Moordvrouw: angst

Deel 31

"En?!" Was het eerste wat Menno vroeg toen Fenna en Bram weer op het bureau kwamen. "we zijn bij dat verzorgingstehuis geweest" zei Bram. "Er zat daar een groep die haar herkende als Ellie Martens, hun groepsverzorgster" "was ze daar ook?" Vroeg Menno. Fenna sloeg haar ogen neer. "Nee, ze is sinds gisteravond niet meer gezien" Menno zuchtte. "het hoofd van die instelling is ook verdwenen" zei Bram. "kan dat met elkaar te maken hebben?" Vroeg Menno. "misschien" antwoordde Fenna. Ze hoorden een deur dichtslaan en keken op. Ria kwam uit haar kantoor. "waar ga je heen?" Vroeg Bram. "dat gaat jullie niks aan" zei ze bot waarna ze doorliep. "nou, zeer hulpvol" zei Bram sceptisch. Evert kwam aanlopen. Hij duwde een man vooruit en had een voldane grijns om zijn mond. "Fenna, mee komen" zei hij. Fenna keek hem verbaasd na, kwam overeind en liep achter de 2 aan. Evert gaf de man over aan een agent die hem de verhoorkamer in bracht. "wie is dat?" Vroeg Fenna. "terwijl jullie zo druk bezig zijn met Carla heb ik de moordenaar van die 2 dames op heterdaad betrapt" zei Evert. "wat, hoe?" "Ik reed langs die verlaten boerderij weet je wel, nou ik kon het niet laten om daar nog even te gaan kijken, net jij. Hij stond net op het punt slachtoffer 3 om te leggen" "zo, knap werk" complimenteerde Fenna. "thanks, kom je?" Fenna knikte en liep achter haar collega aan naar binnen.

"Zo'' zei Evert gelijk toen hij binnenkwam. De man aan tafel keek de rechercheurs met een vernietigende blik aan. Zijn armen had  hij over elkaar geen geslagen en hij zat wat onderuitgezakt op de stoel. Op het eerste gezicht leek hij helemaal niet op een man die hoeren bezocht om maar even kort door de bocht te zijn, nog een moord te plegen. Hij droeg een zwarte broek met een blauw overhemd dat in zijn broek  verdween. Zijn haar zat netjes en om zijn vinger glom een trouwring. Het zou Fenna niks verbazen als de beste man ook kinderen had. ''goedemiddag'' groette Fenna terwijl ze tegenover de man plaats nam. Evert bleef staan en leunde met zijn armen over elkaar heen tegen de muur. Fenna boog zich voorover, vouwde haar handen en keek de man een poosje strak en doordringend aan. ''ik hoop dat u weet waarvoor u hier zit'' begon ze. De man zei niks en keek recht voor zich uit. ''had mijn collega u al op uw rechten gewezen? alles kan tegen u worden gebruikt....zwijgen ook'' ''dat weet ik'' siste de man. ''mooi'' antwoordde Evert. ''mooie trouwring, was uw relatie niet goed meer?'' ''mijn relatie is prima dank u wel'' ''wat moest u dan bij die prostitueten?'' De man zweeg. ''we zaten gewoon in een soort dip, wie heeft dat niet'' ''waarom heeft u 2 meisjes vermoord en bijna een 3e?'' vroeg Evert maar meteen op de man af. ''ze..ze stalkten me.. ze wilden een groot geldbedrag in ruil voor zwijgen tegen mijn vrouw'' ''maar u wilde niet betalen?'' concludeerde Fenna. ''ik heb ze gewoon betaalt wat normaal is en ben weggegaan. Ze waren met z'n 3en. Op  een dag stond de eerste voor ons huis. mijn vrouw heeft gelukkig niks gezien maar het had niet veel gescheeld'' ''en dus vermoord u haar maar'' ''ik had haar weg gestuurd, maar ze bleef steeds bellen. we hebben afgesproken op die verlaten boerderij. we kregen ruzie en toen...'' de man slikte. ''toen ze dood was stond achter me ineens dat vriendinnetje. omdat ze had gezien wat er was gebeurd dacht ik dat het beter was als ik haar...'' de onderlip van de man begon te trillen. ''en de 3e?'' vroeg Fenna. Ineens barstte de man in tranen uit. ''het was nooit mijn bedoeling gewweest om... het is gewoon helemaal uit de hand gelopen'' Fenna kwam omhoog. Evert wendde zich tot de agent achter hem. ''neem hem maar mee'' ''nee! ik heb een dochter, mijn vrouw is zwanger van de 2e, alstublieft'' smeekte de man maar Evert had geen genade. Toen Fenna en Evert weer op de gang stonden wendde Evert zich naar Fenna. "mooi nu ben ik vrij om te helpen met Carla en 1 ding, we gaan haar hoe dan ook vinden"