Moordvrouw: angst

Deel 19

In gedachten verzonken zat Evert aan zijn bureau. Zijn hoofd stond niet naar een dood normale werkdag waarin ze moesten zoeken naar de moordenaar op 2 meisjes uit de prostitutie. Zijn zorgen waren vooral de dagelijkse dingen: Boodschappen doen, Huis stofzuigen, Nynke en Brecht bij zijn ouders ophalen, keukenkastje repareren. Allemaal van dat soort dingen. Kortom: hij had zijn dag gewoon niet. De deur van Ria's kantoor ging open en Ria stak haar hoofd om de hoek. Ze zag Evert zitten en liep naar hem toe. "wat doe je?" Vroeg ze. Evert keek op. was ze nou geïnteresseerd in wat hij aan het doen was. "oh gewoon, mijn werk" zei Evert. "Zeg ik wou eens met je praten" zei Ria. Evert keek haar vreemd aan. "Eh waarover?" Vroeg hij voorzichtig. "ach gewoon, over jullie team voor mijn komst" zei Ria. "eh oké, wat wil je weten?" vroeg Evert. Hij had geen zin om te praten en al helemaal niet met haar. "nou wat was ze voor type?" "Gewoon, aardig, zorgzaam" noemde Evert op. "De moeder figuur" concludeerde Ria. "eh ja eigenlijk wel ja" zei Evert. "en wat vinden jullie van mij?" Was Ria's volgende vraag. Evert slikte, moest hij de waarheid vertellen? Zeggen dat ze een boosaardige heks was en dat iedereen haar liever kwijt dan rijk was? "Nou ja gewoon, oké" loog Evert. Ria schudde haar hoofd. "je liegt" zei ze kalm. Evert keek haar recht in de ogen aan. "Eh hoe bedoel je?" Vroeg hij. "jullie vinden me helemaal niet oké" zei Ria. "jawel hoor" verdedigde Evert. Ria bracht haar gezicht vlak voor het zijne. Hij kon haar adem ruiken: zwarte koffie. De pukkel op haar voorhoofd was nu zichtbaar. Hij probeerde niet al te betrapt te kijken. "jullie willen dat ik net zo'n theemuts word hé, die altijd een luisterend oor heeft of een schouder waar je even lekker op kan uithuilen" zei ze grijnzend. Evert voelde zich boos worden, noemde ze Carla nou een theemuts?! Op dat moment kwam Fenna de rechercheruimte binnen en ving wat op van het gesprek. "Nou zo ben ik niet" vervolgde Ria haar veroordeling. "Die Carla van jullie is een softie, iemand die geen oog heeft voor resultaat, ze had beter kleuterjuf kunnen worden. Misschien is het wel goed dat ze dood is, kunnen er misschien echt resultaten worden behaald in plaats van stomme theekransjes en huil sessies" lachte Ria. Evert voelde een spiertje bij zijn oog trekken. Ze handen maakten zich tot vuisten en de adrenaline gierde door zijn lijf. Niemand mocht zo over Carla praten! Met een ruk trapte hij zijn stoel naar achteren en keek haar dreigend in de ogen aan. "inderdaad, iedereen haat je, je bent een heks, een arrogante trut. niemand zal rouwen als jij sterft. je kan dood neer vallen" schreeuwde hij en hij stampte woedend naar buiten. Ria had een zelfvoldane grijns om haar mond. Fenna liep naar haar toe en keek haar aan. "jij bent ziek!" Zei ze en ze rende achter Evert aan. "wat zei je?!" Snauwde Ria haar na.

Evert liep over de parkeerplaats. Hij zag de auto van Ria staan, Een oude Volvo. Hij bedacht zich niet en liep naar de wagen toe. Hij gaf een harde trap tegen de achterband. Evert keek om zich heen. Al zijn agressie kwam vrij. Hij zag een steen liggen en raapte deze op. Fenna rende naar buiten en zag haar collega staan die op het punt stond de voorruit van de auto in te slaan. Ze rende naar hem toe en greep hem bij zijn armen. "Evert niet doen, daar los je niks mee op!" Riep ze. Evert schreeuwde maar liet uiteindelijk de steen zakken. Tranen stonden in zijn ogen. "kom wij gaan even lopen" zei Fenna op een kalmerende toon. Ze drukte Evert kalmerend tegen zich aan. Ria stond achter het raam en keek met een nog grotere grijns naar ze. Fenna gaf haar een vernietigende blik waarna ze het trein afliepen.