ယနေ့မနက်တော့ ယာတောကနေ စောစောစီးစီးအိမ်ကိုပြန်လာသည်။ မနက် ၉ နာရီဆိုပေမယ့် နေပူရှိန်ကပြင်းလှသည်။ ယမန်နေ့များက မိုးဖွဖွကျသေးသည်။ ယနေ့တွင်တော့ မိုးရိပ်မိုးရောင်ပင် မမြင်။ သာယာလွန်းလှသည်။
"သား ငခန့်၊ ဒီနေ့ပြန်လာတာစောလှချည်လား"
"နေတအားပြင်းလို့အမေရေ အဲဒါကြောင့်စောစောပြန်လာတာ"
"အဲဒါလည်း ကောင်းတယ်၊ မဟုတ်ရင် အရည်ပျော်သွားလိမ့်မယ် သည်နေမျိုးနဲ့ဆို"
ခန့်ညားလည်း ဘာမှဆက်ပြောမနေတော့ပဲ နွားနှစ်ကောင်ကို လှည်းအိမ်မှ ချွတ်ကာ အစားကျွေးရေတိုက်ပြီး ချည်တိုင်မှာ သွားချည်ထားလိုက်သည်။ပြီးမှ ရေမိုးချိုး၊အဝတ်အစားလဲကာ နေ့လယ်စာ စားလိုက်သည်။ပြီးတာနဲ့ ကောင်ငယ်လေးဆီသွားဖို့ ချိန်ရွယ်လိုက်သည်။
"ဟိတ်ကောင် ငခန့်၊ မင်းကဘယ်သွားမလို့လဲ"
ထွက်ဖို့ရန်ပြင်နေသည့်သူ့ကို အဖေကလှမ်းအော်မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"တောင်ဘက်ရွာကို အလည်သွားမလို့အဖေ"
"အေး သွားတာကသွား၊ အကြာကြီးတော့ လုပ်မနေနဲ့နော်၊ ညနေကျရင် ထန်းသီးချိုင်သွားရမှာ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျ၊ စောစောပြန်လာပါ့မယ်ခင်ဗျ"
ခန့်ညား ဖအေကိုရွတ်နောက်နောက်ပြန်ပြောကာ ဦးတည်ရာကို ထွက်လာလိုက်သည်။ဦးတည်ရာသည် သူ၏အသဲစိုင်ကလေးဆီသို့ဖြစ်သည်။
မှိုင်းညို့တို့အိမ်ကိုရောက်တော့ မှိုင်းညို့ကမရှိ။ ဒေါ်ဒေါ့်ကိုမေးကြည့်တော့ တောသွားတယ်ပြောတာပဲ၊၁၀ နာရံကျော်နေပြီကို မရောက်လာသေးပေ။
"ဒေါ်ဒေါ် မှိုင်းညို့က တောကို ဘာသွားလုပ်တာလဲ"
"သနပ်ခါးခင်း ပေါင်းရှင်းမယ်လို့ ပြောသွားတာပဲ သူ့အဖေရော၊ နေမြင့်အောင်မနေဖို့ မှာလိုက်တာကို အခုထိပြန်မလာသေးဘူး။ သည်နေ့ နေကလည်း ပူလိုက်တာဆိုတာလေ ပြောကိုမပြောချင်ဘူး"
"မှိုင်းညို့က အဲလိုတွေ လုပ်တတ်လို့လား၊ တော်ကြာ သနပ်ခါးဆူး စူးမှဖြင့်"
YOU ARE READING
အချစ်ရပ်ဝန်းမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ခြင်း
Randomချစ်မိသွားပြီဆိုမှတော့ ဆက်ချစ်ရုံမှအပ ဘာများတတ်နိုင်ဦးမှာလဲ
