Moordvrouw: angst

Deel 36

Menno, Fenna, Bram en Evert kwamen naar Carla gelopen. Ze zat rechtop op de brancard in de ambulance. Ze had wat kalmerends gekregen omdat ze nog steeds compleet in paniek was. Haar voet zat in een verband, De schaafwonden waren nog zichtbaar, Het was beter om deze zo te laten zodat het sneller zou herstellen. Ze leek er niet helemaal bij te zijn. De tranen stonden nog in haar ogen. de blauwe kleur in haar gezicht van de onderkoeling was gedeeltelijk weg. Ze leek nu op een witte zombie die ergens naar toe staarde maar niemand wist waarheen. Ze scheen ook niet door te hebben dat Evert haar ijskoude, witte hand vasthield. Fenna kreeg een brok in haar keel. Er kwam een verpleger voorbij met een brancard. Op de brancard lag Angelique. Haar ogen waren gesloten en haar halflange haar lag langs haar hoofd op het kussen. "is ze...?" Vroeg Fenna. "nee, maar ze is wel aan gort geschoten" zei Bram. Fenna richtte haar blik weer op Carla. Het voelde soms nog onwerkelijk om Carla weer in levende lijven te zien. 7 maanden geleden stonden ze nog bij haar graf en nu zat ze hier, voor hun neus, compleet getraumatiseerd dat wel, maar ze zat er wel. Bram's gevoel na het telefoontje was juist, Ze leefde nog. Even kon Fenna zich niet meer inhouden en greep Carla vast. Carla was even overdonderd door deze actie maar liet haar toe. voor het eerst verscheen er weer een kleine glimlach om haar mond. Menno deed hetzelfde en ook Evert greep haar vast. Bram gaf haar een zoen op haar wang en hield haar zo stevig vast dat ze niet meer weg kon.

Menno draaide de auto het terrein op. Fenna en Carla zaten achterin, Fenna had haar arm om Carla heen geslagen. Carla had de hele rit naar buiten gestaard. Voor de ingang stonden Liselotte en Frits. Menno zette de auto stil en Fenna stapte uit. Ze liep om de auto heen en opende het portier van Carla en hielp haar uitstappen. Liselotte kwam meteen op ze aflopen. Ze pakte Carla bij haar hand en keek haar aan. Even gebeurde er niks. Plots greep Liselotte Carla vast en drukte haar tegen zich aan. Carla pakte haar forensisch analist voorzichtig vast. Beiden voelden ze wat tranen stromen. Liselotte liet haar los en deed een stap opzij waardoor Frits zichtbaar werd. Hij keek even ongelovig naar zijn vrouw, die daar in levende lijven stond. Hij liep naar haar toe en greep haar vast. Beiden begonnen ze te huilen. "Ik heb je gemist" fluisterde Frits door zijn tranen heen" "ik jou ook" De rechercheurs besloten het echtpaar even wat tijd voor zichzelf te geven en verdwenen naar binnen. "Heftig" beaamde Fenna. Iedereen was stil door alles wat er die dag was gebeurd. Menno knikte en keek door het raam naar buiten. "Zou ze haar oude functie terug krijgen?" Vroeg Bram. "ik denk het wel" zei Menno. "en anders zorg ik dat ze hem terug krijgt" zei Evert beslist. ''maar dat is nu geen prioriteit, ze moet eerst aansterken'' zei Menno.

En dat gebeurde ook. Carla kreeg haar baan terug. De eerste week werd rustig aan gedaan. De gebeurtenissen werden verwerkt en het team was nu sterker dan ooit. Ria, Ferdinand en Van Santen kwamen achter de tralies. Omdat Angelique Carla had gered van haar dood had Carla er via wat slimme trucjes en een minder gedetailleerde verklaring ervoor gezorgd dat Angelique werd vrijgesproken van een vervolging. Angelique mocht verder met haar verzorgingstehuis. Carla was nog steeds de groepsverzorgster op vrijwillige basis. Als ze tijd en zin had kon ze komen helpen. Angelique had besloten om de zorg van de groep op zich te nemen dus deden ze het vanaf nu samen. De groep was op de hoogte gebracht, Ze waren maar blij dat ze Carla hadden leren kennen en dat alles goed afgelopen was.

een paar weken later was Melissa jarig en ze had Carla gevraagd of zij het feestje wilde organiseren. Iedereen kon al raden wat het thema zou zijn: een k3 karaoke feestje! Die avond was iedereen bij elkaar in de recreatie zaal. Ook het recherche team was uitgenodigd. Er hing een groot scherm waar de clips met karaoke tekst op afgespeeld werden. Carla had een heuse karaoke set weten te regelen met echte microfoons. Iedereen zag er helemaal k3 achtig uit me hun roze kleding en regenboog highlights in hun haren. Iedereen deed mee: Fenna en Liselotte traden op met heya mama, Evert en Bram gedroegen zich als een stel kleutertjes met kuma he en Carla en Menno zongen uit volle borst mee met teleromeo. ''oké groepsnummer!'' riep Melissa. De klanken van oya lele klonken door de ruimte en iedereen ging de vloer op en deed uitbundig de danspasjes van het nummer mee. Carla keek al dansend om zich heen. Het maakte haar niet uit dat ze wat blauwe highlights in haar haren had en dat ze er waarschijnlijk als een debiel uitzag. Ze hoefde niet meer te vluchtten, ze was veilig en sterker dan ooit. Ze hoefde niet meer te vrezen voor haar leven en had geen angst meer. Ze moest lachen om haar team die haar wenkte om samen te dansen, en dat aanbod sloeg ze natuurlijk niet af.

Einde

Dit was mijn boek angst, eigenlijk wil ik hier nog wat over vertellen want dit verhaal was eigenlijk helemaal niet gepland. Ik was bezig met andere boeken en dit boek is eigenlijk ontstaan bij een tankstation in Oostenrijk (super orginele locatie natuurlijk) Ook was het in eerste instantie nooit de bedoeling dat hij 36 hoofdstukken zou krijgen. Ik had nooit gedacht dat ik gewoon 5k lezers zou krijgen. Ik wil jullie onwijs bedanken voor alle reads, stemmen en natuurlijk al die lieve reacties❤️❤️❤️❤️ binnenkort komt er weer een nieuw verhaal. Liefs moordvrouw-flikken❤️❤️

(Enjoy Oya lele❤️)