Moordvrouw: angst

Deel 23

Bram rende over straat. Hij moest nog een bepaalde soort kruiden hebben. Het was 4 uur en hij had dus nog maar 2 uur de tijd. Het meeste was klaar behalve zijn soep. Hij had al bij de supermarkt gekeken maar kon het niet vinden. Dat betekende dat hij naar Groningen moest. Daar zat nog een echte Kruiden winkel. Als ze het daar niet hadden... Onderweg zat natuurlijk alles tegen: Op de A7 stond een file door een vrachtwagen met pech en in Groningen was het ook druk omdat het koopzondag was. hierdoor was een parkeerplaats vinden onmogelijk. Uiteindelijk had hij met veel moeite een plaatsje weten te bemachtigen en haastte hij zich nu door de binnenstad naar die winkel. In de verte doemde zich het uithang bord al op. Hij ging de winkel binnen en zocht tussen de kruiden. Er stonden Schappen vol zakjes kruiden. Uiteindelijk wist hij het laatste zakje te bemachtigen. Hij rekende af en stapte de straat weer op. Hij voelde zijn telefoon trillen in zijn zak. Hij haalde hem uit zijn zak en ontgrendelde hem, een berichtje van Liselotte dat ze wat later kwam. Hij wist niet waarom aangezien Liselotte buiten haar werk niet veel had maar hij keurde het goed. Hij was zo in zijn telefoon verzonken dat hij tegen iemand aan knalde. Beiden vielen ze op de grond. De vrouw waar hij tegen aan botste had haar boodschappen tas laten vallen en een paar producten lagen nu over straat. "kan je niet uit kijken!" Riep ze boos. "het spijt me vreselijk" verontschuldigde Bram zich. "ik help je wel" zij hij en hij begon de boodschappen op te rapen. Op een bepaald moment kwamen ze allebei omhoog. Hij keek nu recht in haar ogen. Bram trok lijkbleek weg. "Carla?!" vroeg hij. Carla keek hem raar aan. "wat?" Vroeg ze. Bram stak zijn hand uit en voelde aan haar gezicht. Dit werkte averechts want Carla gaf hem een klap in zijn gezicht. "wat doe je? Blijf van me af!" Met een ruk stond ze op. Ze trok het pak melk uit Bram's handen. "ik ben niet die Carla en jij bent gewoon gek" "maar.." stamelde Bram. "t'is goed met je!" Ze draaide zich om en beende weg. Bram bleef verward achter.

De deurbel ging en Bram deed gelijk open. Daar stond Liselotte. Ze zag er niet veel anders uit dan normaal, behalve dat ze haar haar los had zitten. "hallo" groette ze en ze stapte naar binnen. "kom maar met je jas" zei Bram en hij nam hem van haar aan. Liselotte liep door naar de woonkamer. Het eerste wat ze zag was de tafel die vol stond met de lekkerste gerechten. Bram kwam achter haar langs. "take a seat" zei hij. Plotseling ging de bel weer. "kwamen er nog meer?" Vroeg Liselotte. "ehm nee, niet dat ik weet" zei Bram. Hij liep de gang in en opende de deur. Voor hem stonden Fenna en Evert. "zo een Marokkaanse tafel maken en ons niet uitnodigen?!" Zei Fenna. "schandalig!" Voegde Evert toe. "Hoe weten jullie dat?" Vroeg Bram verbaasd. "kom op, je kan niks geheim houden" zei Evert. Bram kreeg een grijns om zijn mond.
"Be my guest" zei hij en hij deed de deur verder open. Evert en Fenna stapten naar binnen en trokken hun jassen uit. Bram liep door naar de kamer. "Ga zitten" zei hij. Fenna liep naar de lege stoel naast Liselotte. " ziet er goed uit" zei ze. "smaakt goed" zei Evert die al van een schaal had geproefd. "Tast toe" zei Bram. Na een tijdje legde Bram zijn bestek neer. "ik moet jullie wat vertellen" begon hij. "wat dan?" Vroeg Evert terwijl hij een slok van zijn cola nam. "Ik weet dat het raar klinkt maar..." maar wat?" Vroeg Liselotte. "Inderdaad" zei Fenna die een stuk vlees in haar mond stak. "ik heb Carla gezien..." Evert spuugde zijn Cola terug in zijn glas en Fenna verslikte zich bijna in haar eten.