ငြိမ်သက်လျက်ရှိသော ကန်ရေပြင်သို့ ခဲလုံးတစ်လုံးကျရောက်လာသည်နှင့် စက်ဝိုင်းသဏ္ဌာန်လိုင်းသေးလေးများ အဝေးသို့ပျံသွားသည်။ကန်ပေါင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာဟာ သုန်မှုန်လျက်ရှိနေပေသည်။
မှိုင်းညို့ ဆိုင်ကယ်စီးပြီးထွက်လာခဲ့ပေမဲ့ ဘယ်သွားရမှန်းမသိ။ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ကြည့်မိတော့
လမ်းရဲ့အနောက်ဘက်တွင်ရှိနေသော ရေကန်ငယ်လေးကို တွေ့ရသည်။ရေကန်ငယ်လေးသည် ရွာအဝင်ဆိုင်းဘုတ်နားတွင် တည်ရှိခြင်းဖြစ်သည်။မှိုင်းညို့ ဆိုင်ကယ်ကိုရပ်လိုက်ပြီး ကန်ငယ်လေးဆီသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။
မြင်းခွာရွက်ပင်တွေ ပေါက်နေတဲ့ ကန်ပေါင်ပေါ်သို့ ခြေပြစ်လက်ပြစ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ဘေးတွင်ရှိနေသော မြေကြီးခဲနှင့်ကျောက်ခဲလေးများကိုကောက်ကာ ငြိမ်သက်နေသော ကန်ရေပြင်သို့ ပြစ်လွှတ်နေမိသည်။ကန်ရေပြင်ဟာ ငြိမ်သက်နေသလောက် သူ၏စိတ်အစုံဟာ ပြင်းထန်စွာလှုပ်ရှားလျက်။ဒေါသကြောင့် ပူလောင်လို့နေသည်။
ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်ခွင့်ပန်ခြင်းကိုခံရလိမ့်မယ်လို့ စိတ်ပင်မကူးမိ။ဒါဟာ လုံးဝမဖြစ်သင့်တဲ့အရာဟု မှိုင်းညို့ထင်သည်။
'ကိုယ်..ကိုယ် မင်းကိုသိပ်ချစ်တယ်မှိုင်းညို့။ညီအစ်ကိုတွေလိုမျိုးမဟုတ်ဘူးနော်။ချစ်သူတစ်ယောက်လိုမျိုး။
ချစ်သူတစ်ယောက်လိုမျိုး...
ချစ်သူတစ်ယောက်လိုမျိုး...'
မှိုင်းညို့၏နားထဲတွင် ထိုစကားများကိုသာ အပြန်ပြန်ကြားနေမိသည်။သူ့နားနားသို့ ကပ်ပြောနေသည့်နှယ်။သူ မကြားချင်ဘူး။ဒီစကားတွေကို သူလုံးဝမကြားချင်ပါဘူး။
"အား.....ဒါမဟုတ်ဘူး၊ လုံးဝမဟုတ်ဘူး၊ခင်ဗျားပါးစပ်က အဲပေါက်ကရတွေပဲတတ်တာလား...။ခင်ဗျားကိုမုန်းတယ်၊ ခင်ဗျားကိုမုန်းတယ်..."
မှိုင်းညို့ သူ့နားနှစ်ဖက်ကိုအုပ်လျက် နှုတ်မှ ထိုလူ့ကိုမုန်းကြောင်း အော်ဟစ်နေမိသည်။သူ့အသံဟာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကိုလွှမ်းမိုးသွားသည်။ကန်ရေပြင်မှ ပဲ့တင်ထပ်သံကို သူပြန်ကြားရသည်။ခေတ္တကြာပြီးနောက် ပြန်၍တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးတိတ်ဆိတ်သွားသော်လည်း သူ၏နားတွင်တော့ ထိုလူ၏စကားများကိုသာ တဝဲလည်လည်ကြားနေရသည်။
YOU ARE READING
အချစ်ရပ်ဝန်းမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ခြင်း
Randomချစ်မိသွားပြီဆိုမှတော့ ဆက်ချစ်ရုံမှအပ ဘာများတတ်နိုင်ဦးမှာလဲ
