Rodzina Monet (Siostry czy wrogowie) Korekta

Albo on albo worek!

Hej zanim zaczniecie czytać chciałam bym poinformować ten rozdział będzie miał dwie części. Bardzo dziękuję wszystkim za pomysły. Połączyłam pomysł Amaja_Malfoy_, debil21372137, Dragon-princess-3567. Reszta wyjdzie rozdziału wyjdzie po jutrze.

Pov:Lilith

Otwożyłam delikatnie oczy prubując dobie przypomnieć co, ja kurwa robiłam że mnie tak łep napierdala. Leżałam w swoim łóżku przykryta kądrą. Usiadłam zgarbiona, pocierając skroń. Przyłożyłam swoją rękę do czoła I użyłam magi leczącej. Po chwili ból ustąpił.

Niechętnie wstałam, i poszłam do garderoby. Nie miałam dzisiaj by się jakoś stroić, więc postawiłam na kąplet szarych dresów. Bluza była z kapturem, i kieszeniami. Włosy spiełam w trochę rozwalonego koka i wyszłam z pokoju.

Gdy byłam w kuchni, zapaliłam wody na herbatę. Czekając aż woda się zagotuję, wyjełam telefon, w zamiaru sprawdzenia godziny. 18:23 okej... pospałam sobie trochę. Będę musiała się Hailie dopytać czy wie co robiłam że tak mnie głowa bolała i spałam do osiemnastej! Gdy już herbata się zaparzyła, poczekałam chwilę by ostygła i usiadłam przy stole. Popijałam herbatkę, jednocześnie przeglądając e-maila.

Nie znalazłam żadnej ciekawej propozycji więc, poprostu dopiłam herbatę. Wstawiłam kubek do zmywarki I poszłam do pokoju Hailie. Zapukałam normalnie, a po chwili usłyszałam ciche "Proszę".
Weszłam do jej pokoiu, i usiadłam koło mojej siostry która siedziała na łóżku.

-Hailie... wiesz co ja może dziś robiłam, że tak mnie głowa bolała?- Zapytałam prosto z mostu.

-Zachowywałaś się jak dziecko i ktoś prawie cię postrzelił.- Powiedziała patrząc mi na tważ.

Pokiwałam tylko głową że rozumiem. No tak... Już pamiętam...

-Nie mówiłaś im o matce? Prawda?- Zapytałam.

Pewnie Vincent chciał wytłumaczenia dlaczego się tak zachowywałam.
Hailie spuściła wzrok I nie odzywała się przez dłuższą chwilę.

-Prawda?...- Zapytałam z nutką nadzieji.

Nic... niech nie odpowiedziała. Czyli jednak! Jak ona mogła! Powiekami jej moja największą tajemnice a ona im się wygdała! I to specjalnie z tego co wnioskuję!

-Hailie! To jest moja tajemnica! A ty się im wyglądałś!- Krzyknęłam zflustrowana.

Wstałam i wyszłam z jej pokoju. Zostawiłam ją tam samą. Czemu ona im to wyglądała? Teraz znając życie będą cały czas pytać!

Weszłam do garderoby w moim pokoju, i ubrałam się w biały top, i krótkie szare dresowe spokednki. Spiełam włosy w wysokiego kucyka.

Gdy się ubrałam, poszłam na siłownię. Musiałam jakoś pozbyć się zbędnych dla mnie emocji, a walenie w worek mi pomagało, i nadal pomaga.
Gdy weszłam na siłownię okazało się, że Dylan już na niej jest. Zignorowałam go i zaczęłam rozgrzewkę. Gdy ją skończyłam podeszłam do worka treningowego, i zaczęłam w niego uderzać.

Ale zapomniałam rękawic. W sumie to dobrze, bo z rękawiczkami nie czuję tak tego, a ja muszę czuć że mam kątrolę, nad tym co robię.

Nawet nie zauważyłam kiedy Dylan wszedł mi przed worek. Szybko zatrzymałam rękę.

-Dylan! Cholera jasna.- Krzyknęłam wściekła.

Mógł by chciał powiedzieć, a nie przed worek mi wskakiwać.

-Mówiłem do ciebie. Ale nie docierało! Chciałem ie zapytać, o co chodzi z twoją mamą.- Powiedział.

Kurwa! I po jaką cholere Hailie im mówiła?

-Nie twój interes...- Wysyczałam przez zaciśnięte zęby.

Zacisnęłam dłonie w pięść. Dylan nadal stał mi na drodze do worka treningowego. Więc albo on albo worek!