"Kardeşin senin için çok önemli herhalde, bu kadar şey yaptığına göre."
"Kardeşim benim hayatım."
Güldü ve "Senin zayıf noktan." dedi.
"Bir köpeğin vardı değil mi?"
"Ne?"
"Evde gezen o küçük köpek."
"Ne? Ne yaptın ona?" dediğinde güldüm.
"Köpeğin zayıf noktan değil mi Jaeyun?"
"Ona bir şey mi yaptın?"
"Hayır hayır merak etme. Aynı sen gibi köpeğin. Elimizde ama bir zarar vermedik."
"Ona bir şey yapmayın, lütfen."
"Lütfen mi?"
"Yalvarırım, bir şey yapmayın ona."
"Bir anda ayaklarıma kapanabilecek hâle geldin ha?"
"Çıldıracağım."
"Dua et abin yokluğunu erken fark etsin."
"Ya sikeyim!" diye bağırıp kafasını eğdi. Ağlıyordu.
"Ağlıyor musun?"
"Abimle hiçbir bağım yok benim. Abim sırf yüzümü görmek istemediğinden beni kendinden hep uzakta tuttu. Nasıl yokluğumu fark etsin?"
"Ne sanıyorsun ağlaman ve bir şeyleri açıklamaya çalışman bir şeyleri çözecek mi?"
"Hayır, sikeyim hayır."
"Bak Jaeyun, dediğim gibi konu sen ya da köpeğin değil. Konu abin. Abin eğer bir hareket daha yapmazsa sana veya köpeğine bir şey olmayacak. Ha ama yaparsa o zaman ne senin canın hakkında ne de köpeğinin canı hakkında sana garanti veremem."
"Nefret ediyorum ondan.
"İnsan ailesini seçemiyor maalesef. Benim de nefret ettiğim insanlar var ama bak işte kan bağımız var, yapabileceğim bir şey yok."
"Ben bir şey biliyorum." dedi kafasını kaldırarak.
"Ne?"
"Ben bir şey biliyorum, abim hakkında. Sadece köpeğimi bırakın gitsin, anlatacağım."
"O zaman hadi bir anlaşmaya varalım, sen söyle söz ben de köpeğini bırakacağım. Kendi evine."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Him&I | Heejake
Fanfiction"Her bir ayrıntısı beynime işlemiş, dokunuşu vücuduma kazınmış ve dudaklarıysa beni hayata geri döndürmüş. Nasıl affedemem onu gülümsememin tek sebebi olurken?"
