BOŞLUK

Bölüm 37

Bir dahaki bölümüm final olacaktır :)

Belki de şu an yaptığım şey uzun zamandır yaptığım en doğru şeydi. Üniversitem ile görüşüp ne yapmam gerektiğini öğrenmek. Şu an için yapılacak en mantıklı şeydi.

"Alen hanım buyurun"

Sekreterin davetkar sesi ile düşüncelerimden kopup müdürün odasına girdim. Beni yüzünde kocaman bir gülümsemeyle karşılayan orta yaşlı adamın elini sıkıp karşısındaki koltuğa oturdum.

"Hoş geldiniz Alem hanım. Ben Cüneyt"

"Merhaba. Hoş buldum"

"Uzun süredir sizin adınızı duyuyordum doğrusu üniversitemiz için ne tür bir çalışma yaptığınızı merak ediyorum"

Bana merakla bakan adamın merakını gidermek için çantamdan fotoğrafları çıkarıp uzattım. Cüneyt Bey elimdeki fotoğrafları büyük bir merakla aldı. Kısa bir süre çektiğim fotoğrafları inceledi.

"Bunlar...bunlar harika"

Yüzümde hafif bir gülümseme oldu.

"Teşekkürler"

"Bu sizin bir çeşit günlüğünüz mü?"

"Evet. O evde beş tane oda var. Annem ile babamın tanışmasından itibaren çizimlerimi yaptım. Şu an sadece dört odam doldu. Son odam boş"

"Çizimleriniz harika. Boyutlar. Tonlamalar. Gerçekçilik. Olayları da çok rahat anlayabilmek mümkün. Kısacası fikriniz ve yaptığınız şeyin eşi benzeri yok. Son odayı dolduramadınız mı yoksa çiziminiz mi bitmedi?"

Kafamı birazcık eğip düşünceyle dizlerime baktım.

"Dolduracağım. Sizi incelemeniz için bir hafta sonra çağıracağım"

"Harika olur"

Yüzümde hafif bir tebessümle ayağa kalktım.

"Sizinle tanıştığıma memnun oldum Alen hanım. En kısa sürede de çiziminizi görmek dileğiyle"

"Umarım hemen görebilirsiniz"

Cüneyt Beyle vedalaşınca odadan çıktım. Büyük sanat kampüsünden çıkınca çıkıştaki arabama bindim. Üniversitem İstanbul da olduğu için İzmirden buraya kadar tek başıma arabamla gelmiştim. Aslında sanırım hayatımın dönüm noktası olacak kararları o yolculuk sırasında verdiğim kesindi.

İstanbul çıkışına vardığımda telefonum çaldı.

"Alo"

"Alo Alen. Nasıl gitti bakalım"

"İyiydi Serkan. Adam baya beğendi"

"Tabi ki beğenecek"

Hafif güldüm. O da güldü.

"Ee geliyor musun?"

"Evet. Yola çıktım şu an. "

"Gelince ne yapacaksın?"

"Adama bir hafta sonrası için söz verdim. O boş odayı bir an önce bitirmem lazım. Ama ondan önce ailemle görüşmem lazım"

"Ailenle mi?"

"Evet"

"Neden?"

"Ufak bir işim var işte"