Sadece Ev Arkadaşı

Hayal kırıklığı

Günümüz

Yataktan kalktığımda baş ucumda bir not görmüştüm.Dün geceden sonra kendime gelmeye çalışarak gözlerimi ovuşturdum ve notta yazanları okumaya başladım.

Bak biliyorum şuan bana sinirlisin ama inan senin iyiliğin için yaptım.Geçmişte yaşadığımız şeylerden tekrardan etkilenmemen için.Ne olursa olsun seni çok sevdiğimi unutma.

Ufuk

Tamam geçmişte istenmeyen şeyler yaşanmış olabilirdi ama ben bunları tekrar hatırlamak istemiyordum.Selin'i görüp yaptığım hatalarla yüzleşmeye hazır değildim belki.Bunu düşünmeden hareket etmesi benim için kesinlikle bir hayal kırıklığıydı.

Ufuk'un notunu hızlıca buruşturup çöpe attım ve mutfağa indim.Sofraya baktığımda Lena yine mükemmel şeyler hazırlamıştı."Günaydın Lenacım,bugünde döktürmüşsün yine."

"Günaydın,afiyet olsun efendim."diyerek bana gülümsedi ardından işine devam etmeye başladı. Ben ise her zaman ki gibi tek başıma kahvaltı ediyordum.

Evliliğimiz boyunca çoğu aktiviteyi tek yapmaya alışmıştım.Tek başıma yemek yiyor,tek başıma film izliyor,tek başıma dışarı çıkıyordum. Yalnız olmak ruhuma işlemeye başlamıştı resmen.

Kahvaltımı bitirdikten sonra güzelce bahçeye çıktım ve havuz kenarındaki şezlonglardan birine yerleştim.Ardından bir yandan kahvemi yudumlarken bir yandan da kitap okuyordum.

Evde tek kaldığım süre boyunca kitap okuma alışkanlığıda edinmiş bulunmuştum.Bir süre boyunca kitap okuduktan sonra bizim yan taraftaki bahçeden bağırma sesi duydum.

"Hey merhaba,Gamze."Bana gülümseyerek el sallıyordu yan komşumuz Aras Bey.Bende hızlıca yerimden doğrulup kitabı sehpaya bıraktım ardından yanına doğru yürümeye başladım.

"Aras Bey merhaba."dedim yüzüme bir gülümseme yerleştirerek.O ise bana şaşırmış bir şekilde tebessüm ediyordu.

"Beyi bırakacağımızı konuşmuştuk diye hatırlıyorum artık."Evet bu kesinlikle benim hatamdı.Onunla kaç aydır tanışıyor olmamıza rağmen adama ara sıra Bey diyordum hâlâ.

"Çok pardon kusura bakmayın...yani bakma." Aras benim cümlemin üstüne hafifçe bir şekilde gülümsedi.

"Eee nasıl gidiyor...yani dün istemeden biraz Ufuk ile kavganıza tanıklık etmiş olabiliriz."Olamaz sesimiz gerçekten yan villaya kadar gitmiş miydi? Tahmin ettiğimden daha çok sinirlendiğim kesindi.

"Şey...Her aile arasında olur bunlar."dedim kaşlarımı havaya kaldırarak."Ciddi bir şey değil yani merak etme."

"Sadece bu kadar gürültü çıkınca sana bir şey oldu sandım.Gelip bakacaktım ama sonra rahatsız etmiyim dedim."dedi ensesini hafif hafif kaşıyarak.

"Teşekkür ederim ama iyiki gelmemişsin boş yere.Dediğim gibi ufak bir kavga sadece."Sırf komşularımıza rezil olmamak için yalan söylüyordum.Bu basit bir aile kavgası değildi,bu Ufuk'un bana bir ihaneti sayılırdı.

"Tamam o zaman,görüşmek üzere."diyerek geri adım atmaya başladı."Ece Hanıma selam söyleyin."dedim son olarak.

"Mutlaka ileticem."Ardından eve girip gözden kayboldu.Aras bu son 1 yılda tanıştığım insanların en iyisi diyebileceğim bir kişiydi.Bana karşı çok nazik,çok kibardı.Ve bunların yanında o siyah saç,koyu kahverengi gözleri ve kirli sakalları ile ayrı bir çekiciliği vardı.

Ardından işime odaklanmaya karar verip Ufuk'un iş seyahati için bavulunu hazırlamaya başladım.Hatice zaten bütün kıyafetleri ütülemişti.Benim yapmam gereken ne giyip ne giymeyeceğini seçmekti.