BOŞLUK

Bölüm 19

"Nereye?"

"Mineye"

"O kıyafetler ne?"

"Mehmet amca aldı"

Annem olarak tanıtılan kişi peş peşe verdiğim cevaplar yüzünden susmayı tercih ederken babam olarak tanıtılan kişi konuşmaya atıldı.

"O adam mı buldu seni?"

"Hayır. Ben onu buldum"

"Onunla görüşmeyeceksin Alen"

"Sana sorduğumu hatırlamıyorum"

"Sormana gerek yok. İzin vermiyorum"

"Beni sinirlendirme"

"Sence senin sinirlenmen zerre umurumda mı acaba"

Elimdeki poşetleri odaya götürdüm. Hava soğuyordu. Siyah pantolon,siyah bluz,siyah deri ceket giydim. Siyah botları da ayağıma geçirince kendimi tam anlamıyla bulmuştum. Kapıyı kilitledim. Odama adım atmalarını istemiyordum. Dış kapıya gelirken salona doğru seslendim.

"Anlaşmayı ve her ayrıntısını hatırlıyorum. Eski kurallar geçerli."

Evden çıktım. Anlaşma. Bunu hatırlıyordum. Lise bire başladığım yıl çok fazla sorun çıkartıyordum. Okul,dershane,karakol her yerden şikayet alıyordum. Dövmek,sövülmek ya da ceza işe yaramıyordu. Onlarda en sonunda pes edip anlaşma yoluna gitmişti. Bana karışmayacak,beni merak etmeyeceklerdi ben de bunun karşılığında eve şikayet ya da soruun getirmeyecektim. Bu yüzden hatırladığım anım da Oğuzu aramıştım. Onları arayamamıştım çünkü anlaşma bozulacaktı, Mehmet amcayı arayamazdım çünkü üzülürdü. Bu yüzden en mantıklı seçim Oğuz olmuştu. Telefonum çalınca düşüncelerimden ayrıldım.

"Alo"

"Demek gizli umudumun siniri geçmiş"

"Demek dik başlı Alenin siniri geçmiş"

"Pek sayılmaz"

"Neden?"

"Oğuzu bulamıyorum"

"Bu çocuğu bulmaktan başka derdin yok mu senin?"

"Hayır. Sanki onu bulursam her şey düzelecek. Hissediyorum"

"Alen"

"Efendim"

"Bak elbet Oğuzun zamanı gelecek, lütfen bana uy"

"Neden bunu istiyorsun? Neden kimliğini gizliyorsun? Neden düzen?"

Evet bunları sormakta geç bile kalmıştım.

"Alen. İnan seni düşünüyorum. Senden daha çok seni düşünüyorum. Emin ol. Eğer düzen olmazsa saha zor olur, daha sinir bozucu olur. Kimliğimi saklamazsam beni umursamazsın kafana eseni yaparsın. Haksız mıyım?"

Haklıydı. Umursamazsım evet. Hey bunu bilmesi beni gayet iyi tanıdığını gösterirdi.

"Yani?"

"Bana uy. Yoksa daha çok sorun olur"

"Tamam. Uyacağım ama bana söz ver"

"Ne sözü?"

"Oğuzun sırası gelince bana her detayı en ince detayı bile anlatacaksın"

"Tamam söz veriyorum"