Hızlıca hastaneden çıktım ve gittim.
İçeri girdiğimde Jaeyun kenarda oturuyor ve hiçbir şey olmamışcasına abisini izliyordu. Sanki abisinin değil benim tarafımdaymış gibi.
Beni gördüğünde gülümsedi.
Cidden onu kaçıran birine nasıl böyle yaklaşabiliyordu bilmiyorum ama çok güzel gülüyordu.
Jaeyun'u arkamda bırakarak abisinin yanına gittim.
Bir sandalye çektim ve belimden silahımı çıkarıp sandalyeye koydum.
Yanına gittim ve ağzındaki bandı çekip çıkardım.
"Ne yapacaksın bana?"
"Merak etme yapacağım her ne olursa olsun Jaeyun'un önünde yapmayacağım."
"Jaeyun." diyip Jaeyun'a baktı.
Kafamı Jaeyun'a çevirdim. Tepkisiz bir şekilde bakıyordu abisine.
"Benden yardımımı bekleme Jaeyun. Hm?" dedi Jaeyun.
"Haklısın, ben özür dilerim ama lütfen-"
"Boşuna kardeşinden yardım dilenmenin bir anlamı yok." dememle bana döndü.
"Ne yapacaksın bana?"
Karşısına oturdum ve silahı da elime alıp oynamaya başladım.
"Çok belli değil mi? Babamı öldürdün ve kardeşim de ölümden döndü. Ha ama merak etme, acısız bir
ölüm olacak. Tabii iyi yeri tutturursam. Tutturamazsam, o zaman da kendin düşün."
"Changbin seni öldürür."
"Ha şu sevgilin, ondan da çalmıştın di mi?"
"Ne? Sen nerden biliyorsun?"
"Bir şeyleri öğrenmek hiç zor değil Felix."
"İnanmaz sana."
"Ne sandın, kanıtsız böyle bir şeyi kesin olarak konuşacağımı mı?"
"Bırak beni."
"Sangkyu."
"Buyrun."
"Dışardan iki kişi çağır, şunu aşağı indirsinler."
"Emredersiniz." dedi ve hızlıca çıktı.
İçeri girenler Felix'i çözdüler ve aşağı indirdiler. Arkalarından Sangkyu da indiğinde Jaeyun'la yalnız kaldık.
Silahı belime geri koydum.
"Heeseung."
"Hm?"
Yanıma geldi yavaş adımlarla.
"Ne oldu-" diyecekken bir anda parmak uçlarına çıktı ve dudaklarımı öptü.
Geri çekildi ve gözlerimin tam içlerine baktı.
"Jaeyu-"
"Bir şey söylemene gerek yok, sadece yapacağın işi bitir."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Him&I | Heejake
Fanfic"Her bir ayrıntısı beynime işlemiş, dokunuşu vücuduma kazınmış ve dudaklarıysa beni hayata geri döndürmüş. Nasıl affedemem onu gülümsememin tek sebebi olurken?"
