Notre Évasion (Notre Series #2)

37

He chose the not so fancy restaurant. Mas gusto ko rin naman dito, ayaw ko sa sobrang mahal at masyadong pormal pa. Kung pwede nga lang na sa fast food kami, ayos lang din sa akin.

I let him ordered for me. American food ang madalas best seller ng restaurant na ’to, kaya iyon ang pinili ni Kuzle Nuage. Naghihintay naman kami ngayon na i-serve iyon.

“Wine, Ma’am, Sir?” tanong ng waiter sa amin.

Agad namang tumango si Kurzle Nuage. Nagsalin ng wine sa baso namin. Hinintay naming matapos iyon. The waiter left and Kurzle Nuage hold my hand.

I look at him. He’s staring, too.

“Ang ganda mo talaga,” sabi niya.

Napangiti naman ako. Kanina pa siya. Hindi inaalis ang titig sa akin. Tapos bigla ay sasabihin na ang ganda ko raw.

“Salamat,” sagot ko.

When our order came, we start eating. I can feel Kurzle Nuage’s eyes on me. Napapaangat ang tingin ko sa kaniya sa tuwing katatapos ko lang sumubo ng pagkain. Naco-conscious tuloy ako.

He starts a conversation about their meeting. Kinwento niya sa akin ang tungkol doon dahil nakasama niya raw si Jomari. Wala si Daddy sa meeting na iyon.

“Your brother is really good at handling your company. I really can tell that he can make it successful and big soon,” he said.

I smiled. I can see that, too.

“Yes. He’s very passionate about the company. Pinagsasabay niya ang pag-aaral at pag-aayos sa company,” sabi ko naman.

I drink in my wine. He did the same.

“How about you? Hindi ka na talaga nagpupunta sa company ninyo,” sabi niya sa akin.

I nodded. Binaba ako ang basong hawak ko at binalik sa pagkain ang atensyon saka siya sinagot sa tanong niya.

“I am now focus on my passion. You know that. I really want to pursue modeling.”

“Uh-hmm. I know that. And you’re pursuing it now. I am so proud of you,” he said while staring.

We talked about my modeling. Tinanong niya kung saan ang sunod kong pupuntahan, at kung kailan ang sunod na pagmomodel ko.

Hindi ko pa nababanggit sa kaniya ang tungkol sa offer sa akin sa France. It’s a big offer so far. Hindi ko pa natatanggap, nagdadalawang isip kasi ako. Kung tatanggapin ko iyon, it will be a big blow to my career. Pero ang kailangan ay doon na ako magstay.

Kaya ba namin ni Kurzle Nuage na LDR? Nandito ang buhay niya sa Pilipinas. Nandito ang trabaho niya. I don’t think he will agree if I accept that offer. Matagal na kami, at alam kong nakasuporta siya sa akin sa lahat ng gusto ko. Ngayon kaya, susuportahan niya rin ako kung sakali man na tanggapin ko ang offer sa akin?

“What are you thinking, baby?”

Napabalik ako sa huwisyo dahil sa tanong niya. Tapos na kaming kumain, umiinom na lang ngayon ng wine.

Masyado palang lumalim ang pag-iisip ko. Hindi ko namalayan na napatulala na pala ako at kanina niya pa ako tinitingnan.

“About sa new project lang. Iniisip ko kung tatanggapin ko ba,” sagot ko.

Umangat ang isang kilay niya habang umiinom sa basong hawak na may laman na wine. Kasasalin niya lang ulit sa baso niya.

“You should accept it. Sayang ang mga offer,” sagot niya naman.

Iyon nga. Sayang ang mga offer lalo na kung malalaki iyon. Pero handa ba kaming dalawa sa LDR? Baka mahirapan kami pareho.

I sighed. “Pag-iisipan ko pa,” sagot ko na lang.