Sıkıca elini tutarak Mingyu'nun yattığı odaya girdim.
"ABİ-" diyecekken yanımda Jaeyun'u görünce sustu.
"Abi bu kim?"
Annem kafasını çevirip bize baktı.
Kıkırdadı ve Mingyu'ya döndü.
"Seni bu duruma sokan ve babanı öldüren çocuk annecim."
"Ne?"
"Hayır hayır, yanlış anlatmayalım kardeşime olanları."
Kardeşimin yanına oturdum ve bir elini tuttum.
"Gelsene sevgilim." dememle Jaeyun yanıma geldi. Diğer elimle Jaeyun'un elini tuttum.
"Bu Jaeyun abicim. Sevgilim. Her neyse gel gelelim şu konuya. Bu abinin bir annesi vardı ve annesi bu abiyi çok severdi annemin sana ve bana asla yapmadığı gibi. Bir gün annesi çok hastalanınca bu abi-"
"Ama bunun bana olan şeyle ne alakası var ki abi?"
"Şşh sadece dinle abini. Jaeyun annesi çok hastalanınca ona bakmaya başladı."
"Benim gibi mi hastalanmış?"
"Evet, aynı senin gibi hastalandı ve Jaeyun'un çok kötü bir abisi vardı ve asıl kazayı yapan kişi Jaeyun'un abisiydi. Merak etme o yüzden."
"Peki Jaeyun hyung'un abisine ne oldu?"
"Jaeyun hyung'un abisi aynı babam gibi oldu."
"Babam gibi mi? Öldü mü yani?"
"Evet abicim."
"Nasıl öldü? Bir şey mi oldu?"
"Küçük bir kaza diyelim, önemsiz. Boş ver."
Annemin kendi kendine "Ben yaptım diyemiyo da." diye fısıldadığını duyduğumda Mingyu'ya geri döndüm.
"Annem bu arada Mingyu. Annemiz. Yıllardır görmüyorduk, hatırlamıyorsundur belki. Gitmişti bizi bırakıp, değil mi? Yanlış mı hatırlıyorum? Yok."
dediğimde annem bana bir bakış attı ve sonra Mingyu'ya döndü.
"Yok öyle bir şey annecim. Zaten seni almaya geldim. Artık benimle yaşayacaksın."
"Nasıl yani abimi görmeyecek miyim bir daha?"
"Görürsün tabii ama benimle yaşayacaksın."
"Ama abim bana eve döneceğine söz vermişti."
"Üzgünüm oğlum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Him&I | Heejake
Fanfiction"Her bir ayrıntısı beynime işlemiş, dokunuşu vücuduma kazınmış ve dudaklarıysa beni hayata geri döndürmüş. Nasıl affedemem onu gülümsememin tek sebebi olurken?"
