Sadece Ev Arkadaşı

Canavar

Eve kapıyı sertçe açarak girmiştim.Hızlıca lavaboya elimi yüzümü yıkamak için koştum ve kapıyı kilitledim.Yüzüme bir kaç kez su vurduktan sonra kapıyı açtım ve Ufuk karşıma dikilmiş bana bakıyordu.

"Onun geleceğini biliyor muydun?"diye sordum tepkisiz bir şekilde.Bir süre kendi kendine durdu ve düşündü.Ardından karşıma geçmeye karar verdi.

"Bak ben..."Daha cümlesini bitirmeden oyalama bir cevap alacağımı farkettiğim için onu hemen susturdum.Sonra parmağımı ona doğru sallayarak sorumu tekrarladım.

"Selin'in de orada olacağını biliyor muydun dedim sana,sorumu tekrarlatma."İçimden Selin'in orda olduğunu bilmesine rağmen beni oraya götürdüğüne inanmak istemiyordum.

Ama gözlerinin tam içine baktığımdan düşüncemin tam tersi bir cevap görüyordum. Kesinlikle Selin'in orada olacağını biliyordu.

"Evet...biliyordum."Sinirlenmiş bir şekilde ellerimi saçlarımın arasına geçirdim.Ufuk ise hiçbir şey yapmadan gözleriyle beni takip ediyordu sadece."Ve bunu bile bile beni oraya götürdün öyle mi?"

"Gamze bak geçmişinle yüzleşmenin doğru olacağını düşüdüm."ona doğru bir adım attım ve geriye doğru ittirdim."Sen ne zamandır benim adıma kararlar veriyorsun!"

Bundan birkaç ay önce Selin ile istenmeyen şeyler yaşamıştım ve maalesef Ufuk bunlara en yakından şahit olmuştu.Bana olanları unutmamı ve Selin'i bir daha asla görmeyeceğimi söylemişti ama bugün tam karşımdaydı.

Yemek boyunca benle tehditkar bir şekilde konuşmuştu ve Ufuk bu duruma hiçbir şekilde el atmamıştı bile.Ben ise geçmiş hatalarım yüzünden cevap verememiştim ona.

"Bak biliyorum onu görmek senin için zor...ama artık bu olayı aşmalısın."diyerek yanıma yaklaşmaya çalıştı Ufuk.Ben ise buna izin vermeyerek bir adım geri attım ve duvara yaslandım.

"Sakın gelme."gözümden bir damla yaş akmaya başladığını hissettim.Kesinlikle yine duygularıma hakim olamıyordum.Ufuk'un karşısında bu kadar güçsüz durmamalıydım,kendime gelmeliydim.

"Gamze yapma lütfen."Ben duvara sıkışmışken bana yaklaşmaya devam etti."Kendini benden uzaklaştırmaya çalışmayı bırak artık."Aramızda nerdeyse hiç boşluk kalmamıştı.

Kafamı kaldırarak gözlerinin içine baktım. Gerçekten pişman gibi mi duruyordu anlamış değildim.Onu şuan okuyamıyordum,bana karşı samimi mi davranıyordu yoksa rol mu yapıyordu.

"Hayır Ufuk,hayır git.Bugün misafir odasında yatıyorsun."dedim ve arkamı dönüp gitmek üzereyken beni kolumdan tuttu."Gamze lütfen..."

Hemen kolumu çektim ve kaşlarımı çatarak ona baktım."İtiraz etme Ufuk."Ardından yatak odasına doğru ilerlemeye başladım.Vardığımda hemen üstümü değiştirip lavaboya girdim ve aynada kendime baktım.O içimdeki kirli canavara.

                               5 Ay önce

Yeni evimizde normal bir şekilde yemek yapıyordum.Ufuk ile zorunlu evliliğimin tam 5. Ayındaydık.Onunla ne kadar zorunlu evlenmiş olasamda ondan rahatsız değil gibiydim.

Evlendiğimiz süre boyunca aileme ve bana gayet iyi bakıyordu.Hemde beni gerçekten sevdiğini hissettiriyordu.Bu yaptığı hataları kapatmaya yetiyor muydu bilmiyorum ama...ben onu affetmiştim.En azından kalbim bunu başarmıştı.

Ben yemek yapmaya devam ederken kapının çalma sesini duydum ve ellerimi silip kapıya doğru hareketlendim.Kapıyı açtığımda Selin karşımda duruyordu.

"Selam Gamzecim."Bu da nereden çıkmıştı böyle. Onu en son hastanede görmüştüm ve üzerinden tam 5 ay geçmişti.Hem evimi nerden bulmuş olabilirdi ki.