တူ...တူ...တူ...
လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောဖုန်းမှာ သတ်မှတ်
အချိန်တွင်းပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းမရှိပါသဖြင့်....
တီ!
"ဒီကလေးဘာလို့ဖုန်းမကိုင်တာပါလိမ့်"
အိမ်ပြန်လာတဲ့လမ်းမှာ gaeulကိုminjeong
ဖုန်းလှမ်းခေါ်ပေမယ့် gaeulကမကိုင်တာကြောင့်အံ့ဩမိသည်...။ ဘာလို့ဆိုဒီကလေးကminjeongဖုန်းခေါ်တိုင်းချက်ချင်းတန်းကိုင်တက်လို့ပင်
"မဟုတ်မှလွဲရော ထပ်ငိုနေပြန်ပြီလားမသိ"
minjiနဲ့လမ်းခွဲပြီးတဲ့နေ့ထဲက gaeulက
သူစိတ်အဆင်မပြေရင်မပြေသလို ငိုငိုပြီး
အိပ်ပျော်သွားတက်တာမို့ minjeongလဲ
အဲ့လိုထပ်ဖြစ်ပြန်ပြီလားတွေးမိပြီး
gaeulအတွက်စိုးရိမ်လာသည်။
နေ့တိုင်းဒီလိုဖြစ်နေလို့တော့မရဘူးမလား
"အိမ်ရောက်မှပဲသေချာ ချော့ပြော
ကြည့်ရဦးမယ်"
minjeongလဲအိမ်ရောက်မှပဲgaeulကို
သေချာစကားပြောကြည့်ရမယ်လို့ တွေးမိ၍
ဖုန်းခေါ်နေတာကိုရပ်ကာ အိမ်ကိုပဲတန်းမောင်းဖို့ပြင်သည်။
##########
"ဒေါက်တာ..။ဒီမှာဒေါက်တာ့ဖုန်း"
ခွဲခန်းထဲကပြန်ထွက်လာပြီဖြစ်တဲ့
hyunseoကိုသူ့ရဲ့သူနာပြုအကူဟာ
ကျန်ခဲ့တဲ့ဖုန်းကိုပေးလာခဲ့သည်။
ဒီနေ့မှသူလဲတအားအလုပ်များ၍ အရေးပေါ်
လူနာကလဲဆေးရုံကိုရုတ်တရက်ရောက်
လာခဲ့သောကြောင့် အရေးပေါ်ခွဲစိတ်မှုကို
ပြုလုပ်ပေးခဲ့ရသည်။
"အွန်း ကျေးဇူးပဲ"
"ဒါနဲ့...ဒေါက်တာ့ဖုန်းကိုတစ်ယောက်ယောက်ဆက်တိုက်ခေါ်နေတယ်ရော်"
"ဟင်..ဟုတ်လား။ မကိုင်လိုက်ဘူးလား"
"ဒေါက်တာ့ရဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စထင်လို့
မကိုင်ဖြစ်လိုက်ဘူး ဒေါက်တာ"
"အော်..ဟုတ်..ဟုတ်"
hyunseoလဲဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ
ဖုန်းကိုယူကာစင်္ကြံဘက်သို့လျှောက်လာခဲ့သည်။
ဘယ်သူခေါ်တာများလဲတွေးမိပြီး
ဖုန်းကိုဖွင့်ကာစစ်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာ
YOU ARE READING
𝐑𝐞𝐯𝐞𝐧𝐠𝐞
Fanfiction"ကိုယ့်နေရာကိုယ်မသိတဲ့လူတွေကိုအပြစ်ပေးဖို့အတွက်ကခက်ခဲမယ်လို့များထင်နေလား" jiminjeong/eulseo/daerin
