ဝူးးးးး
လမ်းမကြီးတစ်ခုပေါ်တွင် အရှိုန်အဟုန်
မြင့်စွာမောင်းနှင်လာတဲ့ကားတစ်စီး။
ဘယ်သူမှန်းခက်မှန်းစရာတောင် လိုမနေတော့ပါဘူး ကျိန်းသေကိုhyunseoပဲပေါ့
"ကျစ်! ဒီထက်ပိုမြန်လို့မရတော့ဘူးလား"
စိတ်တိုင်းမကျစွာhyunseoပြောသည်။
သူရင်ထဲလဲအရမ်းပူလောင်နေရပါပြီ
အချိန်မှီသာမသွားနိုင်ရင်အဲ့ဖြစ်ရပ်ဆိုး
ကြီးကနေgaeulကိုကယ်တင်နိုင်တော့မှာ
မဟုတ်ဘူး...။ သူ့ဘဝလုံးစိတ်ဒဏ်ရာတွေနဲ့ပဲ
နေသွားရတော့မှာ
"ခဏလေးပါပဲgaeulရယ်...ခဏလေးပါပဲ။
ကျွန်မရောက်တော့မှာပါ ခဏပဲသည်းခံ
ပေးပါ"
hyunseo၏မျက်နှာပေါ်တွင်စိုးရိမ်မှု
အရိပ်အယောင်တွေကိုအထင်းသားမြင်နေ
ရသည်။
gaeulတစ်ခုခုဖြစ်သွားလို့မဖြစ်ဘူး
မဟုတ်ဘူး တစ်ခုခုဖြစ်သွားလို့ကို
မရဘူး...။ ဘာလို့ဆိုသူဒီကိုပြန်ရောက်
လာရတဲ့အကြောင်းအရင်းက gaeulကို
ကယ်တင်ဖို့ပဲမလား
သူကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ထားတာမဟုတ်
ပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်လိုချင်ခဲ့တဲ့အရာမို့ gaeulကိုဒီအချိန်မှာကယ်တင်ပြီးကံကြမ္မာကိုပြောင်းလဲ ပစ်ရမယ်...။ သူ့အသက်ကိုစွန့်လွှတ်ရမယ်ဆိုရင်တောင်မှပေါ့..။
အရင်တုန်းကအတိုင်းလေ
##########
ဘုန်း!!
ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်တွင်karina
တစ်ယောက် ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူလုပ်ရမဲ့ပထမဆုံးအရာကိုအောင်မြင်ခဲ့ပြီ
"ဟက်! kim minjeong...မင်းကနုံလိုက်တာ
ဘယ်မှတောင်မစဉ်းစားပဲတန်းလက်ခံလိုက်တာပဲ"
လှောင်ပြုံးပြုံး၍karinaဟာတစ်ယောက်ထဲ
စကားတွေပြောနေသည်။ လူတွေသိထား
ကြတဲ့ karinaရဲ့ပုံစံနဲ့အခုkarinaရဲ့ပုံစံဟာ
အရမ်းပဲကွဲပြားနေသည်
သူ့လည်ပင်းမှာချိတ်ဆွဲထားတဲ့ လော့ကပ်လေးကိုkarinaဟာကွယ်နေတဲ့ အင်္ကျီထဲကနေထုတ်လိုက်သည်..။ ပြီးနောက် ဂရုတစိုက်နဲ့ဖွင့်ပြီးအထဲကသူတို့ရဲ့မိသားစုဓာတ်ပုံလေးကိုဝမ်းနည်ရိပ်တွေစွတ်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့
ကြည့်နေခဲ့သည်
YOU ARE READING
𝐑𝐞𝐯𝐞𝐧𝐠𝐞
Fanfiction"ကိုယ့်နေရာကိုယ်မသိတဲ့လူတွေကိုအပြစ်ပေးဖို့အတွက်ကခက်ခဲမယ်လို့များထင်နေလား" jiminjeong/eulseo/daerin
