Moordvrouw: angst

Deel 1

Fenna legde haar broodje weg. Ze had vanochtend niet ontbeten en had een broodje gehaald. Ze nam plaats achter haar computer en startte deze op. Meteen verscheen haar homepge. Haar achtergrond was een foto van haar en het team op een uitje. Ze zaten aan een picknick tafel. Fenna zat vooraan met een 'OMG gezicht' samen met Bram die haar voor de foto zoende op haar wang. Op het linkerbankje zaten Menno en Carla. Menno had zijn armen over haar heen geslagen en haar dicht tegen zich aan getrokken. Evert en liselotte zaten op het andere bankje. Evert had zijn arm onder zijn gezicht en had een zwarte zonnebril op. Hij lachte vrolijk. Liselotte zat voor hem met een typisch Liselotte lachje. Dit was een hele mooie foto. Evert kwam aanlopen. "Goeiemorgen!" Groette hij. "hoi" "waar is Carla, ik heb wat voor haar" zei Evert. "geen idee, ik heb haar nog niet gezien" zei Fenna. "huh? Ze is toch altijd zo op tijd?" Vroeg Evert verbaasd. Dat vond Fenna ook vreemd als ze dat zo na ging. Opeens ging haar telefoon af. Ze nam snel op. Het was Menno. Hij liet haar niet uitspreken. "Fenna, komen, Carla ligt in het ziekenhuis" zei hij. De paniek was duidelijk te horen en waarschijnlijk rende hij. "hé wat? Hoe.." "Ze is aangereden" was Menno's korte antwoord. "ik kom eraan" zei Fenna en ze hing op. Ze griste haar jas van de stoel. "wie was dat?" Vroeg Evert. "Menno, Carla is aangereden" zei Fenna gehaast. "fuck!" Riep Evert en hij rende achter haar aan.

Binnen no-time waren ze in het ziekenhuis. Ze renden de IC op en zochten vluchtig naar Menno. Evert liep naar een verpleegkundige. "wij komen voor Carla Vreeswijk" zei hij. "bent u familie?" Vroeg het meisje. "nee" "er is al iemand bij haar, u kunt nu niet heen" Evert zuchtte en haalde zijn politie pas uit zijn zak. "wij willen nu naar haar toe" zei Evert en hij hield het pasje voor haar gezicht. Het meisje wees naar een kamer. Fenna snelde er naar toe met Evert op haar hielen. Ze vielen zowat de kamer binnen. Menno zat aan het bed. Carla was bij kennis maar zag er slecht uit met veel blauwe plekken. "Jézus Carla!" Riep Fenna uit. "wat is er in godsnaam gebeurd?!" "Ze heeft me gered" zei Menno schuldig. Hij voelde zich verantwoordelijk voor wat haar was overkomen. Carla schudde haar hoofd. Ze was er wel zo slecht aan toe dat ze niet veel kon zeggen. "nee het is niet jouw schuld" zei Carla met een schorre stem dat fenna een brok in haar keel bezorgde. "We liepen naar het bureau en er kwam ineens een auto aangereden, veel te hard. Ze heeft me weggeduwd waardoor ze zelf is geschept" Fenna hield haar hand voor haar mond. Evert wende zich tot Menno. "komt het wel goed?" Vroeg hij fluisterend. Menno haalde zijn schouders op. "ik denk het wel" zei hij op hetzelfde volume. Evert knikte. Toen kwam de zuster binnen. "Het bezoekuur is voorbij, Mevrouw heeft rust nodig" zei ze. Iedereen stond op. Fenna ging als laatste. "tot morgen" zei ze nog. Carla glimlachte.