Moordvrouw: angst

Deel 25

2 weken later

Na de dag dat Meneer During Carla had verteld over het ongeluk waarbij zijn dochtertje van 4 was overleden, was er een grote last van meneer During's schouders gevallen. Het geheim, het grote verdriet dat hij had en waar hij nooit mee voor de dag was gekomen had hij nu opgebiecht en had ervoor gezorgd dat hij het eindelijk kon verwerken. Zowel Carla als meneer During zelf waren er van overtuigd dat het beter was als de groep er ook van wist. Nog diezelfde dag had hij de groep verteld over het ongeluk. Mevrouw Heemstede wist gelijk waar het over ging en stak hem een hart een onder de riem, eigenlijk deed de hele groep dat. Het luchte op voor meneer During, maar ook voor de groep nu ze eindelijk wisten waar zijn norse gedrag vandaan kwam. In een paar dagen tijd veranderde meneer During van een norse en hatende man in een vrolijke man die altijd in was voor een praatje en prachtige verhalen had over de 2e wereld oorlog. Samen met mevrouw Heemstede wist hij de mooiste verhalen te vertellen waar iedereen dan ademloos naar luisterden. Hij vertelde over hoe hij als klein jongetje van een jaar of 8 samen met zijn vader in het verzet zat, en hoe hij een Joods jongetje in huis had. "We lachten heel wat af, en waren samen heel erg bang toen de politie ineens voor de deur stond. gelukkig waren ze zo stom om dat vervalsde paspoort te geloven. Ze dachten dat hij een kind uit een eerdere relatie was" lachte hij. Ook wist hij tot Carla door te dringen; Op een dag, toen Carla hem hielp met aankleden keek hij haar aan en zei: "Ik geloof dat er al iemand is geweest die het heeft gezecht maar ik kan zien dat jij het ook niet makkelijk hebt gehad. die paniekaanval laatst door die limonade... Je lijkt erop alsof je geheugenverlies hebt, alsof je hersens doen alsof je iets vergeten bent" "oh?" Had Carla een beetje overdonderd gevraagd. "Ik ben psycholoog geweest" lachte hij om haar verbaasde gezichtsuitdrukking."Tuurlijk" lachte Carla. "Ik geloof dat je binnenkort alles weer terug krijgt, word niet bang. Het is een angstige situatie als dat gebeurd maar alles komt goed" Carla gaf een glimlach. Ze had helemaal geen geheugenverlies, niet dat ze wist. "Je bent een prachtige en sterke vrouw" Toen ze naar mevrouw Heemstede liep, bedacht ze zich dat ze hem nog wat had willen vragen. Ze besloot om dat s'midsags tijdens de koffie te doen.

Maar die middag gebeurde er iets vreselijks. Carla duwde zoals iedere dag het koffie karretje naar haar groep toe. "Hallo" groete ze. er werd geknikt. "wat willen jullie hebben?" "doe maar een lekker kopje koffie lieverd" lachte mevrouw Heemstede. Dimitros en Dimitra knikte ook voor koffie. "waar zijn Melissa en meneer During?" Vroeg Carla terwijl ze koffie inschonk. Meneer During voelde zich niet goed, Melissa heeft hem naar zijn kamer gebracht" antwoorde Dimitra. "waneer?" "Al een tijdje geleden" Carla keek op. "ik ga wel even kijken" zei ze. Ze schonk nog snel thee in voor Iris en begaf zich naar de gang. Toen ze door de gang liep hoorde ze opeens geschreeuw. "HELP!" Klonk het. Carla herkende de stem van Melissa en begon te rennen. Ze duwde de deur open en stormde naar binnen. Melissa stond voor de stoel van meneer During. "wat is er?" Vroeg Carla. Melissa draaide zich om. Haar gezicht was bleek en ze leek compleet in paniek te zijn. Ze deed een stap opzij waardoor meneer During zichtbaar werd. Zijn ogen stonden open maar alle kleur was uit zijn gezicht getrokken. Carla liep naar hem toe en legde haar hand op zijn voorhoofd, deze was koud. Ze legde haar hand in zijn nek maar voelde niks meer. "En?" Vroeg Melissa. "hij is dood" zei Carla. Ze voelde tranen branden.