Sadece Ev Arkadaşı

Mecburiyet

"10 lira tuttu."

"Buyur kızım."

"Teşekkürler,iyi günler amcacım."

"Kolay gelsin sanada."diyerek bakkaldan çıktı Necip amca.Bursa'ya tekrar döndüğümde mecbur bir iş bulana kadar annemin bakkalında çalışıyordum.En azından hem annem yorulmamış oluyor,hem de ben başvurularım kabul olana kadar boş kalmıyordum.

Aslında mahallemi seviyordum.İlk başta buradan hiç gitmek istemesemde yeni bir şeyler deneme tutkum buna engel olmuştu.Ama şimdi görüldüğü üzere tekrar başladığım noktadaydım.

Yeni gelmiş ürünleri raflara dizerken Batuhan'ın kapıdan girdiğini fark ettim.Batuhan benim çocukluk arkadaşımdı.Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi eskiden.Sonra ikimizde büyüyünce sohbetlerimiz azalmaya başladı istemesemde.

"Hoşgeldin,ne lazım?"

"Açıkçası bir şey almaya gelmedim.Ne var ne yok diye bir bakmak istedim."

"Gördüğün üzere işimdeyim."diyerek bakkaldaki arka odaya gittim kendime çay koymak için."Çay ister misin?"

"Olur,alırım."dedi ve bakkalın önündeki tabureye geçti.Bende hızlıca çayları hazırlayıp hemen yanına yerleştim.

"Eee yokluğumda neler oldu?"dedim Batuhan'a doğru sırıtırken.Batuhan olumsuz anlamda kafasını iki yana salladı.Bakışlarındaki hüznü hemen anlamıştım."Bir şey olmuş."

"Ayşe'yle nişanımız iptal oldu."

"Nasıl?"diyerek elimdeki çayı hemen masaya bıraktım.Ayşe ile Batuhan uzun zamandır birlikteydiler ve gayet güzel bir ilişkileri vardı. Ama aile anlaşmazlıkları yüzünden bir türlü nişan yapamıyorlardı.En sonunda herkes kabul etmişti ama anlaşılan bir pürüz daha oluşmuştu.

"Ayşe'nin babası son anda vazgeçti.Ben tamirci damatı ne yapıyım diyor."

"Allah Allah öyle mi diyor!Kurban olsunlar senin gibi damata."

"Eyvallah."dedi Batuhan yere doğru sırıtırken. Anlaşılan dediğim biraz bile yüzünü güldürebilmişti.

"Eee ne planlıyorsun?"

"Ayrılmayı."Batuhan'ın cümlesinin üstüne ikinci bir şok daha geçirdim.Batuhan ve Ayşe birbirlerini bu kadar severken,sırf aileleri yüzünden ayrılmak zorunda mı kalacaklardı?Bunu kabul edemezdim.

"Saçmalama istersen."

"Ciddiyim."Yüzüne baktığımda gerçekten bunu istediğini görebiliyordum.Artık yorulmuş gibi hissediyordu.Sevdiği kadın için elinden geleni yapmıştı ama olmayınca olmuyordu.

"Bak Batuhan,Ayşe çok üzülür.Kız bu haberi duyarsa nasıl tepki verebileceğini az çok tahmin ediyorsun bence."

"İkimiz içinde en iyisi bu.Olmayınca olmuyor be Gamzem ne yapalım."

"Sen yinede bir daha gözden geçir."dedim ve Batuhan birden ayaklandı."Dertleşmek iyi geldi sağol."

"Ne demek,bir dahakine terapi ücretini alırım ama haberin olsun."

"Yok ya başka!"ikimizde kısa bir gülüşmenin ardından birbirimize veda ettik.Ben bir süre daha bakkalda oyalandıktan sonra iyice hava kararmıştı.Bakkalı kapatıp evin yolunu tutmaya başladım.

Bu sırada aklım hala ne kadar istemesemde Mert'te kalmıştı.Melis bana durumu hakkında ne kadar haber versede onu görmediğim için içim rahat etmiyordu.Yolda yürürken onun çekmecesinden aldığım bileklikle oynamaya başladım.Ondan veda edemeden alabildiğim tek şey buydu.