Mert karşıma geçti."Bak burada çocuğumuz,sen ve ben çok mutluyuz.İmkansız diye bir şey yok burada."Mutlu bir şekilde gülümseyip elimi tuttu.
"Ama bunlar mümkün değil Mert."diyerek kendimi bir adım daha geri çektim.Ben çekildikçe Mert bana daha çok yaklaşıyordu.
"Sonsuza kadar burada kalabiliriz.Birlikte."bana doğru tek bir elini uzatıp sırıtmaya başladı.Ama hayır bu şuan gerçek değildi.Gerçek olamayacak kadar güzeldi.
"Mert biz birlikte değiliz.Ben Ufuk ile evliyim."diyerek tezgaha kadar uzaklaştım.Mert ise kararlı bir şekilde dibime sokuldu.
"O zaman uyan Gamze."diyerek yüzünü yüzüme doğru yaklaştırmaya başladı."Ne yapıyorsun?"diyerek ondan kurtulmaya çalışırken beni omzundan tutup sarsmaya başladı.
"Uyan Gamze."Her saniye beni daha hızlı sarsıyordu."Bırak beni."diye bir çığlık çıktı ağzımdan ama buna rağmen Mert duymuyordu.
"Uyan."Mert yüzüme karşı bağırmaya başlamıştı, bu artık bir rüya değildi.Kabustu.
"Mert bırak dedim."diyerek onun kasığına bir tekme vurdum.Ardından vurabildiğim en sert şekilde tokat attığım an her yer karardı.
Nefes nefese bir şekilde"Mert"diyerek tekrar hastane yatağında uyandım.Nefesimi kontrol edemiyordum,boğazımın kurumuş olduğunu hissediyordum.
Ardından kafamı sağa çevirdiğimde Selin'in koltukta uyuduğunu gördüm.Gerçekten bana bakmak için mi buradaydı?
Ama ona yaptığım onca şeyden sonra benim için burada duracağını sanmazdım.
5 Ay Önce
Çalan kapıya doğru koşmaya başladım.Kapıyı açtığımda Aras'ın geldiğini gördüm ve gülümsedim."Aras Bey,hoşgeldiniz?"
Aras her zaman ki sırıtışını yüzüne yerleştirerek konuşmaya başladı."Ciddi misin Gamze?Hâlâ Bey diyorsun."
"Off çok pardon ya,Aras."Aras gülümseyerek içeri doğru bakıyordu.Sanki evi inceliyormuş gibi bir hali vardı."Ne için gelmiştin?"diye sordum birden.
"Kahve için.Boş vaktin var mı?"Boş vakitten çok başka hiçbir şeyim yoktu aslında.Tabii aşağıda kilitli tuttuğum Selin'i saymazsak.
"Evet var,gel içeri."diyerek kenara çekilip eve girmesi için müsade ettim.Yavaşça salona geçti ve koltuğa oturdu.
"Kahveyi nasıl içersin?"diye sordum.
"Sade olsun."dedikten sonra hızlıca mutfağa gidip kahveleri hazırlamaya başladım.Bu sıralar Aras bizim eve çok sık uğruyordu.Herhalde arkadaş arıyor gibiydi.
Kahveleri hazırladıktan sonra tekrar salona döndüm.Kahveyi Aras'a verdikten sonra bende yanındaki koltuğa geçtim ve oturdum.
"Eee,nasıl gidiyor?"diye sordu bana kahvesini yudumlarken.
"Güzel...sayılır."
"Sayılır?"Başımın arkasını kaşımaya başladım. Niye sayılır demiştim ki ben.Her şeyi söylemek zorunda mıydım yabancılara.Aslında artık yabancı sayılmazdık.Arkadaştık.
"Yani evde sıkılıyorum bazen sadece,hatta çoğunlukla."Bu cevabı duyan Aras'ın bir anda sırıtmaya başladı.
"Gamze,ne zaman sıkılırsan bana gelebileceğini biliyorsun dimi?"Ardından elini elimin üstüne koydu ve bana göz kırptı.
Tamam,bu artık arkadaşça mıydı yoksa benle flört mü ediyordu anlayamıyordum.Ama bakışları beni gerçekten etkiliyordu.
"Biliyorum."Elimi geri çekmemiştim.Çünkü artık gerçekten bir insanla konuşmaya ihtiyacım vardı. Yoksa Ufuk ile evde kafayı yiyebilirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sadece Ev Arkadaşı
Ficção Adolescente"Selin...eminim.Mert'e karşı hiçbir his beslemiyorum."dedim yanına geçip.Sanki az önce onu rüyamda görmemişim gibi. "O zaman Mert'in tekrar bana dönmesini sağla."dedi gözlerime bakarken.Onu ne kadar sevmesemde şuan içimde ona karşı bir acıma duygusu...
