Sadece Ev Arkadaşı

Son Seviye

Günümüz

Gamze
Gözlerimdeki yaşları silerek sahilin ucundaki banka doğru yürümeye başladım.Etrafımdaki insanlardan o kadar bıkmaya başlamıştım ki buralardan çekip gitmek istiyordum en kısa zamanda.

Banka geçip oturdum uzun bir süre boyunca. Saati hiç kontrol etmeden donuk bakışlarımla beraber denizi izledim.Lena'da ne görmüştü de aldatmıştı beni Ufuk.Ona yetememiş miydim yoksa?

En haklı olduğum olaydı bile suçu kendimde arıyordum.Halbuki buradaki kötü insanlar belliydi.

Elimdeki yüzüğe takıldı gözüm.Parmağımdan zorla çıkartarak inceledim.Ardından ayağa kalkarak denizin ucuna kadar geldim.Tam yüzüğü atıcaktım ki...Yapamadım.

Bu koskoca 1 yılı bir saniye denize atıp arkama bakmadan görmezden gelemiyordum.İşte benim zayıf olduğum nokta buydu galiba.

Yüzüğü yavaşça tekrar parmağıma takıp arabama doğru yürümeye başladım.En iyisi hıncımı çıkarmam gereken kişilerden çıkarmaktı.Bu yüzden evin yolunu tutmak için son gaz ilerlemeye başladım.

Eve vardığımda Ufuk evde yayılmış bir şekilde televizyon izliyordu.Geldiğimi belli etmek istercesine öksürdüm.

Ufuk sonunda geldiğimi anlamış olacak ki çabucak kendini toparladı."Hoşgeldin canım, gelsene yanıma."diyerek yanını işaret etti.

Ben ise onun yanına oturmak yerine karşısına geçtim ve elimdeki yüzüğü çıkarttım.Ufuk'un elini tutarak avucunu açtım ve elimdeki yüzümü avucunun içine koydum."Artık Lena'ya takarsın bu yüzüğü."

Lena'nın ismini duymasıyla irkilmesi bir oldu Ufuk'un."Çünkü ben senden 2 gün içinde boşanıyorum."diyerek odama doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım.

Ufuk benimle beraber ayaklandı ve merdivenleri çıkmama izin vermeyerek beni aşağı doğru çekip yanıma sokuldu."Bak Gamze ben çok büyük bir hata yaptım.Bununda farkındayım."

Cümlelerini birleştirmeye çalışırken zorlanıyordu ve benimle göz teması kurmaktan çekiniyordu.Çünkü bana yaptıklarından sonra bu kadar bile cesareti yoktu.

"Her şeyi düzeltebiliriz.Ben sana aşığım."dedi ve ellerime bir öpücük kondurdu.Hızlıca ellerimi geriye doğru çektim ve uzaklaştım ondan.

"Ufuk ben sana boşanalım mı diye sormuyorum yalnız."dedim kaşlarımı çatarak.Ardından sesimi iyice yükselterek"BEN SENDEN BOŞANIYORUM!"dedim.

Onu bir saniye daha dinlemek istemediğim için yatak odasına doğru çıktım.Ufuk ise hala köpek gibi peşimden gelmeye devam ediyordu.

Valizimi elime almıştım ki Ufuk elimdeki valizi kapıp sol tarafa doğru güçlü bir şekilde fırlattı ve yine bana yanaşmaya çalıştı.

"Annenin borçlarını ben ödedim,Selin'e yaptığın şeyleri ben gizledim,sırf o sussun diye ölüm döşeğindeki ablasını iyileştirmek için ne kadar çabaladım ben."her saniyesinde sesi daha çok çıkmaya başlıyordu.Korkmuş bir şekilde geriye doğru adımlar atmaya başladım.

"Hamilelik döneminde hep senin yanındaydım ben be.Sen ise şimdi ne yapıyorsun,bir anlık hatam için 1 yılımızı çöpe atıyorsun."

Odadaki pencereyi açarak derince bir nefes çektikten sonra Ufuk'a döndüm."Sen zorla evlendirdin beni kendinle.Zor durumumdan faydalandın resmen sen benim.Madem evinin hizmetçisiyle fingirdeme fikirlerin vardı o zaman neden benle evlendin?"

Ufuk başını iki yana sallayarak odada tur atmaya başladı.Bir yandan ağlamak istiyor bir yandan da kendini ağlamamak için tutuyordu.Yine de gözlerinin kıpkırmızı olduğunu görebiliyordum.