Moordvrouw: angst

Deel 6

Fenna typte het laatste woord van haar verslag en sloeg het bestand op. Evert en Liselotte kwamen de recherche ruimte binnen lopen. Evert's gezicht stond op onweer. Vandaag zou de OVJ langskomen met hun nieuwe chef. Het deed pijn om Carla nu voorgoed te vervangen. Carla had ze zoveel liefde gegeven en zeker voor Evert voelde ze als een soort 2e moeder. Ze was ook het moederfiguur van het team. Nu zou er een nieuw iemand komen die haar plaats zou vervangen. Dit kon van alles betekenen: misschien was het wel een tweelingzus die dezelfde liefde en veiligheid kon bieden, misschien was het wel iemand van de regeltjes of een complete heks. Evert ging op zijn bureau stoel zitten en sloeg zijn armen over elkaar heen. Zijn ogen staarde Kwaad naar de deur van het ouderlijk kantoor van Carla die straks werd betrokken door de nieuwe chef. Het was vreemd om het kantoor leeg te zien, met alleen de meubels die er oficieel in stonden. "denk maar niet dat ik die nieuwe met open armen ontvang" zei Evert nukkig. "nou we kunnen het toch proberen" opperde Fenna. "nee" zei Evert fel. "Carla is niet te vervangen en dat zal die nieuwe merken ook" Fenna zuchte. Als het aan Evert lag kon de nieuwe chef maar beter meteen weer vertrekken voordat hij haar zelf hardhandig verwijderde. Liselotte had nog niks gezegd en staarde dagdromend naar de grond. "en jij?" Vroeg Fenna. Liselotte keek verschrikt op. "wat?" "En jij, wat denk jij?" "Wat denk ik?" "Over de nieuwe chef" hielp Fenna de analist. "oh gewoon, niks" zei Liselotte. Ze had er helemaal niet zo over na zitten denken. Het maakte haar ook niet zoveel uit. Bram voegde zich nu ook bij het drietal en ging op Evert's bureau zitten. Fenna ging onderuitgezakt in haar stoel zitten en draaide de stoel steeds een kwartslag. Ook Menno kwam er aan. Toen Fenna Menno zag, kwam ze overeind en liep op hem af. Ze had hem al sinds de bgravenis 3 dagen geleden niet meer gezien. De rimpel boven zijn ogen was weg maar hij had nog steeds een trieste twinkeling in zijn ogen. "heey hoe gaat het?" Vroeg Fenna. "ach, het leven gaat door" zuchte Menno en hij gaf een klein glimlachje. Fenna gaf hem een schouderklopje. "het komt goed" knikte ze. De OVJ kwam uit Carla's kantoor. Achter hem stond een vrouw maar ze was niet zichtbaar door haar lengte. "Mag ik even jullie aandacht!" Vroeg hij. Menno en Fenna liepen weer terug. "Dit.." Zei de OVJ terwijl hij een stap opzij deed waardoor er een kleine vrouw in politie uniform verscheen, "dit is Ria Hopman, zij vervangt per direct Carla Vreeswijk in haar functie als Hoofdcommisaris Bureau Leeuwarden" Iedereen keek de vrouw aan. Ze was erg klein en had een klein zwart knotje. Ze stond op hoge naalthakken waar ze op had leren lopen en ze had een minachtigende trek om haar mond waarmee ze iedereen stuk voor stuk aankeek. haar ogen hadden iets naars, iets snauwends. Compleet het tegenovergestelde van Carla. "ik laat jullie even alleen" zei de OVJ en hij verdween. Het bleef even stil en iedereen keek elkaar aan. "zo, recherche Friesland" zei Ria. "ze mist alleen haar bezemsteel" fluisterde Liselotte droog in Bram's oor. Bram gniffelde. Meteen keek Ria hem aan. Ze deed een pas in zijn richting wat hem afschrok. "ik zal maar meteen duidelijk zijn, dit is dus gedrag wat ik hier absoluut niet tolereer. Ik wil orde en rust. Dus als jullie nu grappig proberen te zijn, mij tgenspreken of wat dan ook dan kan je meteen verdwijnen" zei Ria fel. Fenna kon haar vergelijken met een strenge kinderjuf die deed alsof ze een stel onopgevoede kleuters waren. "ik hoop dat we elkaar hierin kunnen vinden" sprak Ria tot Bram. Bram knikte hevig zijn hoofd. Ria had wat afschrikends, 1 ding wist Fenna wel: je moest echt oppassen met deze vrouw. "Mooi" antwoorde Ria en ze keek iedereen weer aan. "Een nieuw tijdperk breekt aan!"