Moordvrouw: angst

Deel 4

Liselotte stond als van ouds in haar forensisch laboratorium te werken. Onlangs de gebeurtenissen moest er natuurlijk gewoon doorgewerkt worden. Er waren nog een paar onderzoekjes die Liselotte moest doen. Ze had er niet veel zin in maar ze kon niet anders. De microscoop stond al klaar. Er was een moord gepleegd vorige week. Het slachtoffer was een oude man van 78 die al wat klachten had met zijn hart. Liselotte had al DNA afgenomen en gevonden maar door de gebeurtenis van de afgelopen week had ze er nog niets mee gedaan. Ze was de laatste paar dagen ook een beetje warrig. Ze pakte een zakje waar een sigaretten peuk in zat. Waarschijnlijk zou ze hier niet veel aan hebben maar ze moest een grondig onderzoek doen. Met name omdat de man een typishe Fries was met een familie die er op stonden dat de moord tot in detail werd uitgezocht. Liselotte ergerde zich altijd aan dat soort mensen. Die mensen bemoeiden zich werkelijk overal mee en konden zeer grof zijn, uit gevoelens zeiden ze altijd. Liselotte vond dat maar een slap excuus. Zij mochten wel zo op hulpverleners reageren maar hulpverleners moesten ter aller tijden netjes en beleefd blijven en aardig terug doen, iets wat Liselotte soms maar moeilijk vond om te doen bij bepaalde mensen. Trouwens, zij had nu ook verdriet en gvoelens, en toch moest ze maar doorwerken. Zonder na te denken opende Liselotte het zakje en haalde ze de peuk eruit. Ineens zag ze dat ze helemaal geen handschoentjes droeg. "kut!" Siste ze. Nu had ze het bewijsmateriaal aangetast. Ze besloot om de peuk maar te laten voor wat het was. Als haar gevoel het goed had hoorde deze er inderdaad niet bij. Liselotte ging niet graag op haar gevoel af maar nu intereseerde het haar niet meer. De deur zwaaide open en Bram kwam binnen. Hij hield een dossier in zijn hand. "Kijk eens" zei hij en hij overhandigde Liselotte het papier werk. "wat is dat?" Vroeg Liselotte. "het rapport van de lijkschouwer over die ouwe baas van vorige week. Die had je laten liggen in je postvak" legde Bram uit. Liselotte bladerde er doorheen en las de conclusie van de lijkschouwer: er zijn geen verwondingen gevonden, Wel heeft onderzoek uitgebleken dat hij voor de val van zijn fiets een hart stilstand heeft gekregen. Conclusie: natuurlijke dood. Liselotte keek op. "En?" Vroeg Bram. "natuurlijke dood" zei Liselotte. Ze liep naar de microsoop. "wat ga je doen?" "Ik ga nog even het DNA oderzoeken, gewoon voor de zekerheid" zei Liselotte. Ze keek door de kijker in de microsoop. Liselotte wilde het een klein beetje verplaatsen met een scalpel en greep naar het voorwerp naast haar, er compleet van uitgaande dat dat de scalpel was. Helaas was niets minder waar. Het was een water spuitje en voordat Liselotte er erg in had had ze al geknepen en liep er water uit dat het beetje DNA dat er lag volledig weg spoelde. "ARGH!!" Schreeuwde Liselotte. Ze voelde een traan over haar wang lopen. "Lies!" Zei Bram. Hij kwam op haar aflopen. "gaat het?" Vroeg hij. Liselotte Keek hem aan. Ze had nog nooit hoeven huilen maar nu kwam alles eruit. Toen Bram Liselotte's blik zag kon hij het ook niet meer droog houden. Bram trok Liselotte tegen zich aan en samen huilden ze. Het team was niet meer wat het ooit was geweest.