தூக்கம் விற்று காதல் வாங்கினேன்! (முடிந்தது)

42 பலவீனமானவன்

42 பலவீனமானவன்

இரவு உணவை சாப்பிட்டு முடித்து, கை கழுவச் சென்றாள் லாவண்யா. அவளைப் பின்தொடர்ந்து சென்ற அர்னவ், அவளிடம் ஏதோ முணுமுணுத்தான். அதைக் கேட்டு சிரித்த அவள், சரி என்று தலையசைத்துவிட்டு குஷியுடன் விருந்தினர் அறைக்கு சென்றாள். கட்டிலின் மீது அமர்ந்தபடி தீவிரமாய் படித்தாள்.

சிறிது நேரத்திற்கு பிறகு, புத்தகத்தை அணைத்தவாறு அவள் அமர்ந்தபடி உறங்குவதை கண்டாள் குஷி. அந்தப் புத்தகத்தை அவளிடம் இருந்து எடுத்து மேசையின் மீது வைத்தாள். கதவை தாழிட்ட பின், விளக்கை அணைத்துவிட்டு அவளும் படுத்துக் கொண்டாள். சற்று நேரத்தில் உறங்கிப் போனாள்.

மெல்ல கண் விழித்த லாவண்யா, குஷி ஆழ்ந்து உறங்குவதை கண்டாள். சத்தம் செய்யாமல் கதவை திறந்து கொண்டு வெளியே வந்த அவள், அங்கு அர்னவ் காத்திருப்பதை பார்த்தாள்.

"அவ தூங்கிட்டாளா?"

"தூங்கிட்டா..."

"தேங்க்யூ"

"எனி டைம் அண்ணா..." என்றபடி தங்கள் அறைக்கு சென்றாள்  லாவண்யா.

தன் மனைவி உறங்கிக் கொண்டிருந்த விருந்தினர் அறைக்கு வந்த அவன், அவளை ஒரு பூச்செண்டை போல் தூக்கிக்கொண்டு தன் அறைக்கு சென்றான். அவளை வழக்கம்போல் இடது பக்கம் கிடத்திவிட்டு, வலது பக்கம் படுத்துக் கொண்டான். இந்த நேரத்திற்காக அவன் எத்தனை நாட்கள் காத்திருக்க வேண்டியது ஆகிவிட்டது. கண் விழித்த பிறகு அவள் என்ன செய்யப் போகிறாளோ...! ஒன்று அது வேடிக்கையாய் இருக்கும், இல்லாவிட்டால் விபரீதமாய் இருக்கும். எது எப்படி இருந்தாலும் அதை கையாண்டு தான் தீர வேண்டும். இப்போதைக்கு, அவள் அவன் பக்கத்தில், அவன் கட்டிலில் படுத்திருக்கிறாள். அது போதுமானது. இந்த நொடியை ரசிப்போம் என்றபடி அவளை அணைத்துக் கொண்டு உறங்கிப் போனான் அர்னவ்.

மறுநாள் காலை

தூக்கத்திலிருந்து கண்விழித்த குஷி, அவள் தங்கள் அறையில் இருப்பதை பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தாள். அர்னவ் அவளை அணைத்துக் கொண்டிருந்தது அவளுக்கு மேலும் அதிர்ச்சியை தந்தது. அவனைப் பிடித்து தள்ளி, சண்டையிட வேண்டும் என்று தான் அவளும் நினைத்தாள். ஆனால் அவனது முகம், அவளை பேச விடாமல், அவளது தொண்டையை வறண்டு போக  செய்தது. அவனிடம் ஏன் தான் அவள் இப்படி பலவீனம் அடைகிறாளோ...! அவன் முகத்தை பார்த்தபடி, தன் இடையின் மீது இருந்த அவனது கையை மெல்ல அகற்றினாள். ஆனால் அவன் முகத்தில் இருந்து அவளது கண்களை அகற்ற முடியாததால், கட்டிலை விட்டும் அகலும் எண்ணம் அவளுக்கு ஏற்படவில்லை.