝐧𝐠𝐞
Fanfiction"ကိုယ့်နေရာကိုယ်မသိတဲ့လူတွေကိုအပြစ်ပေးဖို့အတွက်ကခက်ခဲမယ်လို့များထင်နေလား" jiminjeong/eulseo/daerin
