Jaeyun'un elini tutarak Niki'lerin yanına gittim.
"Ben Mingyu'nun yanına gidiyorum, bir şey olursa arayın beni."
"Tamam." dedi Hoon.
Gözlerimi Niki'ye çevirdim. Yerde oturmuş, bacaklarını kendine çekmiş kafasını yaslamış oturuyordu öylece.
Bir şey diyemedim.
Jaeyun'u da alıp çıktım.
Mingyu'nun yattığı hastaneye geldik ve yoğun bakımın kapısına.
Oturduk ama biz oturur oturmaz içerden doktor çıktı.
"Mingyu'nun ailesi-"
"Burada." diyip ayaklandım.
"Neyisiniz?"
"Abisiyim. Heeseung."
"Heeseung Bey kardeşiniz riski atlattı." dediğinde cidden nefes aldığımı hissettim. Jaeyun kolumu tuttu
"Bu gün de yoğun bakımda kalacak, yarın odaya alacağız. İşlemleri hâlledersiniz."
"Tamam, teşekkür ederim."
"Rica ederim." dedi ve yanımızdan gitti.
O anın heyecanıyla Jaeyun'u kucağıma alıp sarılarak döndürdüm ve yere indirdim. Sıkıca kollarımı ona sardım ve boynunu öptüm.
O da gülüyordu benimle. Sıkıca kolları beni sarmış eli saçlarımı seviyordu.
"Bak demiştim ben. Kardeşin iyileşti."
"İyileşti, iyileşti sevgilim."
"İyileşti sevgilim." dedi ve yanağımı öptü. Elleri yüzümü tutmaya başladı ve tam gözlerimin içine baktı.
"O yüzden napıyoruz? Umudu hiç kaybetmiyoruz, değil mi sevgilim?"
"Evet. Kaybetmiyoruz." dedim ve gülümseyip tekrar sıkıca sarıldım.
"Çok seviyorum sizi."
"Biz de seni Heeseung."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Him&I | Heejake
Fanfiction"Her bir ayrıntısı beynime işlemiş, dokunuşu vücuduma kazınmış ve dudaklarıysa beni hayata geri döndürmüş. Nasıl affedemem onu gülümsememin tek sebebi olurken?"
