Moordvrouw: angst

Deel 32

Carla ontwaakte uit haar comateuze toestand. Ze lag op een bed. Ze wist niet wat er gebeurd was. Had Angelique haar neergeschoten. Het enige wat ze zich nog kon het herinneren was dat ze door het bos liep met een loop tegen haar slaap. Ze was haar gevoel in haar benen kwijt. Haar armen zaten vastgebonden aan de spijlen van het bed. Toen ze omhoog keek hingen er 4 gezichten boven haar: Van Santen, Ferdinand, Angelique en Ria! Als ze tussen ze door keek zag ze het dakraam weer, Dat betekende dat ze weer in de villa was. "en dit keer ontsnap je niet" zei Jelle Van Santen. Carla kromp in elkaar. "je zult boeten" zei Ferdinand. Van Santen begon te lachen. "haha ik zal je gedachten raden, wie zijn die vrouwen? Nou dat zijn Angelique Burcht, die ken je wel en Ria Hopman. De laatste dames van ons genootschap. Ze waren niet aanwezig op de avond dat je ons opdoekte. Zij hielden zich meer op de achtergrond, een soort bodyguards. Ja Ria is jouw plaatsvervanger op het politiebureau en Angelique heeft een oogje voor ons in het zeil gehouden. Eigenlijk was dat niet de bedoeling. Maar ja, je lag daar dood te vriezen in de sneeuw en het was wel een mooie kans" "waarom hebben jullie me daar dan niet eerder weggehaald?" Vroeg Carla. "ach geen idee" zei Ferdinand. stiekem wisten ze het zelf ook niet en voelden ze zich eigenlijk best wel dom dat ze dat niet zelf hadden bedacht. Ferdinand kreeg zijn valse grijns weer terug"Maar het maakt toch niet uit, Zeker niet in tegenstelling tot wat we van plan zijn" lachte hij. Carla kromp nog dieper in elkaar. "Ans, maak haar los!" Voor een moment leek Angelique te twijfelen. Ze keek Ferdinand wanhopig aan. "waar wacht je nog op?" Riep hij. Angelique draaide haar hoofd weg en trok een scherp mes uit haar zak en begon de touwen los te snijden.

Fenna ijsbeerde door de recherche ruimte. Menno, Evert en Bram zaten op het bureau. Menno's gezicht stond moeilijk. Iedereen was al op zoek naar Carla en Angelique Burcht maar nog steeds zonder enkele resultaten en de tijd begon nu echt te dringen. "oké denk na" zei Evert. "misschien is ze nog in Groningen" probeerde Bram. "ja, of ze is hier in Friesland" zei Menno. "maar waar dan?" Vroeg Evert. Fenna kreeg ineens een idee. "waar is Ria heen?" "Dat wilde ze niet zeggen, trouwens: waarom?" Vroeg Bram. "we moeten toch alle opties open houden" zei Fenna. "wat, verdenk jij Ria?" Vroeg Menno. "je weet maar nooit toch?" "Dan gaan we kijken waar ze is" besloot Evert en hij liep naar het forensisch laboratorium van Liselotte van Kempen. De anderen kwamen achter hem aan. Liselotte stond in haar lab. Ze keek verward op toen ze de rechercheurs binnen zag komen. "is er wat?" Vroeg ze. "kan jij de telefoon van Ria uit peilen?" Vroeg Menno. "als ze die aan heeft zou dat mogelijk zijn" zei Liselotte. "waarom?" "Doe nou maar" Liselotte knikte gehoorzaam en liep naar het aanrecht waar 3 laptops op stonden die dag en nacht aan stonden. Ze opende een programma. "wat is haar nummer?" Vroeg ze. Menno noemde het nummer op terwijl Liselotte het intoetste. Fenna hoopte vurig dat Ria haar telefoon aan had staan. Het duurde even en Fenna had bijna de moed opgegeven tot er plots een rood puntje ging knipperen in een landkaart en er een zacht gepiep klonk. "Bingo!" riep Liselotte tevreden. Ze greep naar een blocnote en een pen en begon de coördinaten op te schrijven. Ze scheurde het blaadje af en gaf deze aan Fenna. "wacht, dat is in het bos" zei Evert. "wat moet ze in het bos?" Vroeg Bram verontwaardigd. "een boswandeling maken" was Liselotte's droge suggestie. "waarom zou Ria dat doen?" vroeg Fenna. "Als dit niet is vanwege Carla zouden we haar ook voor een mogelijk ander delict aan kunnen houden. "lets go" zei Bram en ze renden naar buiten. Fenna ging bij Menno in de auto die al aan het stuur ging zitten. Evert en Bram gingen in de andere wagen en ze reden het terrein af. Fenna zette de sirene op het dak. Ze hoopte dat het om Carla ging en dat dan in dit geval nog op tijd waren.